Deur Christus Alleen - AH Bogaards

Zoo is reeds in het boek Job de spanning aanwezig tusschen een Satan, die begeert te ziften als
de tarwe, aan den eenen kant, en den Getuige-Advocaat, die in Zijn voorbidding de zifting wel
laat begaan, maar die het geloof van Job inhoud geeft, en die het ook bewaart.
Deze troost wordt nu volkomen. -
Toen de Jobiade geschreven werd, was de Goël nog niet verschenen. Job en Elihu strekken zich
slechts uit naar een vage verte, waar zij het beeld van den Middelaar, die het pleit tegen Satan in
den hemel voert, in flauwe omtrekken zien. Thans echter is de Goël, de Getuige, advocaat, de
Paracleet, in vleesch en bloed gekomen. |262| Simon, Simon! Job, Job! Elihu, Elihu! Ziet Ik ben
hier, Ik ben heden hier. Ik heb voor Simon gebeden, Ik heb Mijn intercessie tegen Satans
beschuldiging gesteld. Ziet, hier is uw Heiland.
Zoo komt door de eeuwen Christus op als borg der Zijnen. En in het uur der wereld-krisis (Joh.
12 : 31) doorleeft Hij het borgschap, dat Hij straks met bloed bezegelen zal, bij voorbaat in
gebeden. Hij heeft voor hen gebeden; het kruis is in de geestelijke wereld hoog reeds opgericht. -
Hij bad als Man van Smarten. Hij bewijst daarmede Zijn geloof. Een advocaat, die bij voorbaat
reeds de vrijspraak gronden wil op een losprijs, die nog moet betaald worden, is van dien prijs
wel zeer verzekerd.
En in Zijn verdedigingsrede was de genade even universeel als particulier. Hij bidt voor allen
hier, want allen wil Hij stellen als documenten van de trouw van God. Maar Simon speciaal was
Hij indachtig. Want Simon, die satanisch sprak bij den ingang van het lijdensverhaal, zal aan het
einde óók den brand der zinnen zijn onttogen, en dan de eerste zijn, om op Pinksterfeest zijn
geest te laten vloeien in woorden, van Gods Geest gedreven. Ik heb voor u gebeden, Simon! - - -
-
Tenslotte, wat heeft Jezus gebeden
Heeft Hij begeerd, dat de zifting een einde hebben zou
Neen; dàt kon Hij nimmer vragen. Gelijk Job van God èn Satan samen wordt gezift; gelijk David
van Satan èn van God tegelijk wordt aangepord s; gelijk Paulus later door Satan èn den Geest
tezamen in zijn reisplan wordt belemmerd t, gelijk Paulus in één uur door Satan èn door Jezus
"met vuisten wordt geslagen," u zóó worden de discipelen door Satan èn door God tegader zeer
gezift. Simon, Simon, de Vader heeft ulieden zeer begeerd, te ziften als de tarwe. Dat kan niet
anders Simon. Wie Jezus' tijden wil doorleven, kan niet in windstilte zijn scheepje optuigen,
want alle stormen razen. Het is de ure, Simon, van de ééne groote zifting en van de ééne groote
schifting. In dit kritieke uur wordt alle kaf gescheiden van het koren; wordt de hemel volmaakt
gesepareerd van de hel; wordt door het recht het syncretisme, dat kaf met |263| koren op laat
groeien in beginsel gebroken, en wordt het moratorium, dat heet Gemeene Gratie en kaf en koren
saam laat wassen, in beginsel opgezegd! Deze nacht, dit kruis, Gethsemané, Golgotha, en
Christus zelf, ze waren ijdeler dan de ijdelheid zelve, als niet de gansche wereld
heen-en-weer-geworpen werd in 't groot uur van Satan en van God.
Neen, Christus vraagt niet, dat de zifting geschrapt zal worden van de dagorde van God of
duivel. Door zoo'n gebed zou Hij Zijn dag vervloekt hebben, den dag Zijns doods v. Zou Hij
windstilte vragen voor het uur, dat voor den storm was aangewezen De Priester in Christus laat
Zijn liefde wel voor de kleinen pleiten, maar de liefde voor een kleine verdringt nooit de gansche
gemeenschap der kerk, noch de heilige orde der gróóte verlossing, uit haar gebeden. Daarom bidt
de priesterlijke liefde de jongeren niet uit de zeef van Satan wèg; want dan zou de priester onzer
belijdenis zichzelf uit de benauwdheid van de schifting hebben weggenomen w. Dan ware de
wereld met Hem, en met ons allen meê, vergaan.
Iets anders begeert de Christus van den Vader. Hij weet, dat Satan slechts de tweede oorzaak
is,