DEEL 1 - ACV Kempen

Afzender:
ACV-Kempen
Korte Begijnenstraat 20
2300 Turnhout
ACV-GAZET
SPECIALE UITGAVE
AFGIFTEKANTOOR
2300 TURNHOUT 1
BELGIË-BELGIQUE
PB
2300 TURNHOUT 1
8 / 124
DRIEMAANDELIJKS
Speciale uitgave
JAARVERSLAG
2004-2005

INHOUDSOPGAVE
Blijf er in geloven! 1
“Een andere wereld is mogelijk,wanneer we uit ons kot komen !” 3
Deel 1: Honderd jaar ACV-Kempen 6
100 jaar met beelden van Frans Masereel 7
1905-2005 Honderd jaar ACV-Kempen 8
Deel 2: Vakbondswerk in de kijker 14
Nieuwe ploeg 15
Wereldvrouwenmars “Drink een glas op Awa en Mia” 16
”Wij willen betere fi etspaden” 18
Onfrisse praktijken aan de kaak stellen 19
Tewerkstelling, ook een prioriteit voor gemeentebesturen 20
“Heb ik wat te maken met globalisering” 21
Nood aan kinderopvang in regio Herentals 22
PWA-overlegcomité 23
“Beschamende wantoestanden in de tuinbouwsector” 24
Vastberadenheid loont. Balmatt wordt gesaneerd 27
Werkloosheid is een zware last 28
Deel 3: Manifesteren voor … 30
Europees Sociaal Forum in Londen: ”Er is maar één wereld” 31
Vuur voor werk in Herentals “De Kempen verdient meer en beter werk” 33
Aangekondigd jobverlies in 2004-2005 35
Werknemers verdienen beter – 21 december 2004, Brussel 36
Jongerenmars 37
Een Europese vuist voor werk en een sociaal Europa 38
Deel 4: Kerncijfers 40
Ledencijfers groeien met 1% 40
Inkomsten en uitgaven 41
Personeelsevolutie 42
Werkloosheid daalt 42
Dienstverlenend werk 43
Juridische bijstand 44
Tot slot 45

BLIJF ER IN GELOVEN!
Het patronale zomeroffensief in 2004 trok meteen een aantal krijtlijnen die het
ganse werkjaar bleven nazinderen. Andermaal kwamen een aantal verworvenheden
zwaar onder vuur te liggen. Brugpensioen, tijdkrediet, index … het hoeft
allemaal niet meer. Wel ligt er nog steeds een eindeloos patronaal verlanglijstje
klaar met meer werknemersflexibiliteit, goedkope overuren, loonmatiging enz.
Ook nu kondigt zich een pittig gekruid syndicaal najaar aan. Ook in de Kempen zal
op alle vakbondsmilitanten een beroep worden gedaan om patroons en regering van
antwoord te dienen. ACV-Kempen mag dan wel in 2005 zijn honderdjarig bestaan
vieren maar het is duidelijk dat er ook dient gewerkt te worden.
‘Doe de vakbond bewegen’ was het centrale gegeven tijdens ons verbondscongres
in november 2003. De thema’s die we toen bespraken geven aan dat we na die
voorbije 100 jaar niet bij de pakken kunnen blijven zitten. In samenwerking tussen
plaatselijke en ondernemingsmilitanten stelden we toen een viertal punten voorop
voor de toekomstige ACV-werking in de Kempen. De besprekingen omtrent lokale
tewerkstelling, werken in kleine en middelgrote ondernemingen, diversiteit en
globalisering maakten ons duidelijk dat we nog veel te doen hebben. De krachtlijnen
die we toen als bakens hebben uitgezet zijn richtingaangevend. Een congres is
immers geen eindpunt of een doel op zich. Het is enkel een halte onderweg die de
gelegenheid geeft om koerscorrecties door te voeren. Belangrijk is dat we als ACVmilitanten
in de Kempen samen de richting bepalen waarheen we met het ACV willen
gaan. Samen uittekenen waaraan we willen werken. Aan ons om mee te streven
naar een economisch systeem dat meer oog heeft voor de werkelijke behoeften van
mensen en dat minder is afgestemd op de kortzichtige eisen van de wereldwijde
geldeconomie.
De werken van Masereel op de tentoonstelling naar aanleiding van 100 jaar ACV-
Kempen confronteerden eenieder met de realiteit waarmee ‘de werkende mens’ te
maken had. Niet te verwonderen dat arbeiders zich organiseerden in vakbonden om
die patroons van antwoord te dienen. Reeds 100 jaar beweegt het ACV de Kempen.
‘Blijven bewegen’ is ook onze opdracht!
1

