Deur Christus Alleen - AH Bogaards

sociale daad. Gods koninkrijk wordt niet maar afgebeeld, neen het kómt, het werkt zich uit in het
zachte gebaar van Christus, die de lendenen omgordt, die stil en teeder Petrus tot bedaren brengt,
en met gebogen hoofd de voeten van twaalf menschen wascht in heilige stilte. Want het wàs
zacht, en het wàs nederig, máár het was toch óók een dwingende, een rijzende kracht, een meer
dan magnetische sterkte van den Geest |225| van boven en van den sterken koningswil, den wil
van Christus Jezus. JUIST in dat slavenkleed is Hij de komende Koning. Het waschbekken is
niet een tegenstelling, niet eens een voorbereiding van de kroon; het is daarvan de aanvang.
Ook als Koning heeft dus de drager van het waschbekken de zwarigheden van den
oudtestamentischen Prediker verstaan en weggenomen. Deze Heer gaat heden te voet, maar Hij
zit eens op Zijn witte paard e en geeft de teugels alleen maar over in handen van God, opdat God
zij alles en in allen f.
Tenslotte: als Priester wascht Christus ook de voeten. Dezelfde, die in koninklijk besef van
eigenwaarde de weelde voor zich aannam van Maria's kostelijken nardus, geeft hier als priester,
twaalf keer, en eigenlijk in ontelbaar aantal malen, weer, wat Hij toen aangenomen heeft. Want
zooveel uitnemender als Christus boven Maria is, zóóveel uitnemender is Zijn daad, die water
plengt, meer dan de daad van de hand, die nardus stroomen laat. Water in Jezus' handen is
kostelijker dan nardus in onze handen. Er is een verschil in als van tijd en eeuwigheid.
En deze waterdienst is nu voor ons.
Priester is die Christus voor allen. Zij hebben allen hun twist met elkaar gevoerd. En voor hen
àllen predikt Hij nu niet alleen den vrede, maar máákt Hij ook het begin van vrede. Zalig, deze
Vrede-maker!
Ook persoonlijk is Hij in Zijn priesterzorg met elk afzonderlijk bezig. Wie denkt hier niet
dadelijk aan Simon Simon had er óók zoo'n moeite mee, om te zien, dat de verhoudingen in het
rijk der genade precies van den anderen kant beginnen en aanknoopen, dan in het natuurlijke.
Zoo vaak Simon Christus inhalen wilde in zijn menschelijke verhoudingen, werd hij "een satan"
voor Christus. Maar nu komt Jezus tot hem, en keert radicaal alle menschelijke verhoudingen
onderst boven. En als nu Petrus wéér "satanisch" wordt, en wéér de verhoudingen van het Rijk
der Hemelen scheppen wil en voorschrijven wil naar de wet van de aardsche verhoudingen, dan
komt Jezus hem priesterlijk tegen, door hem te bezwéren: |226| "Alles of niet! Simon, aanvaard
de onderstbovenkeering, of anders: gij hebt geen deel aan mij."
Toen heeft Simon den bliksem zien flitsen, de andere wereld zien opengaan, en zich gebukt en
gegrepen de gedachte, dat de openbaring, die van boven komt, geen wetten van beneden
aanneemt. Zij heeft haar eigen wetten, de wet van het middelaarschap.
Ja, dit is priesterdienst.
Want priesterlijk "leidt Hij de zachtmoedigen in den weg." g Hij predikt hun de noodzakelijkheid
eener voortgaande bekeering na wedergeboorte. Er is immers een dubbele wassching Daar is
eerst een wassching, die den heelen mensch begraaft in het water, en van top tot teen hem
reinigt; dat is de wedergeboorte, waarvan de doop het teeken straks zal zijn. Maar ook de man,
die thuis heeft gebaad, wordt toch weer op den weg vàn het huis, waar hij woont, naar het huis
van zijn gastheer, onrein aan de voeten, wanneer zijn bloote vloet, enkel met een sandaal
geschoeid, door het stof van de straten schrijden moet. Daarom moet hij nu de reiniging van zijn
geheele lichaam, toch nog telkens weer de voeten wasschen. Terecht is hierin gezien een
prediking van de dagelijksche noodzaak van bekeering, ook na de principiëele gave der
wedergeboorte. Welnu, ook die dagelijksche bekeering dringt Christus aan, en priesterlijk staat
Hij óók daarvoor
borg. Hij wascht óók voeten!