Deur Christus Alleen - AH Bogaards

werkzaamheid van den openbarings-God in één woord samengevat Welke formule is het kort
begrip van alle liturgische geboden en verrichtingen Het antwoord is duidelijk: de bijbel spreekt
telkens van gedachtenis stichten.
Gedachtenis stichten.
Den naam Gods, en naam des Heeren, gedachtenis stichten.
In deze woorden wordt telkens samengevat alle actie, die God onder Israël doet, om de
openbaring en de bizondere genade aan dat volk te schenken in in het leven uit te storten. Van
heel den bonten, drukken eeredienst is dat de hoofdzaak: "God sticht Zijn naam gedachtenis!"
De plaats, waar de tabernakel zal staan, heet "de plaats, waar God Zijn naam gedachtenis zal
stichten." De plek, waar de tempel later rijst, heet óók al weer de plek, waar God Zijn naam
gedachtenis zal stichten. Elk altaar zelfs, dat door God zelf gewijd, en aangewezen is, staat op
een plek, waar God Zijn naam gedachtenis zal stichten d.
Nu, ditzelfde is heden aanwezig in de ziel van den Knecht des Heeren, den Liturg in Gods huis,
die in dat huis getrouw in àlles is geweest.
Hij doet één ding: Hij sticht Zijn naam gedachtenis. |232|
Dit nu is afgoderij, die den vloek verdient, òf het is gehoorzaamheid, die het loon der
verheerlijking zich verwerven zal.
Want men kan vragen: is hier de schijn nu niet van afgodendienst Er is maar één naam, in de
wereld, die zichzelf gedachtenis mag stichten. Dat is de heilige naam van God. Alle gedachten
moeten opstijgen tot Hem. Als God, uit wien, door wien, tot wien, alle dingen zijn e, zichzelf, en
Zijn naam gedachtenis sticht, dan is dat een bazuinstoot van God, dwars over de wereld heen;
dan roept Hij en betuigt: Ik ben de Eenige, die wezen in mijzelven heb; Ik ben de Eenige, die
mijn wezen volmaakt uitdrukken kan in mijn Woord; Ik ben de Eenige, wiens wezensuitdrukking
krachten doet naar buiten, zoodat Ik door het Woord Mijn beeld vertoon en Mijn naam ook
uitdraag onder de menschen. Daarom zullen alle gedachten tot Mij heenkeeren; daarom zal al
wat adem heeft, en ziel, en geest, gedachtenis moeten hebben aan Mij, spreekt de Heere.
God, die Zichzelf gedachtenis sticht, is een jaloersch God, ijverig op Zijn eer.
Hij geeft Zijn eer geen mensch f. Hij geeft geen engel, geen mensch, het recht, zijn eigen naam
gedachtenis te stichten, want God is alleen gedenkwaardig.
Wanneer nu Christus daar aanligt in de Paaschzaal en met hooge stem gaat zeggen: doet dat tot
Mijn gedachtenis, dan moet dat opstand zijn, satanisch, de gróóte revolutie, de goddeloosheid,
wanneer Christus aan Zich zelf, los van Zijn ambt, of los van die het ambt Hem gaf,
"gedachtenis" gaat "stichten".
Indien Christus zelf Zijn naam en Zijn persoon als het groote doel aan het einde van de wegen
der "gedenkende" menschenkinderen plaatsen gaat;
en indien Hij door die menschen in gedachtenis gehouden wil worden, terwijl Hij, één oogenblik
ook maar, God uit Zijn ziel zou hebben "weggedrongen", en Zichzelf gezien zou hebben, grooter
dan God;
of, indien Hij ook maar een oogenblik het Avondmaal ingesteld had, los van het middelaarschap;
- |233|
dan ware Christus hier de Anti-Christ geworden.
Dan was het Avondmaal een spijze der draken.
Dan zou de tafel des Nieuwen Verbonds onrein zijn.
Dan was de gemeenschap aan Jezus Christus identiek met het aanzitten aan de tafel der duivelen
g.