2
Dit is mijn laatste voorwoord in een jaarverslag van ACV-Kempen. Tien jaar
voorzitterschap is achter de rug, het dagelijks bestuur werd gedeeltelijk vernieuwd en
is er klaar voor. De twaalf jaren samenwerking in de vriendenploeg die het dagelijks
bestuur is, waren leerzaam, aangenaam en verrijkend.
Alleen nog dit: blijf er in geloven, blijf bewegen! Immers, het lijdt geen twijfel dat
er grote krachten schuilgaan achter de globalisering. Maar ook de krachtigste
economische structuren die vormgeven aan de wereldwijde systemen van productie,
distributie en winstbejag, zijn door de mens gemaakt. De instellingen die de regels
scheppen die ten grondslag liggen aan de werking van de wereldeconomie, zijn
door de mens gemaakt. De regeringen die we kiezen bestaan uit mensen zoals wij,
die geacht worden de belangen van alle burgers te vertegenwoordigen, althans in
theorie. De mens dient terug in het centrum van de economische activiteit geplaatst.
Een andere wereld is mogelijk, want verandering wordt door de mens gemaakt.
Marcel Slegers
voorzitter ACV-Kempen

“EEN ANDERE WERELD IS MOGELIJK,
WANNEER WE UIT ONS KOT KOMEN !”
Juli 2005, vakantie na een geslaagd werkjaar. Vele syndicale acties stonden in
de kijker, ACV Kempen op vele fronten actief want iedereen vindt een plaats in
onze syndicale werking.
De nieuwe ondernemingsmilitanten hebben hun eerste syndicaal werkjaar mee
gemaakt.
Vrouwen organiseerden activiteiten voor de internationale vrouwenmars.
Jongeren namen initiatief voor de jongerenmars.
Met de werklozen voerden we actie bij politici om het recht op werk en het recht op
echte begeleiding af te dwingen.
Dagelijks staan 160 medewerkers van ACV ter beschikking van de leden in onze streek.
Een goede dienstverlening, eigentijdse organisatie en actieve bewegingswerking
vormen de basis voor onze werking.
In onze lokale werking stond de tewerkstelling centraal: initiatieven en acties rond
lokale economie – PWA – Dienstencheques – respect voor seizoenarbeiders -
streekontwikkeling - veiligheid – bereikbaarheid industriezones - …
ACV-Kempen vierde dit jaar haar honderdjarig bestaan. De oprichting van het
“Verbond der Christene Vakverenigingen te Turnhout” in 1905 legde de basis voor
een gemeenschappelijke samenwerkings- en organisatieverband van alle ACVbasisgroepen
in ons verbond. Ook in 2005 is dat een noodzaak om een slagkrachtige
vakbeweging te hebben. In deze viering stond de Masereel-tentoonstelling centraal.
Een wandeling doorheen de geschiedenis, met een open blik op de werken van
Masereel en een inspirerend woord van S.H.Scholl leren ons dat “militanten, door
hun inzet voor een leefbare en menselijke samenleving in het arbeidsmidden
en in de woonomgeving gestalte geven aan onze droom op de andere wereld.
Optimisme en het geloof in de kracht van solidariteit vormen daarbij de drijfveer
3

