Deur Christus Alleen - AH Bogaards

vloek. Hij siddert.
Maar zelfs zóó zal Hij Zijn God nog omhelzen. Hij zal Hem nog begeeren en de oogen niet
sluiten! Hij siddert niet, want God is wel tegen Hem, doch God en Satan en Judas en Simon en
mijn ziel, ze zullen het nooit zóó ver brengen, dat Jezus opstaat tegen God. Hij verdringt niet - en
zoo overwint Hij in de groote nederlaag. Neen, Hij siddert toch ook weer niet.
Nu dan, zie toe en houd u vast aan de sterren of aan de tafel; zie toe; rustig, met ingehouden
kracht, heft Hij de hand, reikt het brood, spreekt Zijn woord, laat Satan los, doorleeft een
duizendjarig-rijk in een moment, zendt Judas heen, ontmoet Zijn Vader, bindt Zich de handen,
bedient Gods recht over Zijn rechters, neemt het kruis, sterft den dood. En van dit alles is het
rustig en passend besluit: Vader in Uwe handen beveel ik Mijnen geest.
Dit is wel groot en zeer te prijzen hh. Tusschen Judas dien verdringer, en den Satan, den patroon
der verdringers, staat nu Christus Jezus.
Hij is aan Judas als mensch verwant.
Hij heeft met Satan veel gemeen.
Maar Hij staat tegenover die beiden in heiligheid, en overwint hen daarin eeuwiglijk. |202|
Met Judas, zeiden wij, heeft Jezus iets gemeen. Want met Judas deelt Jezus het mensch-zijn, de
beweging, het groeien, het leeren, de vatbaarheid voor verzoeking en beproeving.
Doch tegenover Judas heeft Christus gesteld de zuivere gehoorzaamheid. En daarom, al is Hij als
mensch aan Judas verwant geweest, Zijn gansche heiligheid staat tegenover Judas' zonde; en
aldus overwint Hij Satan, die zich van Judas wil bedienen, om Christus tot het kwaad te
verzoeken.
Ook met Satan, zeiden wij, heeft Christus iets gemeen. Want Hij, die behalve mensch, ook het
eeuwige Woord Gods is, de Zoon van eeuwigheid, de Logos, is met den Satan hierin één, dat ook
Hij Zijn eigen diepten kent, dat Hij alles wat heden geschiedt in verband ziet staan met wat
immer is gebeurd, en dat Hij Zich daarin altijd strekt naar wat immer kómen kan.
Maar tegenover Satan staat de Christus, omdat Hij met volkomen heiligheid God begeert en God
naar zich toe haalt. Die goddelijke Persoon heeft aangenomen de menschelijke natuur. En alzoo
is het, dat ook die menschelijke ziel, schoon zij met Judas leeren, worden, groeien moet, toch
geen oogenblik God verdringen kan. Zou God God verdringen Eerder vergaat de wereld. Kniel
nu en aanbid: Jezus Christus begeert God, met Zijn ziel heeft Hij God begeerd. Ook zal Hij in
den morgenstond God vroeg zoeken, in den morgenstond als de haan kraait, in den morgenstond,
als Judas alles verdringt en zich vermoordt, in den rumoerigsten morgenstond, als op de via
dolorosa Satan als nooit te voren God vervloekt, en Hem ieder oogenblik met volle kennis door
begeerte van zich afwringt.
Nu zóó de Christus als de niet-verdringer, óók als mensch, tegenover den Satan staat, dien
al-verdringenden geest, nu heeft de Christus Satan in elk ondeelbaar oogenblik van zijn bestaan
volmaakt overwonnen. Nu kan die Christus Satan met geweld, in de groote, veel meer dan
"magnetische" kracht van Zijne sterke menschenziel, en met de uitstroomende energie van Zijn
menschelijk overwicht, met den vuurhaard van den Geest, die in Hem werkt, Satan trekken uit
zijn schuilhoek tot aan de tafel, waar Jezus zit |203| en brood breekt, tot aan Zijn borst, tot in Zijn
heilig hart, dat het breke, en uitbreke in psalmen onzen God. Hoe Christus Satan nu dwingt, voor
den dag te komen, zijn werk aan Judas te voldragen, en zijn merkteeken op Christus te zetten!
Het klinkt als een paradox, maar wij houden het vol als de hoogste waarheid: juist omdat
Christus elk oogenblik God met Zijn gansche wezen naar Zich toetrekt, dáárom kàn en màg Hij
ook met Zijn volle wezen Satan naar Zich toetrekken. Want wel begeert Hij Satan niet, maar Hij