Deur Christus Alleen - AH Bogaards

Kortom, ook hij, die aan den bijbel stof voor een zielkundige analyse ontleenen wil, zal hier niet
met hem klaar kunnen komen. En het is al weer geen wonder. Het evangelie is niet een
verzameling van gegevens, theoretisch of experimenteel, noch van sprekende illustraties, bij
zielkundige vraagstukken. Het is de beschrijving, uit bizondere openbaring gegeven, van het
heilswerk Gods in Christus Jezus.
Nog weer anderen zijn er, die op wéér een eigen manier dit verhaal der zalving plegen te
"bewerken".
Voor hun besef is de bijbel niet een boek van eenheid, waarin dan beschreven wordt één
doorloopende, voortschrijdende, geschiedenis der bizondere Godsopenbaring, - maar zij lossen
de Heilige Schrift op in een reeks van geestelijke, stichtelijke fragmenten. Het ééne Woord van
God, valt voor hen uiteen in vele woorden over God; en het ééne werk Gods, wordt voor hun
gevoel ontleed in afzonderlijke werken, die met God en godsdienst in verband staan. Eén van
hun meest geliefkoosde werkzaamheden is dan ook het zoeken van parallellen en analogieën en
allegorieën in de heilige fragmenten, waarin zij den bijbel verknipt hebben, en in de heilige
geschiedenissen. Zoo ontdekten zij, om bij ons tekstverhaal te blijven, een parallel of analogische
geschiedenis in het Hooglied, en schrijven sedert boven Joh. 12 met voorkeur deze woorden uit
het Hooglied: "Terwijl de Koning aan Zijn ronde tafel is, geeft mijn nardus haar reuk." c. Of ook
andere uitspraken uit de Schrift.
En ongetwijfeld, wij geven dadelijk toe, dat er in het liefdeleven van de bruid van alle eeuw,
telkens weer offeranden in de hand, en strevingen in het hart, en psalmen in den mond zijn, die
alle naar gelijke wet, en met gelijk rythme, en met hetzelfde refrein tot den bruidegom komen. In
zóóverre is hier ook inderdaad plaats voor het zoeken van treffende parallellen en van
analogieën.
Toch mag men niet vergeten, dat een bloote vergelijking van Maria's zalving met een episode uit
het Hooglied of uit eenig ander bijbelboek, of met eenige andere gebeurtenis, ook onmiddellijk
den |30| Goddelijken zin van het evangelie miskent, als men staan blijft bij de vergelijking. Gods
werk gaat altijd verder, van minder tot meer, van aanvang tot voltooiing. Wat Hij vandaag
rondom den Christus doet is nog nooit in de wereld er eerder geweest. Het is in zijn diepste
wezen iets nieuws, dat maar éénmaal gebeurd is, en ook maar éénmaal gebeuren kàn.
En daarom, óók zij, die aldus den Bijbel "lezen", en naar allegorieën of naar analogieën zoeken,
komen met dit verhaal van Joh. 12 niet gereed. Immers, de nardus uit het Hooglied, en de ronde
tafel, waaraan de Koning zit, moet dadelijk "vergeestelijkt" worden, wil men ze bij dit hoofdstuk
te pas brengen. Maar hier is de zalf van Maria, even goed, als het fleschje, dat zij breekt, een
"zintuigelijk-waarneembaar" ding. En wat den Koning betreft, hier in Simons huis zit Hij niet in
Zijn hoogheid, aan Zijn ronde tafel met Zijn twaalf "ridders" om Zich heen, - maar Hij staat op
den weg naar het kruis; en niemand heeft het recht, het bericht van de zalving in Bethanië uit het
groote smartelijke verband van de vernedering en den kruisdood weg te rukken.
Neen, ook zóó komen wij niet met dit verhaal klaar. En ten derden male: het is geen wonder.
Want het evangelie is geen fragment uit het stichtelijkste boek, dat men zich zoo al denken kan.
Het is en blijft de uit openbaring verkregen beschrijving van Gods ééne, voortgaande
verlossingswerk in Christus Jezus, Zijn Zoon.
Wij moeten dan ook een anderen weg inslaan.
Trachten wij, dit bericht van nardus en liefde in het verband van het lijdensverhaal te laten staan,
dan zien wij twee dingen.