Deur Christus Alleen - AH Bogaards

zingt Zijn eigen verzen onder de wet; dringt de engelen van zich af; laat ze achter de wolken
blijven; perkt zijn stemgeluid in, zoodat het niet de muren daveren doet, en zingt met Petrus'
schorre stem geduldig mee.
Is dat niet wat groots
Is dat geen daad, als gij bedenkt, dat diezelfde stem straks in den dood nog krachtig roepen zal
O, indien het waar is, wat wij slechts aarzelend durven veronderstellen 3) dat Jozes, de latere
Barnabas, hier beneden in het huis onder de Paaschzaal aanwezig is geweest, in hetzelfde huis
misschien, waar Jezus zat en at, dan moet er voor hem veel strijds gestreden, en veel gebeds
gebeden, en ook veel leeds geleden zijn m, eer hij, later, later, láter, iets ervan verstond, dat hier
in de bovenkamer van Maria's huis, in het huis van tante Maria, de Dichter zong zijn eigen lied;
de Dichter van ouds af, Heere is zijn naam . . . En ook Simon Petrus, die over een half uur
slapende is, en over een paar uur met vloeken de ooren van de engelen zal beleedigen, de
engelen, die bij dit Hallel-lied hebben toegeluisterd, - ook Simon Petrus zal veel gebeds gebeden,
en veel leeds geleden, en veel strijds gestreden moeten hebben eer hij schrijven kan, wat wij
straks van hèm hoorden, dat het de Geest van Christus was, die tevoren getuigde en profeteerde,
ook in de hallelpsalmen, welke Petrus en Johannes zongen aan de borst van Jezus. Het duurt
altijd heel lang, eer een menschenkind, eer zelfs de Kerk, de psalmen tot den dichter leert
herleiden. Eigenlijk ligt daarin de heele kerkgeschiedenis, en de dogma-geschiedenis. Wij
hebben Petrus niets te verwijten, - laat ons maar eerlijk zijn, wij hebben 't allen van hem moeten
leeren verstaan.
Wij hebben dus enkel maar goed naar hem te luisteren.
Want Simon Petrus heeft geleerd, en hier komt hij 't ons zeggen, dat de Geest van Christus dit
Hallel zelf gemaakt heeft. En wij, |278| - "wij hebben het profetisch woord, dat zeer vast is en wij
doen wel, dat wij daarop acht geven, als op een licht, schijnend in een duistere plaats" n.
Zeg dat nog eens weer: een licht in een duistere plaats.
De duistere plaats, dat is de Paaschzaal. Want de menschelijke stem van Jezus, en de zwakheid
van Zijn longen, en het vleesch en de groote verberging, - dat alles is: de duisternis van deze
plaats.
Maar het licht, - dat is de Geest der profetie, dat is de Logos, de groote Dichter. De Poëet (maker,
schepper) in uitnemendheid.
Heel de theologie en heel de mystieke ontferming Gods, en heel de leer der Schrift, ook over het
Woord, en over de menschwording Gods - ligt in dit vers besloten: Als zij den lofzang gezongen
hadden, gingen zij uit naar den Olijfberg.
Eerst heeft Christus in het Oude Verbond geprofeteerd buiten het vleesch, toen heeft de Geest
van Christus al gezongen in de dichters: het eerste moment.
wéér gezongen, door de ziel, en met de tong van Jezus: het tweede moment.
En straks heeft diezelfde Geest van Christus Simon Petrus, jaren na den duisteren paaschnacht
dat zooeven aangehaalde woord doen schrijven over "den Geest van Christus, die tevoren
profeteerde". En, ziedaar het derde moment, waarin het eerste aan het tweede wordt verbonden.
Want al de Schriften zijn één; en de Geest is één; en de tijd is één; en God is één.
De duivelen hoorden Jezus zingen, en zij sidderden o.
Het was een vreeselijk Hallel, dat de luchten trillen deed, al was het ook "vlak-menschelijk".
Het was dan ook bij God een gansch-gewoon gebeuren, dat Jezus naar de Schrift toe moest.
Men spreekt zoo vaak van "mystiek", en velen hebben een lievelings-onderwerp gemaakt van
onderstelde, mystieke ervaringen van den den Gekruisigde.