Deur Christus Alleen - AH Bogaards

spelen, en op het hoofd van melaatschen de hand leggen; neen: - zij zullen de binnenkamer
ingaan. Een wolk van mysterie zal om hen heen hangen. Hun ambtsgeheim valt met hun
levensgeheim |340| samen. Zij hebben geen last van, maar zij vinden grooten lust in: den afstand,
die hen scheidt van de anderen. Zij zijn voor één ding doodsbenauwd: dat is voor een steenworp
afstands.
Waarom kunnen zij niet tegen de familiariteit van een steenworp afstands
Om hun armoede.
Arm is hun wezen; daarom moet de vorm hen redden.
Het groote mysterie hebben zij eigenlijk niet in hun wezen; want met God zijn zij niet vervuld
met dezelfde verzadigende volheid, als waarmee in het Johannes-Evangelie de mensch Jezus van
God vervuld is, van God en van den Geest. Van de volmaakt eeuwige hoogten zijn deze
pseudo-messiassen niet gekomen. Van den volstrekt, en souverein-eeuwigen Raad worden zij
niet gedreven. En omdat zij dus eigenlijk het groote mysterie niet in hun binnenste hebben,
daarom zoeken zij het in het buitenste. Zij kunnen niet tegen den "steenworp afstands"; want de
armoede van hun eigenlijk profane wezen zoekt naar een schijnbaren rijkdom van
mysterievormen, die de afwezigheid van het mysterieuze wezen moeten bedekken voor de
schamelen van beneden.
Dit is nu maar iets - de helft bij lange niet - van de waarheid omtrent de valsche messiassen, aan
wie de zieke verbeelding der wereld zich vergaapte in den tijd, toen christelijke slaven en
handwerkslui den Gekruiste predikten.
Laat nu onze ziel den Man van Smarten gaan aanbidden.
In Gethsemané blijkt Hij te zijn de ware Messias.
Hij blijkt het juist in de zoogenaamde "kleinigheden" te zijn.
Wij doen Hem onrecht, als wij alleen maar in Zijn bloedstorting, en in Zijn doodsnood, van Hem
zeggen: zie daar, onze Messias, halleluja!
Onze ziel heeft wel veel bij Hem goed te maken.
Want wij moeten Hem ook als Messias leeren eeren in wat wij ondoordacht hebben durven
noemen: "kleinigheden", die men zou kunnen overslaan.
Want Christus (de Messias), en de pseudo-Christ (pseudo-Messias) zijn in der eeuwigheid twee.
|341|
Dat is gebleken in heel den tijd van Jezus' ambtswerk. En dat bewijst Hij thans in de volvoering
van Zijn eigenlijke werk - op een steenworp afstands!
Christus Jezus!
Neen Hij is niet in de woestijn geweest, om te leven van het wonder. Hij laat geen manna
regenen, maar Hij koopt het brood, en betaalt prompt zijn belasting. Hij is in de stad der
menschen, en leeft met iedereen dagelijks mee. En deze gewone, èchte, menschelijkheid
handhaaft Hij in Gethsemané ook. Hier is, o kerk, uw ware Messias, die niet als een godenzoon
(denk aan den eersten trek in het pseudo-messiaansche beeld) zich schaamt voor zwakke
oogenblikken, waarin de menschen Hem zien zouden in Zijn kleinheid. Neen: Hij neemt de
jongeren mee, Hij schreit om gezelschap. Hij klaagt, en smeekt, één uur met Hem te wáken.
Want Hij kan niet, Hij kàn niet zonder liefde. Hij is geen godenzoon, die vegeteert op Zijn
mysterie - maar in het laatste uur zegt Hij zonder eenige verberging: mijn ziel is geheel bedroefd
tot den dood toe. Als Hij verbrijzeld ligt, naakt en geopend voor de oogen van het gansche al,
dan mogen zij Hem zien. Hij doet geen moeite, om Zijn snikken te smoren in de plooien van Zijn
gewaad, opdat de kinderen van beneden den Godszoon toch maar niet gebroken zouden zien,