Deur Christus Alleen - AH Bogaards

De beste recitator van een lied is zijn dichter zelf. "Het is immers het hart, dat welsprekend
maakt" En ook is het waar: "wie den dichter wil verstaan, moet naar 's dichters land toe gaan. "
Ja, nog meer, hij moet in dat hart van dien dichter kunnen komen; hij moet erin kunnen lezen; hij
moet mèt dat hart mee kunnen lezen; hij moet eigenlijk dat hart hebben. Als op een avond een
vers, van welken dichter ook, door honderd menschen voorgedragen wordt, maar daarna ook
door den dichter zelf, van 't vers, - dan is, indien de dichter óók spreker is, en indien hij in het
zeggen de passende vormen vinden kan voor zijn eigen denken en voelen, |272| dan is, zeg ik, die
dichter de beste voordrager van zijn lied, omdat hij de maker ervan is. 't Is alles door hem
heengegaan; 't is alles van hem uitgegaan.
Nu zijn daar dichters, bij wie het spreken achter komt bij het denken en het voelen. Zij voelen
wel goed, maar het zeggen komt bij hen achteraan.
Maar niet alzoo is Jezus. Elken vorm, dien hij in het spreken, en ook in het zingen gebruikt, is,
op dát punt des tijds, volkomen goed. Dat is te zeggen: die vorm is volmaakt, op dat punt des
tijds, naar de eischen van het wezen.
Trek nu zelf de conclusie.
Op dezen Paaschdag hoort de hemel gansch Jeruzalem zingen. "Men hoort dier vromen tent
weergalmen, van hulp en heil, hun aangebracht." b
Maar onder al die zangers is er Eén, die bizonder zingt. Dat is de Dichter. Dat is Jezus.
Hebt gij wel eens gelezen Psalm 116 En hebt gij wel eens stilgestaan bij dat ééne woord: Hij
hoort mijn stem c Ach, God hoort zooveel stemmen. Heel het schepsel zucht, de
apostelenschaar zingt, de kerkzang trilt naar boven, de vloek knarst er doorheen, de opstand
scheurt de hemelen stuk; en al die stemmen zoeken den hemel. God hoort benauwend veel
stemmen. Maar toch: "Hij hoort mijn stem"; die ééne onder alle.
Hebt gij psalm 116 gelezen
Nu, deze psalm is óók gezongen door Jezus, in den Paaschnacht. De mond van Jezus heeft
gezegd:
God heb Ik lief, want die getrouwe Heer
Hoort Mijne stem - d
Wat dunkt U, is dat lied ooit zóó gezongen als toen, is ooit de zekerheid zoo fel geweest: Hij
hoort MIJN stem!
Neen, dat kan niet.
Want de Dichter droeg Zijn lied voor, staande aan de trappen van den troon der Hoogste
Majesteit. |273|
Het was geen troubadour der liefde (zooals velen Christus noemen in een valsche "geestelijke"
erotiek).
Het was geen nachtegaal, die een lied zingt, "dat hij zelf niet weet hoe".
Het was de Profeet, groot in de lofzangen Israëls, die Zijn eigen lied nu zegt aan God.
Want ook Paasch-ritueel, gelijk elk ander "ritueel", het is alles, maar het is ook alléén bij Jezus
gedrenkt in den zuiveren inhoud van het klare wezen.
Nemen wij dus aan, dat het zingen van den lofzang, ook al was deze voorgeschreven door de
wet, zich harmonisch invoegt in het mozaiekwerk van Christus' levens-arbeid, en dat dit lied,
hoewel wettelijk voorgeschreven van buiten af, in Jezus' eigen leven aanstonds een organisch
zuivere plaats krijgt, dan laat zich te gereeder ontwikkelen, wat wij reeds zeiden straks: dat het
hier de Dichter zelf is, die Zijn eigen liederen zingt.
Immers, reeds vóórdat Christus mensch op aarde werd, heeft Hijzelf, het Eeuwige Woord Gods,