Deur Christus Alleen - AH Bogaards

als de ongeschapen Logos, als de Engel des Heeren, geprofeteerd onder Israël. Dat is het groote
geheimenis, dat Petrus later aldus onder woorden brengt, dat de Geest van Christus, die in de
profeten van het Oude Testament geweest is, duidelijk en te voren getuigde het lijden, dat op
Christus komen zou en de heerlijkheid, daarna volgende (1 Petr. 1 : 11).
Hier getuigt de Geest der profetie in Petrus' eigen woorden, niet alleen, dat Christus, als
vernederde en verhoogde Middelaar, de inhoud is van de profetie (waaronder ook de psalmodie)
maar óók, dat Christus door Zijn eigen Geest gewerkt heeft als de Auteur der profetie (en
daaronder ook der psalmodie) van Israël.
Het was de Heilige Geest, die tot Israël kwam. Maar het was tevens de Engel des Heeren; het
Eeuwige Woord, de Zoon, die tot Israël kwam.
En deze twee zijn, en bleken, toen ook, één.
Het was de Geest van Christus, die zich uitgestort heeft in de psalmen 113 tot 118. |274|
En nu is het die Geest van Christus, die thans Zijn eigen lied gaat zingen in de ziel van den
mensch Jezus.
Hier is dat groot geheim, dat niemand kan doorgronden.
Want, weer staan wij hier voor het mysterie van God en mensch in één persoon. Weer raken wij
hier de "groote verborgenheid" aan van: de menschelijke natuur, die, God alleen weet hoe, met
de Goddelijke natuur zuiver is verbonden, één en ongedeeld.
En dit, in het algemeen door ons geloof aanvaarde, wonder kreeg nu een aparte toepassing in het
feit van dezen dag: het feit van den Hallel-zang. Want wij weten niet, op welke wijze de Geest
van God, die aan Christus "niet met maat" e gegeven is, in de menschelijke ziel van Jezus van
Nazareth gewerkt heeft, zoo vaak Hij bidt, of denkt, of groeit, of groet, en ook zingt. Dit wéten
wij, dat de Geest in alle zielen van God is, en werkt, en bidt. Het staat er voor ons, dat de Geest
zelf in ons bidt met onuitsprekelijke zuchtingen f. Maar het staat er, afgedacht van dat
"onuitsprekelijke", óók voor Jezus. De Geest bidt in de ziel van Jezus, de Geest zingt ook in de
ziel van Jezus. Gods eigen Geest, die oneindig is, bidt en zingt in de ziel van Jezus, die
geschapen is.
En nu is hierin Jezus van ons onderscheiden, dat ónze ziel in zich de zonde heeft en de leugen, en
daardoor deels nog tegen den Geest in bidt en zingt, gelijk de Geest ook tegen haar, terwijl de
ziel van Jezus zónder zonde is en altijd met den Geest mee bidt en zingt.
Dit is ook een tweede verschil tusschen ons en Jezus, dat ónze menschelijke eindigheid en
beperktheid nooit zóó ver komen kan in het aanvoelen en doorvoelen en bewust peilen van den
inhoud van het spreken van den Geest in ons eigen hart, als zulks bij Jezus mogelijk was.
Doch hierin is Jezus, ook nu, in alles ons gelijk, dat Hij naar Zijn ziel eindig is, al is dan Zijn
persoon oneindig.
En nu kunnen wij niet verder.
Wij mogen ook niet verder.
Wij mogen alleen maar aanbidden en gelooven.
Wij mógen gelooven, dat de oneindige persoon van den Zoon, en de oneindige Geest van God,
de twee-eene Dichter van het |275| Hallel van het Paaschfeest, tezamen zijn in de menschelijke,
geschapen, ziel van Jezus van Nazareth. En door die goddelijkheid van Zijn Persoon, en door de
diepten van den oneindigen Geest, en door Zijn eigen zuiveren menschelijken wil om te haken
naar God, drijft de Logos, drijft de Geest, drijft Jezus' ziel, die zuivere ziel van den tweeden
Adam, àl wat in Jezus is, tot het lied van lof en dank. Nu drijven deze drie Zijn ziel en al Zijn
zinnen om het loflied God als een offerande op te brengen. En nu is het woord vervuld:
Nu zal mijn ziel, nu zullen al mijn zinnen,