DEEL 1 - ACV Kempen

10
in een lot dat niet voor verbetering vatbaar scheen. In 1872 kwam er misschien
voor het eerst een hoopgevende kentering. De wevers ondernamen een algemene
staking tegen een aangekondigde loonsvermindering. Er vielen gekwetsten bij de
rijkswachters zowel als bij de burgers en bij de stakende wevers, zelfs een afdeling
soldaten werden opgetrommeld. De wevers wonnen de strijd, er kwam geen verlaging
van het loon. Dit betekende echter niet het begin van een triomfperiode. Wanneer in
1890 een zoveelste staking uitbrak, ditmaal in de papierfabriek Biermans, en men
zelfs schuchter trachtte een bond van de betrokken arbeiders te stichten, werd het
een zoveelste teleurstelling voor de werklieden. Een belangrijk deel werd zonder meer
ontslagen en door meisjes vervangen.”
Kinderarbeid
Nog erger was de situatie van de kinderen-arbeiders. Ook zij werkten tot tien à elf
uur per dag, maar verdienden, net als de vrouwen, amper de helft van de volwassen
mannelijke arbeidskrachten. Kinderen jonger dan veertien jaar verdienden soms
maar een halve frank per dag. De fi rma Brepols had een contract afgesloten met een
weeshuis. In ruil voor een schraal loontje verrichtten de weeskinderen in het weeshuis
werk voor de fi rma. Volgens de fabriekspatroon genoten de kinderen daarmee
een nuttige opleiding. In feite waren de goedkope kinderhanden het voornaamste
motief.”
De katholieke burgerij stond zeer vijandig tegenover die nieuwe arbeidersorganisaties,
zeker tegen de socialistische, maar ook tegen de christelijke, niettegenstaande