Deur Christus Alleen - AH Bogaards

Wij zien, ten eerste, Jezus Christus in Zijn volle ambtsbediening.
En wij zien, ten tweede, boven Hem weer uit: God, die Zijn werk voltooit en de historie
consummeert naar haar einde toe.
In de eerste plaats, zoo zeiden we, zien wij Christus hier in Zijn drievoudig ambt. En in elk van
die drie deelen zien wij Hem receptief èn productief, d.w.z. eerst ontvangende, daarna gevende.
Eerst |31| ontvangende van God, die Hem zendt, en daarna ook gevende aan de menschen, tot
wie God Hem zendt.
Om te beginnen is Christus hier als Profeet.
En als Profeet is Hij eerst receptief. Hij neemt in Zich op het licht van Zijn God; met Zijn
gansche menschelijke ziel absorbeert hij de heldere stralen van de openbaring. Als Profeet drinkt
Hij uit de bron der Schriften, zet Hij Zijn mond aan de klare fontein van de waarheid Gods, en
zuigt Hij zich als het ware zóó vast aan de plaats, waar Gods waarheid haar bron ontspringen
laat, dat Hij centraal de waarheid ontvangt en gansch in- en uitwendig haar ziet, ondergaat en
beleeft. Zóó komt het, dat Christus ook nu in het huis van Simon den melaatsche dóór en dóór uit
de Schrift leeft. Een lied van Jesaja galmt geheel in Zijn ziel, en geen enkel accoord, geen enkele
toon van dit lied, gaat in de door God gebouwde gehoorzaam van Jezus' zuivere ziel verloren. -
Wij noemden daar een lied van Jesaja. Want hij is immers de dichter van dat overbekende
hoofdstuk, van den "Knecht des Heeren" Dàt hoofdstuk spreekt over Christus' lijden, maar ook
over Zijn verheerlijking. Het toont Hem niet alleen, beladen met de smarten van alle menschen,
maar ook als triumfator, die "zaad zal zien," wien geschenken worden toegebracht, voor wien
alle schatten zijn in hemel en op aarde. En deze dubbele lijn op in Jesaja 53 op één punt samen
als de profeet zegt: Men heeft Zijn graf bij de goddeloozen gesteld (of aangewezen), maar - Hij
is bij den rijke in Zijn dood geweest d. De profeet voelde het reeds, dat Christus, de Knecht des
Heeren, van de menschen zal verwezen worden naar de plaats der schande "buiten de poort," en
dat de overheid, mèt het vulgus, de plaats van den Man van smarten, de grafplaats aanwijzen zal,
uitzoeken zal, bij de goddeloozen, bij het geboefte van de straat. Maar anderzijds weet hij óók,
dat de vinger Gods, en de wil der Engelen, en de hand der gerechtigheid, het graf van den Knecht
des Heeren wijzen zal bij de rijken. Er zal weelde zijn, overdaad, hulde in het uur van Zijn
begrafenis, vanwege de gerechtigheid Zijner ziel, ook in Zijnen dood. |32|
Nu eeren wij den Profeet onzer belijdenis, die zóó zuiver bij de Schriften leeft, en wiens
Messiasbewustzijn zóó waarachtig zich elk oogenblik aan de Schrift conformeert, dat Hij
onmiddellijk kostbaren nardus, en een dure flesch, en een offer, dat misschien het spaargeld
gekost heeft van enkele jaren 2) betrekt op Zijn begrafenis. Jezus weet het: zijn graf en de
rijkdom behooren bij elkaar. Hij ziet zich al "bij den rijke in zijn dood." Hij heeft tot twee maal
toe, gelijk wij zagen, zoowel in Caesarea Filippi, als ook op den berg der verheerlijking, de lijn
der vernedering onverbiddelijk door getrokken, zelfs tegen satanische oppositie in, en zoo het
woord van Jesaja beleefd, dat men Zijn graf moest wijzen bij de goddeloozen. Maar op dit
oogenblik zien wij Christus óó gansch verzekerd hiervan, dat Hij een graf zal hebben bij den
rijkdom. Is dàt geen leven uit de Schrift
Of, nog iets anders. Wanneer de profeet Zacharia zijn profetische taak volbracht heeft, dan
vraagt hij: Geef mij mijn loon e. Dan beeldt hij daarin af, hoe God zelf, als de Opperste Herder
van Zijn volk, het loon vraagt, dat de dankbare ziel óver heeft voor de teere zorgen van den
goeden Herder, die in den profeet Zacharia, straks in àl de profeten, bovenal in den hoogsten
Profeet, Christus zelf, als de Goede Herder komt tot het ware Israël. Dan teekent Zacharia God,