4
om onwaardige en onrechtvaardige situaties om te buigen”.
In de 21 ste eeuw wordt deze de wereldwijde actie “voor een andere wereld” gedragen
door sociale organisaties en vakbonden. Onder het logo “Kom uit je kot!” zullen
verenigingen, sociale organisaties en vakbonden initiatieven nemen om mensen
in solidariteit te verenigen. Het logo “Kom uit je kot” sluit aan bij onze slogan
“De optimisten hebben de wereld”. Op die manier zullen we het nieuwe syndicale
werkjaar aanpakken.
Een nieuw sociaal werkjaar dient zich aan.
Het eindeloopbaandebat zal de spits afbijten in de sociale actualiteit. Het ACV heeft
een klaar standpunt: we wensen een loopbaandebat – dit handelt over de totale
loopbaan, over de kansen op werk, over rechten op tijdskrediet, over kansen tot
vorming. Indien al deze loopbaanelementen positief kunnen besproken worden
kan er ook gesproken worden over de eindeloopbaan. Maar, in alle duidelijkheid
de onrechtvaardige fi scale behandeling van brugpensioenen dient rechtgezet en de
regeringsnota dient essentieel gewijzigd. Want de pistes die daarin zitten betekenen
een afbouw van ons sociaal systeem.
Intussen wordt tijdens de verlofperiode de sluiting aangekondigd van het bedrijf
Solectron te Turnhout - 280 jobs staan op de helling. In volle vakantieperiode horen
de werknemers via de media de aankondiging om de vesting te Turnhout te sluiten.
De harde realiteit van vandaag: geen zekerheden, geen zekerheid van inkomen,
geen zekerheid van werk… want de harde wet van de vrije markt regeert, bedrijven
zitten in een concurrentiewedloop, en arbeid is dan altijd te duur. Dergelijk eenzijdig
economisch beleid biedt geen toekomst. Wanneer de beslissing tot sluiting genomen
is dienen wij een sociale oplossing te bekomen voor de getroffen werknemers.
Daarbij staan “het recht op inkomen en recht op werk” centraal.
Daarom zal ACV Kempen verder initiatief nemen om onze streek sociaal en economisch
te ontwikkelen. De nieuwe streekinstanties : RESOC -Regionaal Sociaal Economisch
Overleg Kempen en SERR - Sociaal Economische Regionale Raad Kempen dienen
toekomstgerichte projecten vanuit een gemeenschappelijke streekvisie vast te
leggen. We rekenen erop dat eenieder hierin zijn verantwoordelijkheid neemt. Want
samenwerking tussen sociale partners en gemeentelijke of provinciale overheid is

slechts geloofwaardig indien het niet blijft steken in vrijblijvend praten. Meer en betere
kansen op tewerkstelling in de Kempen, meer en betere kansen tot vorming in de
Kempen, meer en betere kwaliteit van leven in de Kempen, … dient zichtbaar te
worden in de dagdagelijkse realiteit. Dat is de uitdaging..
ACV – militanten nemen die uitdaging aan.
We zullen in dit nieuwe werkjaar op vele fronten met vele mensen onze syndicale
opdracht moeten waar maken: in bedrijven, in de dienstverlening, in de gemeentelijke
werking, … Een eigentijdse vakbeweging dient daartoe ook zijn interne organisatie
en structuren aan te passen aan de nieuwe realiteit. Dit werkjaar voorzien wij in het
verbond een nieuwe stap in de aanpassing van de uitbouw van onze dienstverlening
en onze werking. Deze stap is noodzakelijk om onze middelen (mensen en diensten)
doelgerichter te kunnen inzetten om onze opdachten waar te maken.
We hopen dat iedere ACV-militant vanuit de eigen situatie meewerkt om het ACV
mee vorm te geven. Daartoe zullen we met zijn allen regelmatig “uit ons kot moeten
komen.” Want alleen wanneer wij spreken en handelen zullen we die andere wereld
mogelijk maken.
Kris VAN ELSEN
verbondssecretaris ACV Kempen
5

