Deur Christus Alleen - AH Bogaards

zal ik sterven". -
Maar Christus is geheel en al anders. Als Hij den dood op Zich af ziet komen, dan komt die dood
over elk "terrein" van Zijn leven. Zijn lichaam moet in den dood (terrein A), Zijn ziel moet in
den dood (terrein B) en ook Zijn geest 2) moet in den dood (terrein C). Hij heeft den dood onder
de oogen te zien, en ook te ondergaan, als tijdelijken dood (scheiding van ziel en lichaam),
geestelijken dood (de smartelijke, beweeglijke, in tijdvorm doorleden verlating van God), en
eeuwigen dood (de volkomen door-trekking van de gevolgen der Godverlatenheid, tot in de
oneindigheidsverhoudingen toe, naar den geest). Wie zal het nu wagen durven nog langer te
vergelijken Christus kón geen "kanonnen opstellen" op terrein C om het snelvuur van den dood
op een terrein A tot zwijgen te brengen, voor zoover Hij op terrein B of C van het gekletter en
gekraak nog last mocht hebben. Want over elk wezen van Zijn menschelijk bestaan strijkt de
adem van den dood. God neemt Hem daarbij alle wapenen af, omdat God zelf in dien dood tot
Christus inkeert, hetgeen deze dan ook wéét. Dus is de dood voor Christus niet een vijand, dien
Zijn geest als heel of half buitenstaander, van zich af kan slaan, want de dood komt naar Hem
toe, en, wat nog meer zegt, de dood dringt tot Hem in. Dringt geheel tot Hem in. Dringt tot Zijn
geheel-heid in.
f. Een ander verschil tusschen de menschen en Christus ligt in het volgende. De menschen, die
sterven moeten, kunnen zich wel met bewustheid actief te weer stellen tegen de vrees van den
dood, |301| en tegen zijn overweldiging, maar die activiteit is toch maar ten deele.
De mensch kan wel dapper doen, en met zijn wapenen kletteren, om zijn activiteit tegen den
grooten tyran Dood, te . . . . suggereeeren aan anderen en zichzelf, maar heel onbewust werkt
toch altijd de groote zekerheid in hem door: dat er toch niets aan te doen is; sterven zal hij tóch.
Het zou pas meenens worden, als de mensch kon zeggen: ik heb macht (bevoegdheid) het leven
af te leggen, en heb macht (bevoegdheid) hetzelve wederom te nemen (Joh. 10 : 18). Maar hij
kan dat niet zeggen; het komt niet in hem op. En daarom is de strijd nooit volkomen: niemand
laat hem vrij: hij kan dapper doen, maar heeft geen kansen meer als een leeuw in het woud; zijn
toch als
kansen zijn die van den leeuw in Artis . . . Hij heeft zich met een dood verzoend, dien hij
een lot moest aanvaarden. Activiteit Nu ja - binnen de perken van . . . de passiviteit. De
activiteit heeft zóó makkelijk spel. Zij heeft slechts heen en weer te loopen en haar passen te
nemen in de kamer, die door een hoogere macht voor haar is op slot gedaan. Zoolang de
menschen nog in het volle leven staan met al hun begeerten, is de spanning tusschen passiviteit
en activiteit zoo groot als het leven zelf. Maar heeft men eenmaal bevonden, dat de deur, die tot
de vrijheid en tot de zelfbeschikkingsmogelijkheid toegang geeft, op slot gedaan is, en dat de cel
toch niet meer opengaat, dàn komt binnen de perken van die enge ruimte, die onze activiteit toch
niet openbreken kan, een gebonden activiteit haar laatste krachten meten in een arena, die
dagelijks inkrimpt; in een wedstrijd, die bij den dag de opdracht vergemakkelijkt. De wedloop,
dien de ziel dan onderneemt met zichzelf, is gebonden aan de kleinste maat, die het leven nog
zoo vriendelijk was te laten.
Doch niet alzoo is Jezus Christus. Zijn deur is niet op slot gedaan achter Hem. Het vreeselijke
van Zijn smarten is pas te zien tegen dézen achtergrond: Ik heb bevoegdheid Mijn leven af te
leggen en het wederom te nemen! De arena krimpt niet in, de arena, waarin Hij den loop moet
loopen. Zijn mandaat wordt niet beperkt. De spanning blijft! Tot het laatste oogenblik toe heeft
bij |302| Hem de activiteit mèt de passiviteit precies dezelfde, en even zware taak. De druk wordt
niet verminderd. Hij mag niet "berusten" in het feit, dat Hij "toch" eenmaal sterven moet, om dan
te besluiten: nu de deur der vrijheid buiten Mij om op slot gedaan is, nu zal ik, binnen de perken
van Mijn gebondenheid, Mij nog eens vrij bewegen; want de spanning tusschen lijdelijke en