Deur Christus Alleen - AH Bogaards

daar hangt in de Paaschzaal, zoodra wij het strakke geheim van de wet van verkiezing en
verwerping, |189| èn van die ándere wet van verantwoordelijkheid, op Jezus zelf gaan betrekken.
Voor Zijn ziel en geest staat de verkiezingswet mèt de verantwoordelijkheidswet, levensgroot, en
wet-matig, d.i. onverbiddelijk, voor de aandacht. Hij proeft ze beide in die twaalf menschen hier.
En vooral in zichzelf proeft en smaakt Hij ze. Hij smaakt en proeft, dat God een vreeselijke God
is m.
Hij weet zich onder de ééne verkiezings- en verwerpingswet gesteld, als mensch, als knecht.
Anders zou Hij niet met Judas en Simon Bar Jona in één zaal kunnen zitten, van één lamsbout
eten, éénzelfde lucht inademen . . . . Maar Zijn conscientie weet zich niettemin vast met God
verbonden . . . . Hij is de Verkorene, Hij is de Verkorene boven allen, Hij is verkoren Hoofd van
het genadeverbond . . . . Hij doorleeft het alles. Hij begint nu van deze Paaschzaal en van dit
benauwde uur, den boog der gedachten heen te wenden tot al de profeten, tot Mozes, tot Jakob,
Izak, Abraham, Sem, Noach, Henoch, Abel, Adam. Hij weet het heel zeker, menschelijk weet
Hij het: Hij is het Hoofd, het uitverkoren Hoofd van het genadeverbond . . . . want Hij heeft
Judas gezien. God stond achter Judas.
Dit is het eene.
Maar daar is nog iets anders.
Hij weet zich ook verantwoordelijk.
Want Hij heeft Judas gezien; God stond achter Judas.
Hij weet zich verantwoordelijk tot in het aller, aller-uiterste. Want Hij heeft Judas gezien, en Hij
heeft Simon Bar Jona gezien en ieder is een obligatie voor Hem. Achter Judas stond God. Achter
Simon stond ook God. Maar achter Simon stond God als Heere, en de Heere pleitte voor Simon.
Neen, de Heere - een vriend spreekt immers met zijn vriend weet gij het niet meer van
Abraham, Mozes, en dus ook van Jezus - neen de Heere beduidde Jezus, dat Hij moest pleiten
voor Simon. Simon, Simon, ik heb voor u gebeden n. Judas, Judas, ik kon voor u niet bidden. Ik
kon niet, Judas, vanwege ongeloof. Er zat ongeloof Judas, het zit er nog. Ongeloof - dat voelt
men. Maar Simon, - ja, die zit dáár. Er is genade. En die is verkiezing. Doch ze komt in den
vorm |190| van verbond. En verbond beteekent: verantwoordelijkheid. Uiterste
verantwoordelijkheid. Tredende in de gemeenschap van al de profeten, van Mozes, Jakob, Izak,
Abraham, Sem, Noach, Henoch, Abel, Adam, zweert nu Jezus Christus, dat Hij bij God
verantwoordelijk is, dat Hij is de verantwoordelijke Middelaar van het genadeverbond.
Uitverkiezing, en verantwoordelijkheid, o God, o God.
Uitverkiezing, uitverkoren Hoofd van het genadeverbond.
Verantwoordelijkheid: verantwoordelijk Middelaar van het genadeverbond.
Uitverkiezing.
Ja Vader, alzóó is geweest het welbehagen voor U o. In Judas is alleen maar te "verdringen".
Voor Judas kan ik niet meer zijn dan een mensch. Een zekere Jezus. En voorzoover ik als
Middelaar geld, ook tegenover Judas, kan ik enkel verzwaring wezen van zijn verdoemenis.
Maar - zou ik geen psalmen zingen voor U, Heere mijn God U looft de schare van engelen, en
apostelen, alle heirscharen loven U, God, die verkiest, en naderen doet, òf, zelfs in het beste
geval, dat bloote menschelijkheid hebben kan, het geval der "verdringing", doet wijken . . . Heere
mijn God, Judas is hier; hij moet nu aanstonds heen, want ik moet pascha verteren, en ik moet
avondmaal vieren, brood breken . . . Heere mijn God, ik ben Uw verkorene, en ik ben één met
allen, die het zijn; en het drukt neer, het doet zeer, Heere mijn God. Profeten spraken van
persing. Zij hebben op mij gesproken. Hoe word ik geperst, totdat het volbracht zij p, totdat ik
zien kan achter de wolken. Nu zie ik in een nevel; het is hier heel erg donker bij Simon en