Deur Christus Alleen - AH Bogaards

En nu moet de dichter het hoogste gaan doen. Hij moet de psalmen gaan rechtvaardigen, door te
dóen, wat hij tevoren van zichzelven getuigd heeft. De auto-biografie van vernedering en
verhooging, was tot nu toe nog maar profetie; de daad moest haar vervullen.
Nu komt de Christus om den wil van Logos en van Geest te doen. De menschelijke ziel des
dichters spreekt tot den Goddelijken Geest des Dichters, terwijl zij zich neigt: ja; ik kom om
Uwen wil te doen; in het begin mijns boeks is van mij geschreven . . . . p |281| Ik kom al, ik kom.
Het uur is vol. Het is gekomen. Het komt. De Dichter spreekt nu niet meer van zichzelf, maar
doet, wat Hij van zich gesproken heeft. Zie, Hij gaat naar den Olijfberg. Hij zoekt de
vernedering. Hij zoekt de verhooging. Hij maakt Zijn eigen psalmen waar. Met bloed schrijft Hij
de handteekening onder Zijn profetische auto-biografie, en zegt: al, wat dit lied van Mij
gesproken heeft, is waar; Ik ga het alles bewijzen; God geve Mij Mijn loon, amen. Zoo zweert
Christus op Zijn eigen psalmen. Zoo keurt de hemel het Lam, dat Zijn eigen wet doorleeft en
proeft met heel Zijn heilig bestaan, en keurt het goed. -
Dat Jezus den lofzang heeft gezongen, dat is óók geweest tot onze zaligheid.
En nu verder.
Waar zouden wij eindigen, indien wij den inhoud van het Hallel nog nader gingen bezien onder
dit evangelisch licht
Wanneer gij psalm 113 tot 114 nog eens naleest, en gij denkt bij elken zin aan "Jezus in de
Paaschzaal", nu, dan weet gij wel, dat het woord "opperzangmeester" nog nooit zoo mooi
geweest is, als nu. Maar veel meer weet gij ook niet, omdat gij ineens te veel heerlijks ziet. Gij
kunt geen maat vinden en geen eind, als gij uw inzicht in den messiaanschen zin van al die
psalmen, vers voor vers, wildet verdiepen uit dit allesbeheerschende gegeven van: "Christus in
den Paaschnacht".
Het begint al dadelijk zoo forsch in psalm 113 q:
Looft, gij knechten des Heeren,
Looft des Heeren Naam!
Geprezen zij de Naam des Heeren
Van nu aan tot in eeuwigheid!
Van den opgang der zon tot aan haar ondergang
Zij de Naam des Heeren geloofd! 4) |282|
Is hier het Onze Vader niet, dat Jezus ook zelf "gedicht" heeft Geprezen zij de Naam: Uw Naam
worde geheiligd. Klinke de Naam van Oost tot West, van opgang der zon tot ondergang: Uw
Koninkrijk kome. Waar zijn de knechten des Heeren Uw wil geschiede.
Of, wanneer gij het vervolg van dien psalm leest over den Heere, die zeer hoog woont en zeer
laag ziet, die den geringe uit het stof heft en den arme verhoogt uit den drek r, - is ook dat niet
weer de gansche lijn van Gods zelfopenbaring in Christus Hier is immers de lijn der
transcendentie èn die der immanentie! Deze twee vinden elkaar in het Kruis. Waar wij jaren over
denken, dat heeft Jezus in één moment doorvoeld.
Of, neem psalm 114: Toen Israël uit Egypte toog s, - maar dat is hetgeen Jezus zelf als kind reeds
heeft ondervonden, en nu als man doorvoelt: dat Hij in volkomenheid de Zoon is, uit Egypte
geroepen, - maar straks in "Egypte" (Openbaring 11 : 8) toch weer tot slaaf gemaakt.
Of ook, hoor Jezus uit psalm 114 zingen t, dat God
. . . . den rotssteen verandert in een waterplas,
den kei in een waterwel!
Is dit niet nu vannacht vervuld Want de rotssteen, die eenmaal water gaf, was Christus, zegt