Deur Christus Alleen - AH Bogaards

Paaschzaal; want de apostelen zijn in de zaal met Jezus. Nu richt zich Satan tegen de gemeenten.
Hij begeert tegen haar. - Hij fixeert zijn begeeren in woorden. Hij neemt requisitoir tegen de
zeven gemeenten, en dient het in bij de Opperste Rechtbank; hij stelt het in handen van God. Er
is dus de strijd van woorden in 't heelal; 't woord geworden begeeren van Jezus (den bidder) en 't
woord geworden begeeren van Satan (den verklager).
Het is een ontzaglijk ding, dat heden Christus het zuivere begeeren van den Heiligen Geest (die
in Hem is), en van Zijn zuivere ziel (die Hem als mensch gegeven werd) in woorden brengt, en
dat die woorden (van het hoogepriesterlijk gebed!) hoorbaar al de sferen door gaan, en de
hemelen en de afgronden daarvan daveren doen; èn - dat nu de scheur, die de stem van Christus
in de wolken trekt, en in het hart van God, óók Satan zoo beroert en beweegt, en in vlam van
ijver zet, dat ook hij zijn begeeren onder woorden brengt. Neen, niet in menschenwoorden, en
niet met menschentong, spreekt Satan zijn begeeren uit; - dat kan hij niet. God alleen is vleesch
geworden, Satan niet. Maar zooveel in zijn vermogen is, laat Satan zijn begeeren concreet
bekend worden bij God. Hij doet een "gebed". Hij begeert, zegt Jezus. Hij begeert de jongeren
van Jezus.
Want Jezus eerst heeft in het hoogepriesterlijk gebed voor die discipelen gebeden: "Vader, Ik bid
voor hen, en niet alleen voor |255| hen, maar ook voor allen, die door hun woord in Mij gelooven
zullen" k. Zoo knoopt het bidden van Jezus heel de kerk - de zeven gemeenten - vast aan het
leven der Apostelen, en beurt zoo heel die kerk op in Zijn gebed tot voor den troon van God.
Satan. Zijn begeeren is niet opgewekt, doch wèl aangeblazen, door het
Maar nu komt dan ook
begeeren van Jezus.
Daarin is hij eigenlijk reeds overwonnen. Want hij komt achter Jezus aan: Jezus was de eerste in
het begeeren van God.
Maar niettemin, al is hij reeds aan het verliezen, toch tracht hij nog te winnen; want dit is het
satanische wezen: begeeren het onmogelijke.
Dus stelt zich Satans begeeren tegen dat van Christus in.
Indien wij een beeld gebruiken mogen, dat niet platvloersch bedoeld is, maar enkel wijzen wil op
de geestelijke beteekenis van de worsteling van Satan tegen Christus, - dan zouden wij willen
denken aan twee groote zendstations. Gelijk op aarde een radiografisch zendstation zijn golven
uit kan zenden, doch een ander station zijn golf daartegen in kan zenden, zoo is er thans een
golving van Jezus' ziel tot God gegaan; en wat ze draagt tot God, dat is het hulpsein om
verlossing, dat is de ongebroken pleitrede voor degenen, die de Vader Hem gegeven heeft. Maar
van den anderen kant der wereld zendt Satan nu zijn golven uit. Hij wil de uitzending van den
Zoon des menschen nu gaan storen. Dit is de geestelijke strijd, dit is, wat apocalyptisch wordt
genoemd: de strijd in de lucht. Dit is het pleit van twee getuigen: den éénen, die ontschuldigt,
den ander, die beschuldigt voor de ééne vierschaar Gods.
Satan begeert. Hij zendt zijn seinen uit, fel en zonder pauze. En zijn begeeren wordt stèrker, het
wordt een opvordering zelfs. Satan, zoo staat er eigenlijk, heeft ulieden opgevorderd. "Hij heeft
bij God uw uitlevering gevraagd, mijn discipelen". Hij heeft zijn eisch gesteld en het wordt een
ultimatum. Want het is voor de gansche wereld het uur der ultima ratio. Satan wil, hij roept, hij
zweert, dat God de discipelen in zijn handen moet geven. Want woont in hen de zonde niet Is
Simon wel een ander dan Judas |256| Is het messiaansche koninkrijk in hun ziel wel zuiver
opgegaan En is de dood niet gedreigd op de zonde En is de dood niet universeel Satan eischt,
Satan vordert op, en tracht een bres in God te slaan met behulp van Gods eigen breektuig, d.i.
met het Woord, dat eens den dood bond aan de zonde.