Deur Christus Alleen - AH Bogaards

hel.
Maar een Gethsemané, dat alleen uit God te verklaren is, dat een eeuwig raadsel blijft, een
gruwelijke ergernis en een martelende ongerijmdheid, TENZIJ dan voor wie theocentrisch denkt,
dát is geheel en al in de lijn der Schriften; dát is organisch ingevoegd in heel het wonderwerk van
Gods harmonisch plan van verlossing; dàt trekt ons op uit alle wirwar van "psychologie" en
philosofie en geestelijke anatomie; - dàt handhaaft de geloofswet, onverzwakt en ongebroken:
deze wet, dat God alleen de verklaring is, en ook de verklaring geeft van Zijn zelf-openbaring
Jezus Christus.
- Ik dank U, Heere, God des hemels en der aarde, dat Gij de |308| dingen van Gethsemané voor
de wijzen der psychologie, en voor de verstandigen der philosofie, en voor de geleerden der
biologie, verborgen hebt, en hebt ze den kinderen der geloovige gehoorzaamheid geopenbaard.
Ja, Vader, want alzoo is geweest het welbehagen voor u! i -
Mensch, keer terug nu naar uw bijbel. God is het, die uit Zijn eigen raad, en door Zijn eigen
daad, of ook door Zijn eigen onthouding van de daad, van de gemeenschapsdaad, aan Jezus, àlles
hier verklaart.
Dat het ongeoorloofd is, een andere verklaring te zoeken dan in God zelf, leert ons trouwens het
bijbelsch verhaal omtrent Gethsemané met zooveel woorden. Staat daar niet in, dat God een
engel zendt, om Jezus te versterken Dat dus de hemel Jezus' hartslag reguleert
Wij hopen daarvan nog iets meer te zien, later.
Maar nu reeds wijzen wij op dien engel in Gethsemané, om te doen zien, dat de verklaring van
het raadsel van den Olijvenhof niet ligt alleen bij Judas en bij de duivelen, maar, als het erop
aankomt, alleen maar bij hetgeen de hemel doet of laat; alleen maar bij de uitzending òf de
intrekking van de uitstroomende energieën, die van God naar Jezus komen, van den hemel naar
Zijn geplaagde hart, van de drie-eenheid Gods tot den mensch Jezus Christus.
En nu komt er een rustpunt voor onze zwervende gedachten.
Want het is vreeselijk een worm te zien, als die stuurloos en bodemloos zwerft ergens in Gods
wijd heelal.
Maar zoodra die worm geplaatst is onder den vasten boog van den hemel en van den eeuwigen
Raad van God, - rijst weer de hoop. Want dan is het vast bestek van het eeuwig welbehagen niet
van voor onze oogen weggeslagen, en is de gansche wereld niet doodgeloopen op één ellendigen
worm, een worm, waartoe een Man verschrompeld is . . . . Dan is 't bestek bij ons gebleven en
het staat weer vast voor onze oogen geteekend: het bestek van de trouw van God, van Zijn
rechten, van Zijn éénen wil van toorn en liefde, en gerechtigheid, en oordeel. |309|
En zoo wordt ons Gethsemané's geheim gewezen, al wordt het nooit tot in zijn diepten toe
ontdekt.
Nu weten wij: de snelle val van Jezus' ziel uit de hoogte in de diepte is hierom zoo acuut
geweest, omdat God Hem nu verlaten gaat.
Mijn God, mijn God, waarom gaat Gij hem verlaten
Niettemin, de verlating begint.
De aanvang van Christus' smarten valt samen met den aanvang van Gods verlating.
Weer is de reactie zuiver op de actie èn de actieloosheid van den drieëenigen God.
Het is het uur voor God ook om te verlaten.
Tot nu toe moest Jezus werken. Hij moest het Pascha bedienen, Hij moest het Avondmaal geven,
Hij moest profetische redenen houden, Hij moest Judas prikkelen, den Satan dwingen, de voeten
in