Deur Christus Alleen - AH Bogaards

kunnen komen, tenzij hij zijn fantasie liet spelen; maar dat zou hier beteekenen, dat hij het
verhaal gaat schènden. Immers, daar is zooveel onzeker. Wij weten nog steeds niet precies, hoe
dat verhaal van de zalving te Bethanië is in te voegen in heel de geleding van het verhaal van de
laatste lijdensweek, die Christus op aarde heeft doorleefd. Onzeker is ook de datum, waarop het
gebeurde. Niet geheel zeker is ook het bedrag, dat voor dien nardus is betaald. Wij kennen den
prijs van het offer niet, een prijs, die wel door Judas in cijfers uitgedrukt genoemd wordt, maar
die ten eerste slechts op een ruwe taxatie van dezen, overigens bekwamen, taxateur berust, en die
bovendien ook onzeker blijft, omdat wij de waarde van de munt van die dagen en den toen
geldenden levensstandaard niet geheel kennen. Zelfs is dit nog onzeker, of Maria, die Jezus met
haar nardus zalfde, alles, wat in de flesch was, opgebruikt heeft, dan wel, of nog een deel van
den inhoud bewaard is gebleven; zoodat nog steeds de eene uitlegger van den ander verschilt,
wanneer het loopt over de vraag, of Jezus' woord: "Zij heeft dit bewaard tot den dag Mijner
begrafenis," slaat op heel den inhoud van Maria's nardus-fleschje, dan wel op dat laatste restje,
dat in de flesch achterbleef misschien.
Waarlijk, wie deze gegevens tot een novelle zou willen omwerken, heeft geen genoegzame hulp
van de Evangelisten. Want het evangelie schrijft geen roman, noch een fragment daarvan, en ook
geen novelle, maar het is de beschrijving, door openbaring gegeven, van Gods werk in Christus
Jezus.
Anderen zijn er, die zich niet bij den bijbel neer kunnen zetten, zonder zielkundige vraagstukken
op te werpen, en deze dan op hun manier op te lossen.
Zij, die dàt willen, kunnen ook ongetwijfeld, als het verhaal daar |28| ligt van Maria's zalving,
lang, en op zeer interressante wijze, zichzelf ermee bezig houden. Hier is een vrouw, die aan
Jezus verbonden was, door een zeer intieme, en over jaren loopende, verhouding van geestelijke
liefde. Dan is hier een klein gezelschap bijeen in het huis van Simon, die vroeger melaatsch
geweest is, maar waarschijnlijk door Jezus was genezen, en wiens huis nu, hetzij hij nog leeft of
reeds gestorven is, de vergaderplaats blijft van dezen intiemen kring met Jezus in het midden.
Eindelijk is hoofd en hart van alle hier aanwezigen nog vervuld van ontzag voor het Wonder;
want Bethanië is de plaats, waar kort geleden Lazarus is opgewekt door Christus. Men ziet het,
er is stof genoeg, en er is ook complicatie genoeg, en er is impressie en expressie genoeg, voor
een zielkundig ontwerp.
Toch zullen zij, die zóó willen, niet genoeg hebben aan de bijbelsche gegevens, ook niet op dit
punt. Daar blijft zooveel over, dat ons niet helder is. Reeds de enkele daad, waar het hier op aan
komt, is nog nooit volkomen duidelijk geweest. Vooral de vraag, of Maria in een spontane
opwelling van offerende liefde haar nardus-fleschje neemt en breekt, en zijn inhoud over Jezus'
lichaam uitstort, dàn wel, of zij dit plan van tevoren beraamd heeft, en of zij de zalf opzettelijk
voor dit doel gekocht heeft, - vooral die vraag, zeg ik, is nog niet met zekerheid te beantwoorden.
Want wel legt onze Statenvertaling Jezus de uitdrukking in de mond: "zij heeft dit bewaard tot
den dag Mijner begrafenis", en dit schijnt te wijzen, niet op een spontane, naïeve, maar wel
degelijk op een weloverwogen handeling, máár: onmiddellijk moet hierbij opgemerkt worden,
dat de lezing en vertaling van den tekst op dit punt niet geheel zeker is. Het kan dus zijn, dat
Maria, dagen en weken lang misschien, heeft geleefd onder den indruk van het naderend lijden
en sterven van Christus; en, als dit waar zou zijn, dan is de intuïtieve vrouw den reflexieven man
1) op dit punt ver vooruit. Maar zekerheid hebben wij niet. Het kan óók wezen, dat niet van haar
kant, maar alleen van Jezus' zijde het |29| sombere woord van begrafenis in dit gesprek en dit
huis ingedragen is.