DEEL 1 - ACV Kempen

26
Inderdaad, je leest het goed. Die mensen betalen in feite ZELF hun betaalde
feestdagen uit, ze betalen ZELF hun gewaarborgd loon bij ziekte, ze betalen ZELF
hun maaltijdcheques. Dat UNIZO daar nog niet aan gedacht heeft.
Wat we hierover nog te horen krijgen, tart elke verbeelding. Van dit loon worden de
wasbeurten van de arbeidskledij aan de tuinbouwer betaald, of het dient om het
drinken terug te betalen (€1 voor een fl es water van den Aldi). Sommigen krijgen zelfs
hun loonbriefje niet. Iemand, die al langere tijd hier was, vertelt dat hij dit de twee eerste
jaren meekreeg, tot hij Nederlandse taallessen was gaan volgen. Nadien nooit meer.
Beschamend
Met de loonbarema’s neemt men het in de tuinbouwsector ook niet nauw. We horen
€6,90, €6,20, €6,15, €5,50,… het lijkt de koophal van de veiling wel.
Het regende verhalen en anekdotes. Beschamend.
Verhalen over tuinders die het vervoer van Portugal tot hier voorschieten. Bij
aankomst moesten deze mensen hun paspoort en andere papieren afgeven. Om
de administratie in orde te brengen. Dat zal wel kloppen, natuurlijk. Maar ze kregen
hun documenten pas terug als ze de kosten van hun reis voor de tuinder hadden
terugverdiend.
Beschamend voor ons. Maar ook beschamend voor die tuinders die hun zaken wel
goed willen regelen en wel correct willen omgaan met hun personeel. Onze Portugese
plukkers staan hierin zeer zwak. Als ze vragen stellen, krijgen ze al snel te horen dat
‘de Polen’ klaar staan om hun plaats in te nemen, want dat zal de volgende groep
migranten zijn die hier zullen proberen een toekomst op te bouwen. De boodschap is
duidelijk: mond houden of oprotten.
Blijven samenkomen
Gelukkig hebben we op deze bijeenkomst goede contacten kunnen leggen met de
Portugese plukkers en zijn er al enkelen die vinden dat aan deze situatie een einde
moet komen. We hebben namen en GSM-nummers. Samen met de ACV Voeding en
Diensten gaan we ons beraden wat de volgende stappen kunnen zijn. Acties, sociale
inspectie, contacten met het gemeentebestuur,… De bereidheid is er om hier iets mee
te doen. Of, zoals iemand van onze Portugese leden het verwoordde: ‘we moeten
blijven samenkomen, we moeten blijven praten, we moeten blijven nadenken hoe we
deze situatie kunnen ombuigen zodat ook wij krijgen waar we recht op hebben.’