6
DEEL 1
Honderd jaar
ACV-Kempen

100 JAAR MET BEELDEN VAN FRANS
MASEREEL
Twee maanden werden de witte muren van het verbondsgebouw zwartwit-gekleurd.
ACV-Kempen pakte uit met werk van Frans Masereel om het
honderdjarig bestaan in de kijker te zetten.
We trokken heel wat bezoekers. Bezoekers keerden terug met een goed gevoel.
Het scherpe wit-zwart had hen op de één of andere manier geraakt. Dat blijkt uit de
verschillende reacties die we terugvonden in het gedenkboek waarin iedereen zijn
mening kwijt kon.
De tentoonstelling kreeg ook weerklank in de media. Bijvoorbeeld een stukje uit de
Standaard der Letteren: “Het leven van de arbeiders was vaak hard, in de eerste
helft van de vorige eeuw. De strijd van het werkvolk voor brood en rechtvaardigheid
kon grimmig zijn. Kunstenaar Frans Masereel heeft als geen ander het lief en leed
van de Vlaamse werkmens vereeuwigd. Het zijn dramatische beelden, maar toch
noemde Masereel zichzelf een optimist, een man met een boodschap van hoop.
Dat optimisme en het streven om de wereld te verbeteren drijft ook vandaag nog
de vakbond vooruit, aldus ACV-secretaris Kris Van Elsen. Of vakbondssecretaris
Piet Daneels waagt zich aan een poëtische beschouwing op het leven van een
bouwvakker. “In 100 dorpen en op 100 verschillende werven gezeten, (…) 100 keer
gefl oten naar die fi etser, kortgerokt – 200 centimeter is een meter, 100 brooddozen
werden 100 koelboxen, 100 pinten op het ’t verlof, 100 keer vastgevroren aan den
dop..”
7

8
1905-2005
HONDERD JAAR ACV-KEMPEN
Op 30 april 1905 werd in de Sint-Antoniusstraat 14 te Turnhout het Verbond
der Christene Vakverenigingen gesticht. ACV-Verbond Kempen bestaat
dus 100 jaar. Een reden om terug te blikken en te vieren. Het Verbond der
Christene Vakverenigingen kwam niet uit het niets, het ontstond in de strijd
tegen onrecht. Het werd opgericht als overkoepelend orgaan voor de reeds
bestaande beroepsvakbewegingen; er was immers behoefte aan coördinatie
voor propaganda en dienstbetoon.
‘Van 1884 tot 1889 gaat de uitvoer gestadig achteruit. Met dezen achteruitgang
gaat gepaard een bestendige daling der loonen: deze bereiken het laagtepunt in
1886. Erger misschien nog dan de loonsvoorwaarden, zijn de levensvoorwaarden
der arbeiders: lange werkdagen (tot 12 en 14 uur), ongezonde arbeidsvoorwaarden,
vrouwen- en kinderarbeid. Het leven van den arbeider was grauw en troosteloos.
Het “arbeidsvee” was op de markt aan goedkoope prijzen te verkrijgen en was
overgeleverd aan de willekeur van een patronaat, dat in de wet van vraag en
aanbod en in de vrije concurrentie de hoogste uitdrukking zag der economische
welvaart.’
Lage lonen en lange werkdagen
Voor de oprichting van het Verbond der Christene Vakverenigingen bestonden er
dus al werkmansorganisaties: coöperaties, mutualiteiten, spaar- en pensioenkassen,
syndicale groepen enz… In die tijd, de late 19de eeuw, was er ook heel wat spontaan
arbeidersverzet, waren er tal van werkstakingen tegen patronale willekeur en tegen
loonsverminderingen.
“In het arrondissement Turnhout waren hoofdzakelijk industrietakken gevestigd met
een laag loonniveau, zoals de textielindustrie en de sigarennijverheid. Bovendien
lagen de lonen nog beduidend lager dan in de soortgelijke bedrijven elders in het

