Deur Christus Alleen - AH Bogaards

droom. Is het niet juist de roem van alle vleesch, dat van Gods Geest verzadigd werd, dat het
eindige nooit den Oneindige kan omvatten Dat wij nooit in de diepten van God het peillood zóó
kunnen uitwerpen, dat wij bodem voelen gaan Ja, daar is altijd afstand tusschen God en ons; en
nooit zullen wij Zijn diepste wezen tot op den bodem kunnen zien, of onze oogen boren door
Zijn afgronden heen. Daar is afstand tusschen God en ons; een afstand, zóó ver, als de eindigheid
gescheiden is van de oneindigheid; een afstand, grooter dan tusschen hemel en aarde, geweldiger
dan tusschen Oost en West.
Niettemin, - God van Zijn kant openbaart ons Zich zelf. Hij komt naar ons toe, om zich te
ontdekken, om zich weg te geven, om ons meer en meer te drenken met de zuivere wateren van
de kennis des Heeren, en om den afstand tusschen Hem en ons in 't lest zóó klein te maken, als
maar mogelijk is. De afstand tusschen God en ons is wel oneindig, wat het wezen van God
betreft en het |335| wezen van ons; doch daarnaast is er in God de sterke wil, om naar ons toe te
komen en om, zoo veel als maar kan, de bedekselen weg te nemen en ons zich zelf te doen zien
en te doen genieten, zoo veel wij dat gezicht verdragen, dat levensgenot verduren kunnen, in
onzen ver-klaar-den staat.
Daarom zijn ook de vormen van de openbaring aldus door God gekozen, dat zij ons toespreken
in onze eigen taal, dat zij ons voor de oogen treden naar de bevatting van ons gezicht, dat zij ons
gehoor in deze tijdruimtelijke wereld naar de mogelijkheden van onze apperceptie kunnen
bereiken en daartoe ingaan. De afstand tusschen God en mensch is er nooit, zonder dat de
gemeenschap in de openbaring begeerd wordt en geboden.
Daarom brengt God de openbaring zoo dicht mogelijk naar ons toe. Hij weet wel, dat wij nooit
Zijn diepten zullen peilen, maar de vormen, waarin Hij zich aan ons kenbaar maakt, zijn toch
heel na aan ons gebracht.
Deze algemeene wet komt nu terug in die schijnbaar nietige bizonderheid van den steenworp
afstands tusschen Jezus en de leerlingen.
Zeker, daar is een afstand. Naar het wezen van wat in Gethsemané volbracht wordt en verduurd,
is de afstand tusschen Jezus en de leerlingen zoo groot . . . . als een steenworp Mensch, raas
niet: zoo groot als de oneindigheid! Wat hier geschiedt kan niemand peilen. Ook deze leerlingen
kunnen het niet. Leerlingen zijn geen mysten. Het is een zoo volmaakt ándere wereld, waarvan
de brand nu heenslaat door Gethsemané, dat de leerlingen slapen kunnen, terwijl de
geweldigheden er zijn van rondom, of ook, voorzoover ze waken, niet anders kunnen doen, dan
stom-verbaasd, als kinderen, met open mond, en wijd-open oogen van verbazing, luisteren naar
de doordringende kreten van den Meester, die is in grooten nood. Waarlijk, daar is een afstand.
In dezen nacht zullen zij allen aan Hem geërgerd worden d. Een steenworp, zegt gij Ja, een
steenworp; maar ook: de oneindigheid. Het mysterie van Gods raad en daad is hier verborgen in
de worsteling van Jezus' ziel, |336| en in den kramp van Jezus' lichaam; daar is een heen en weer
geworpen worden tusschen twee werelden, de wereld van den hemel en van de hel; maar wie is
er hier van blind geslagen De oogen gingen toe. Het mysterie was dan ook te - groot. Maar dat
hier een mysterie is, legt Jezus vast in de herinnering der discipelen, als Hij zich van hen
afscheidt, als wil Hij zeggen: nu komt er iets, dat gij niet vatten kunt; nu ben ik in een
wervelwind, waarin alleen ik het hoofd kan opsteken, wachtende, wat God over dat arme hoofd
besloten heeft.
Maar, aan den anderen kant: dit mysterie zoekt toch den mensch. De afstand kan wel niet
verdwijnen, want wie bindt de oneindigheid Maar toch - zoo dicht als het slechts mogelijk is,
nadert God in de vormen Zijner
openbaring tot Zijn volk. En daarom blijft de afstand ook zoo