Deur Christus Alleen - AH Bogaards

moraal en van een andere leer, trekt zich ook wel in de bergen terug, en wil dus ook niet
gelooven aan de "wet van den steenworp afstands", maar hij weigert die wet uit verachting van
de menschen. Hij zoekt den grooten verachter. Visscher van Galilea, en kleine luyden, en
burgermanstypen, en volgzame naturen, die enkel maar berusten en gelooven, zijn bij hem in
groote verachting. Hij trapt liever kilometers ver in den omtrek al wat hij tegenkomt omver, dan
dat hij binnen een steenworp afstands gekrookte rieten spaart, en rookende vlaswieken verdraagt
o, waar hij het groote licht ontsteekt.
Niet alzoo is de Christus.
Bij Hem is in de smart verachting ver geweest. Wie veracht den dag der kleine dingen p Nu
roepen alle valsche messiassen: ik! Maar Christus veracht den dag der kleine dingen niet: die dag
maakt het kleine groot; de groote dingen, de eeuwige, zijn in de klein. En wederom: wie veracht
den afstand van de kleine maat Nu roepen alle valsche messiassen: ik! Doch Christus veracht
geen oogenblik den afstand van de kleine maat; want de afstand van den "steenworp" was
immers groot: daar lag toch de |344| oneindigheid in. Het mysterie is geopenbaard, maar het is
goddelijk gebleven.
Nu vragen wij aan alle menschen: Wie veracht den dag van kleinen afstand en van kleine
dingen Christus heeft in Zijn hoogen levensnood en in het diepste werk, dat Hij verrichten kon,
Zijn leerlingen meegenomen, niet alleen omdat de wet der openbaring dit van Hem vorderde,
maar ook omdat Zijn eigen ziel om hun gezelschap schreide.
En, dit is een hulpbehoevendheid, die ons de diepte van Zijn vernedering laat zien, maar ook de
schaamte ons brandt op de kaken.
Ja, wel is hier de groote schaamte. Het is een pijnlijke vernedering, het is de grootste smaad, die
in de geschiedboeken der wereld ooit kon worden aangeteekend, dat zelfs de intiemen van Jezus
de
hebben geslapen, toen zij op minder dan een steenworp afstands gestaan hebben bij
voltrekking van het grootste drama, dat ooit een ziel heeft kunnen roeren.
Ook Johannes heeft geslapen.
En Johannes is de evangelist van het vleeschgeworden Woord.
Niettemin: nu danken wij. Want nu weten wij het zeker, zijn evangelie rust niet op
aanschouwing, die de feiten zelf heeft kunnen combineeren en verklaren; maar het is enkel
vrucht van de drijving zijner ziel door den Geest van God.
En wat ons betreft
Laat ons niet denken, dat wij ontkomen zullen aan de beklemming van Gethsemané, aan de
vreesaanjagende nabijheid van het wonder. Het leek wel een groot uitzonderingsgeval: op een
steenworp afstands te liggen van de andere wereld; en - wat hebben wij, menschen van normale
lengte, van normale "afstanden", wat hebben wij met uitzonderingsgevallen te maken
En toch - vergeet het niet: nog dagelijks is deze realiteit in u en mij. Wij leven van nature ook op
een steenworpsafstand van de eeuwigheid - en wij slapen, en weten het niet; het een niet, noch
het ander. |345|
Maar, dat wij toch zóó dicht erbij zijn, dat ligt niet aan ons, maar aan de openbaring, en aan de
komst van het Koninkrijk, het Koninkrijk der Hemelen.
Daarom is dan ook dit de groote prediking van dit bericht voor ons. Het mysterie van Gods
eeuwige gedachten ligt in de uitwendige omstandigheden van Christus' lijden en het werkt zich
daarin uit. Doch niemand zal het zien, tenzij hij de uiterlijke dingen in het geloof leert verklaren
bij het licht der openbaring uit Gods Geest.
Wij zijn er niet zoo zeker van, dat ieder wil gehoorzaam zijn aan de openbaringsgedachte, die in