land. De letterzetters in de papierbedrijven van Turnhout verdienden veel meer dan de
ongeschoolde textielarbeiders, maar wel 64% minder dan hun Brusselse collega’s.
Het dagloon van de arbeiders in de steenbakkerijen van Rijkevorsel bedroeg 2fr.
De steenarbeiders van Boom verdiende een halve tot 1fr meer. Als rechtvaardiging
van de lage lonen opperde Descamps, ondernemer van een steenbakkerij aan de
Kempische Vaart, dat het werkvolk hier voor slechts 40fr een hectare grond kon
huren om aardappelen te telen welke hij voor zijn gezin nodig heeft.”
‘F.V.B., geboren 16 oct. 1882 te Mol, was de vierde van zes kinderen. Op elfjarige
leeftijd ging hij naar een wolfabriek aldaar. Er werd gewerkt van 6 uur ’s morgens
tot 9 uur ’s avonds. ’s Middags werd een uur gerust en in de loop van de vooren
namiddag een kwartier. De eerste 14 dagen werd gratis gewerkt, nadien
verdiende hij 25 centiem per dag. Dit loon kreeg hij zelf niet, maar moest moeder
komen halen. Deze was verplicht na ontvangst van het geld langs een speciale
trap, die door een winkel liep, de fabriek te verlaten. Hun eten bestond ’s morgens
uit zwart brood, aardappelen en soms pap. Jaarlijks werd een varken gemest.
De hammen gingen naar Brussel, een ander gedeelte werd verkocht om de
huur aan de notaris te betalen en de rest was voor de familie. De eieren dienden
om eetwaren te kopen. Werkloosheid bestond er niet:
wegens overvloed aan werk had men geen schrik om
van patroon te veranderen. Bij maanlicht werkten de
meeste arbeiders op het veld.’
Misdaden
“In 1844 was er sociale onrust in Mol. Het jaar daarop
ondernam een groep van 50 arbeiders een poging om
een loonsverhoging van een tijkfabrikant af te dwingen;
rijkswachters te paard dreven de werklieden uiteen en
het werd een volslagen nederlaag voor de arbeiders.
Een nederlaag werd het nog verschillende malen;
looneisen, stakingen en elk rechtmatig verzet werden
als misdaden beschouwd en, bij gebrek aan een
arbeidersorganisatie, moest er telkens berust worden
9

10
in een lot dat niet voor verbetering vatbaar scheen. In 1872 kwam er misschien
voor het eerst een hoopgevende kentering. De wevers ondernamen een algemene
staking tegen een aangekondigde loonsvermindering. Er vielen gekwetsten bij de
rijkswachters zowel als bij de burgers en bij de stakende wevers, zelfs een afdeling
soldaten werden opgetrommeld. De wevers wonnen de strijd, er kwam geen verlaging
van het loon. Dit betekende echter niet het begin van een triomfperiode. Wanneer in
1890 een zoveelste staking uitbrak, ditmaal in de papierfabriek Biermans, en men
zelfs schuchter trachtte een bond van de betrokken arbeiders te stichten, werd het
een zoveelste teleurstelling voor de werklieden. Een belangrijk deel werd zonder meer
ontslagen en door meisjes vervangen.”
Kinderarbeid
Nog erger was de situatie van de kinderen-arbeiders. Ook zij werkten tot tien à elf
uur per dag, maar verdienden, net als de vrouwen, amper de helft van de volwassen
mannelijke arbeidskrachten. Kinderen jonger dan veertien jaar verdienden soms
maar een halve frank per dag. De fi rma Brepols had een contract afgesloten met een
weeshuis. In ruil voor een schraal loontje verrichtten de weeskinderen in het weeshuis
werk voor de fi rma. Volgens de fabriekspatroon genoten de kinderen daarmee
een nuttige opleiding. In feite waren de goedkope kinderhanden het voornaamste
motief.”
De katholieke burgerij stond zeer vijandig tegenover die nieuwe arbeidersorganisaties,
zeker tegen de socialistische, maar ook tegen de christelijke, niettegenstaande

de brief Rerum Novarum van paus Leo XIII van 1891 die de prille christelijke
arbeidersorganisaties steunde. Vooruitstrevende priesters zoals deken Adams van
Turnhout, namen het voortouw in de uitbouw van christelijke sociale organisaties.
Alleen vermag de werkman niets
In Turnhout werd reeds op 10 september 1893 de Volksbond opgericht: ‘… omdat
wanneer werklieden onder elkaar zijn, zij gemakkelijker het woord durven nemen en
zonder achterdocht hunne belangen durven bekend maken.’ En verder: ‘(omdat)…
De werkman alleen (niets) vermag; maar wanneer hij zich vereenigt, dan wordt hij
sterk, dan bekomt hij een groote macht. En niemand mag u dit beletten, niemand
mag u hierin verhinderen, want het recht u te vereenigen… is een recht dat u van
natuurswege toekomt.’ Onder impuls van die Volksbond werd op 8 maart 1896 dan
een vakvereniging opgericht.
Met vallen en opstaan kwamen verschillende vakbonden tot stand: voor steenmakers,
metaalarbeiders, sigaren- en schoenmakers, drukkers en onderwijzers. Ze
organiseerden zich per beroepsgroep in Arendonk, Beerse, Herentals, Mol. Dat leidde
uiteindelijk in 1905, zoals reeds gezegd, tot de oprichting van het overkoepelende
Verbond der Christelijke Vakverenigingen. De statuten vermelden: ‘…zelfstandig en
buiten alle politiek.’
De geschiedenis van de vakbeweging begint niet op een bepaalde dag, de
vakbeweging kreeg vorm door de gebeurtenissen en ontwikkelingen, door het verzet
11

