Deur Christus Alleen - AH Bogaards

maar Hij vervult de lucht meet Zijn gejammer: de steenworp, de steenworp! Echte
menschelijkheid, niet in de woestijn, maar onder de menschen, bij - de visschers.
En óók niet in de binnenkamer is Hij. Want aan de verberging heeft Hij geen lust. De steenworp,
de steenworp!
Hij laat geen mantel, waarop emblemen zijn geborduurd van een andere wereld, wapperen van
Zijn schouders, terwijl Zijn ziel leeg is aan gedachten, die van boven zijn. Ze mogen wel zien. Ze
mogen alles wel zien. Wilden ze maar zien! Alle mantels vallen af. Zij hooren Hem wel klagen.
Zij mogen zelfs Zijn gesprek met God nu hooren: de steenworp, de steenworp!
Want onze Heere Jezus Christus kan Zijn naaktheid wel bloot geven aan de vragende oogen van
Galileesche visschers, omdat Hij, juist in die naaktheid, schoon is en geweldig! Hij is zóó vol
|342| van het waarachtige mysterie in het wezen van Zijn bestaan, dat Hij de vormen van het
mysterieuze niet behoeft aan te dikken. Hij is gekomen juist hiertoe, dat Hij alle Godsbetrekking
doorzichtig maken zou. En daartoe is Hij ook "in deze ure gekomen" n, de ure van Gethsemané.
Dies neemt Hij nu Zijn kinderen, Zijn broeders, mee, zoo dicht als Hij maar kan.
Dit is geweest tot onze zaligheid.
Want deze wil, om den afstand tusschen God en ons te prediken, en de gemeenschap niettemin
tot stand te brengen, is het geheim geweest van alle openbaringsdaad, en is de oorzaak, de
eigenlijke beweeggrond, van het kruis geworden.
Het heerlijke is hierbij, dat de ware Messias, als Hij onze ziel redt, door zuiver den dienst te
volbrengen van Zijn messiaansche ambt, óók Zijn eigen ziel in ieder oogenblik van haren strijd
volmaakt bereiden kan, wat zij op dat oogenblik behoeft. Zijn trouwe arbeid in het messiaansche
ambt heeft ook Zijn eigen ziel aanvankelijk reeds rust gegeven. Zou het er alleen voor ossen, of
alleen voor missionarissen (1 Cor. 9) staan: dat men den dorschenden os niet muilbanden zal Is
alleen voor dieren en menschen de wet gepredikt, dat het loon reeds in den arbeid zal besloten
liggen
Immers neen!
Die wet is tenslotte om Christus' wil geschreven. Zie - hoe Hij dorscht, en zweet, en arbeidt.
Maar juist die arbeid geeft Hem lucht, en doet den muilband af van dezen hijgenden mond.
Denk u maar eens even het onmogelijke in, - denk u eens in, dat Christus als een pseudo-messias
Zijn angsten had moeten verbergen, Zijn "waardigheid" had moeten ophouden door uiterlijken
schijn, die het ware wezen zou tegenspreken . . . .
Niet alleen, dat dàn Zijn lijden onwaarachtig was geweest voor God, en daarin reeds
veroordeeld; maar óók zou Hij Zijn eigen ziel niet hebben kunnen uitleven, en Zijn begeerten
hebben moeten smoren.
Maar nu kan Hij zich onbevangen, ook als mensch, uitspreken, |343| zooals Hij is. Als Hij
gezelschap van menschen begeert, dan kan Hij het vragen; de schaamte weerhoudt Hem niet. Als
Hij behoefte heeft aan wakers, wier zielsgebed Hem nieuwe kracht instorten kan, dan houdt geen
valsche hoogmoed Hem tegen om te klagen: kunt gij dan niet één uur met mij waken
Dat is de heerlijkheid van den waren Messias. De valsche leeft achter een masker, maar de ware
is "blank van oprechtheid". Wie God volmaakt laat spreken, kan ook zich zelf doen spreken.
Voor ons is dan ook hier de Christus wijd en groot in barmhartigheden.
Nietzsche heeft het beeld ontworpen van zijn "messias": Zarathustra. Dat was weer een andere
verlosser, doch ook een valsche. Hij vertoont eigenlijk niet het beeld van den pseudo-Christ,
maar een beginsel van den anti-Christ. En Nietzsche's Zarathustra, die schepper van een nieuwe