Deur Christus Alleen - AH Bogaards

Het komt er weer in alle dingen secuur op aan. Hier in de Paaschzaal gaat het elke seconde om
een eeuwig recht of een eeuwig onrecht, om alles of niets, om knechtschap of rebellie.
Maar wij danken dan ook het Woord der waarheid, wanneer het ons een Christus predikt, die
God niet uit Zijn gedachten wegdringt, en Zijn eigen middelaarsambt niet uit de gedachten
wegdringt, ook niet bij de instelling van het Avondmaal - tot zijn gedachtenis.
Wij verstaan nu, - hoe het mogelijk is, dat Christus het Avondmaal instelt, zonder dat
tegelijkertijd de wereld in haar voegen kraakt, en zonder dat de Christus als een Anti-Christ
wordt weggeblazen door den bliksem Gods.
Want Christus heeft in dit oogenblik zijn eigen naam gedachtenis gesticht, alleen om aan Gods
naam gedachtenis te stichten. Hij heeft het slechts gedaan als Knecht des Heeren, die,
gemeenschap met Zijn volk in het Avondmaal oefenende, als Middelaar dat volk tevens met God
in verbintenis houdt. En dat doet Hij, totdat Hij wederkomt. Zoodra het kan, zal hij het
Avondmaal wegnemen uit de wereld, en over de asch van de laatste Avondmaals-tafel, die Hij
zelf met vuur verbranden zal, blijmoedig treden om het koninkrijk, met de Avondmaal vierende
gemeente, aan den Vader over te dragen, opdat God zij alles en in allen h. Het zal gebeuren,
zoodra het maar kan: Heere, gij weet het: Hij heeft niet meer begeerd, dan een herder achter U
betaamde. 1)
Zóó wordt het ook begrijpelijk, dat Christus, als Hij het Avondmaal instelt, begint te zeggen:
"doet dat Mijn gedachtenis", en dus zijn eigen naam hier noemt en ons bezweert, dien naam te
|234| blijven noemen; maar dat Hij later, als Hij den doop instelt, ook wel Zijn eigen naam blijft
noemen, (als hij zegt: "maakt hen allen tot Mijn leerlingen"), maar dan aanstonds Zijn eigen
naam dienstbaar stelt aan den naam des Vaders en des Zoons en des Heiligen Geestes. "Doopt
hen", zegt hij dan, "in den naam van den Drieëenigen God, in den naam des Vaders en des Zoons
en des Heiligen Geestes."
Christus, die Zijn naam gedachtenis sticht, sticht aan Gods naam gedachtenis.
Hij kán dat doen, omdat Hij de tempel is van den levenden God, en tevens de Priester in dien
tempel. Hij kan dat doen, omdat Hij het altaar met Zijn offerande nu zal vullen. God zelf sticht
eigen naam gedachtenis, door den Zoon het Avondmaal te láten instellen in de wereld.
Tegenover dezen God staat dan ook Christus in de fiere bewustheid van het messiasschap.
Het is opmerkelijk, dat Jezus vóór de instelling van het Avondmaal geen enkele "stem" uit den
hemel ontvangen heeft. De besnijdenis is ingesteld na een uitdrukkelijk gebod van God. Ook het
Pascha is ingesteld op een uitgedrukt bevel van den Almachtige. Maar het sacrament van het
Nieuwe Verbond is ingesteld zonder eenige opzettelijke bevelvoering van boven. Meer dan eens
heeft Christus uit den hemel "stemmen" gehoord, en zelfs in de laatste week, toen Zijn gebed
riep: Vader, verheerlijk Uw naam, d.i., Vader, sticht Uwen naam gedachtenis, zelfs toen is nog
een stem uit den hemel vernomen als antwoord op dit gebed i. Maar nu, in de Paaschzaal zwijgen
alle "stemmen".
Zij zijn ook niet meer noodig. Want Christus is zóó vervuld met het messiaansche bewustzijn,
dat Hij met onfeilbare zekerheid het brood van de tafel neemt en dat door zegening afzondert van
elk ander brood in de wereld. Ook neemt Hij den wijn van de tafel, en door over den beker dank
te zeggen, licht Hij dien wijn-beker uit, uit alle dranken van de wereld. Dus neemt Hij brood en
wijn aan als de middelen, die God zelf Hem toestaat te gebruiken, want |235| hierin openbaart Hij
zich als Messias, die, zonder aarzeling, weet, wat Hij doen mag.
Alzoo heeft Jezus Christus in Zijn messiaansch bewustzijn niet alleen alle dingen heengeleid tot
God, om in God te eindigen als het laatste doel der dingen, maar Hij heeft ook in Zijn