12
van mensen tegen onrecht. De oprichting van het Verbond was geen doel op zich,
was geen begin- of eindpunt, het is een ijkpunt. De vakbeweging wordt immers
gemaakt door mensen. Ook vandaag zou ACV-Kempen geen vakbeweging zijn met
meer dan 105.000 leden zonder die inzet van haar militanten.
Tentoonstelling met boek
ACV-Kempen bestaat honderd jaar. Daarom deze blik terug, met beelden van Frans
Masereel, scherp en gestileerd, zwart-wit.
Honderd jaar geleden waren de leef- en arbeidsomstandigheden van het proletariaat
wraakroepend, mensonterend. Respect voor de werknemer was er niet. Ondanks
alles probeerden werknemers zich te verenigen in vakbonden om hun toestand te
verbeteren. Die werkwereld van toen wordt voor de nakomers vandaag verbeeld
in de gravures van Masereel. Die tijd van toen is duidelijk en onuitwisbaar in het
geheugen gegrift door het werk van de kunstenaar Frans Masereel. De visuele
tegenstelling van zwart-wit in zijn houtsneden is een spiegel van de grote tegenstelling
in de maatschappij: arbeid tegen kapitaal.
De keuze viel ook op Masereel omdat die sinds 1961 bevriend was met pater Scholl,
een voortrekker van de christelijke arbeidersbeweging in de Kempen. In de jaren vijftig
en zestig was Scholl proost van de KAJ en nadien van de KWB in het arrondissement
Turnhout. En in 1953 stelde het ACW hem aan het werk in de studiedienst, waar hij
zijn historische opzoekingen kon voortzetten.
In dit boek vindt u een aantal beelden van Masereel, voorzien van een stukje
vakbondscommentaar door tijdgenoten, getuigenissen van vrienden van Masereel en
Scholl en vakbondsmilitanten. Voor de ene roepen ze herinneringen op uit het verleden,
zoals de staking in Olen in 1962 of de bezetting van de Enka-fabrieken in Breda in
1972. Voor anderen zijn de gravures een aanleiding om hun toekomstverwachtingen
omtrent ACV-Kempen neer te schrijven. En dat is een boeiende oefening geworden.
Geen historisch werk maar wel een uitnodiging om verder te werken en te sleutelen
aan die vakbeweging in de 21ste eeuw. We hopen dat De optimisten hebben
de wereld ook u kan inspireren om mee te bouwen met het ACV aan de brede
wereldbeweging: ‘Een andere wereld is mogelijk.’

BESTEL HET BOEK!
Heb je het boek “De optimisten hebben de wereld” gemist Dan kan je dat
nog bestellen. Stort 12,20 euro (10 euro + 2,20 euro verzendingskosten) met
vermelding van “Optimisten” op rekeningnummer 787-5500635-19 van ACV-
Kempen, Korte Begijnenstraat 20, 2300 Turnhout.
13

14
DEEL 2
Vakbondswerk
in de kijker
We kennen de vakbond op het werk of het vakbondssecretariaat waar we
terecht kunnen met al onze vragen over sociale zekerheid en arbeidsrecht.
Daarnaast is er het vakbondswerk ter plaatse of het interprofessioneel
vakbondswerk. Te weinig bekend en onbekend is onbemind. Het gaat dan over
het vakbondswerk buiten de ondernemingspoort. Dit vakbondswerk speelt in
op maatschappelijke of plaatselijke problemen. Vakbondsmilitanten bijten zich
vast in een bepaalde problematiek en zoeken ter plaatse naar oplossingen. In
dit jaarverslag blikken we terug op een aantal van deze acties of activiteiten.
Je zal dan merken dat het ACV meer is dan staken, betogen en uitbetalen van
stempelgeld. ACV-militanten zijn bekommerd om heel wat zaken en proberen
de situatie te veranderen of te verbeteren.

NIEUWE PLOEG
Eind juni verkoos het verbondsbestuur van ACV-Kempen een nieuwe bestuursploeg.
Marcel Slegers (voorzitter), Jef Drooghmans (ondervoorzitter) en Rita Van Hoof namen
na een periode van twaalf jaar afscheid van het dagelijks bestuur. Jan Verachtert
werd verkozen tot voorzitter en Lilianne Aerts werd verkozen tot ondervoorzitter.
Daarnaast werden Luc Guns en Kees Van De Sande. Marcel Slegers had op het
verbondsbestuur nog een boodschap voor de nieuwe ploeg:
“Veel succes aan de nieuwe ploeg… een goede samenwerking… veel vriendschap!
Het wordt geen gemakkelijke taak in veranderende tijden. Niet dat de vakbond,
het ACV, moet herontdekt worden. Wel moeten we inspelen op de vragen van de
mensen, van de leden. Leden, die zelf niet altijd openstaan voor de antwoorden die
ze van ons krijgen!
15

16
WERELDVROUWENMARS
“DRINK EEN GLAS OP AWA EN MIA”
De vakbondsvrouwen uit de Kempen vroegen aandacht voor de vrouwen in de
wereld. In twee Kempense bedrijven (Carta Mundi te Turnhout en Mora in Mol)
vroegen de militanten aan hun directie een charter te ondertekenen en werd
een glas water gedronken op Awa en Mia. ACV-Visie ging een kijkje nemen bij
Carta Mundi te Turnhout.
Ook bij Carta Mundi in Turnhout vroegen de vakbondsmilitanten aan hun directie
om het vrouwencharter met eisen te ondertekenen. De handtekeningen worden
vlotjes geplaatst. En de directie vertelt me het volgende: “wij maken vandaag geen
onderscheid tussen mannen en vrouwen als het over de beloning gaat. Als ze
hetzelfde werk doen verdienen ze hetzelfde loon.” We ontmoeten op de werkvloer
ook de ACV-militanten. Ronny Schoenmaekers vertelt me het volgende: “Twintig
jaar geleden was Carta Mundi een mannenbastion. In de drukkerij werkten er alleen
mannen. Toen wilde de directie het bedrijf ook openstellen voor vrouwen. We hadden
daar geen problemen mee maar we hebben toen wel gesteld dat de vrouwen gelijk
loon voor gelijk werk moeten krijgen. Je weet wel, de directie is steeds op zoek om
op allerlei manieren de loonkost te drukken. Het principe van gelijk loon voor gelijk
werk wordt hier wel toegepast. Maar in de praktijk blijven er toch nog wel verschillen.
Voor verschillende functies stelt de directie immers dat je een drietal machines moet
kunnen bedienen. En dat is voor enkele vrouwen moeilijk te realiseren. Daarom blijven
er toch nog wel verschillen tussen mannen en vrouwen.”

Een goed loon
En een goed loon verdienen blijft belangrijk. Ronny Schoenmaekers: “Vandaag zijn
de onderhandelingen voor een nieuwe collectieve arbeidsovereenkomst volop bezig.
Het beloven moeilijke onderhandelingen te worden. We krijgen hier en in het overleg
te horen dat we te duur zijn. Maar ik stel me toch wel vragen bij al die vergelijkingen
waar werkgevers ons mee confronteren. Zo vertellen ze ons dat wij 2,8 maal duurder
zijn dan bedrijven in het Verenigd Koninkrijk. Maar dat zijn appelen met citroenen
vergelijken. Ze vergelijken ons loon met het loon uit een beschermde werkplaats. Dat
is niet correct.”
Charter
Ondertussen gaan we met de delegatie in het bedrijf. De militanten geven aan iedereen
een beker met water en vragen zo aandacht voor het vrouwencharter. Kristel Daems
van ACV-vrouwen vertelt ons daarover het volgende. Kristel: “Naar aanleiding van de
internationale vrouwendag op 8 maart maken wij onze eisen bekend. Zo willen we een
onvoorwaardelijk recht op onderwijs voor meisjes en vrouwen wereldwijd. We komen
ook op voor waardig werk, leefbaar loon en sociale bescherming wereldwijd. Of om
de positie van de werknemers te verbeteren moeten er ook een recht op bijscholing
en vorming gerealiseerd worden voor elke werkneemster en werknemer, ongeacht
hun functie en opleiding. En tot slot, maar daarom niet minder belangrijk, eisen we
ook gelijk loon voor gelijk werk en werk van gelijke waarde.” En dan drinken we een
glas water op Awa en Mia. En met deze actie willen de vrouwen aandacht vestigen op
onderwijs, vorming en arbeidsomstandigheden hier bij ons en wereldwijd.
17

18
”WIJ WILLEN BETERE FIETSPADEN”
Verslaafd aan de auto “Neem de fi ets om naar het werk te rijden”, zegt de overheid.
Maar in Turnhout moet je maar eens op de fi ets springen en het industrieterrein
oprijden. De fi etspaden liggen er erbarmelijk bij. Bovendien stellen gebruikers van
deze fi etspaden vast dat er regelmatig opleggers op het fi etspad staan. Dat leidt
tot levensgevaarlijke situaties. Zo kan het niet verder. ACV-militanten vroegen met
een ludieke actie betere fi etspaden in de Turnhoutse bedrijvenzones. De stad zegt
ondertussen wel plannen te hebben om er wat aan te doen. Maar met plannen alleen
blijft ACV-Turnhout niet tevreden. Wij willen nu betere fi etspaden.

ONFRISSE PR AKTIJKEN AAN DE KAAK STELLEN
Een Turnhoutse fi rma uit de ICT-sector zoekt kandidaat werknemers via advertenties
bij de VDAB (website). Of gaat op zoek naar werklozen die hun gegevens hebben
toevertrouwd aan de VDAB- website die ook toegankelijk is voor kandidaat-werkgevers.
Deze fi rma, die maar liefst onder drie verschillende namen te werk gaat, belt dan
deze kandidaten op. Vrij opdringerig proberen zij deze werklozen te overtuigen, om
minstens eens een ‘observatiedag’ mee te willen doen. In de praktijk komt dergelijke
observatiedag neer op een dag ‘deur aan deur-verkoop’ van telefoniecontracten. Op
het einde van dergelijke dag, waarvoor uiteraard géén arbeidsovereenkomst werd
opgemaakt en waarvoor, al even vanzelfsprekend géén loon werd betaald komt dan
de aap uit de mouw. Als je voor deze fi rma wilt werken, is dat wel op ZELFSTANDIGE
BASIS. Dat laatste wordt er echter niet altijd met evenveel woorden bijverteld en/of
duidelijk gemaakt. Gevolg is dan ook dat regelmatig contracten worden ondertekend
zonder dat de werkloze de èchte draagwijdte hiervan kent.
ACV-Kempen liet het daar niet bij en trok bij allerlei instanties aan de alarmbel.
Ondertussen mogen deze fi rma’s niet meer recruteren via de website van de VDAB
of de stempelcontrole. We zien ook dat andere fi rma’s op hun hoede zijn. Ze doen
beroep op interimbureaus. En de gedupeerde ‘werknemers’ kregen allemaal recht
op een werkloosheidsvergoeding.
19

20
TEWERKSTELLING, OOK EEN
PRIORITEIT VOOR GEMEENTEBESTUREN
In Geel, Meerhout en Laakdal proberen ACV-militanten de gemeentebesturen te
overtuigen om meer inspanningen te doen rond tewerkstelling. Hoe begon het Jef
Bollen: “Het is allemaal gestart met een open brief naar de lokale besturen van Geel,
Meerhout en Laakdal. Met die open brief hebben we die lokale beleidsmakers duidelijk
gemaakt dat ze heel actief zijn op het vlak van toerisme, cultuur en tal van andere
beleidsdomeinen. Maar we zien te weinig inspanningen op het vlak van tewerkstelling.
En als er op lokaal vlak al iets beweegt rond tewerkstelling is het meestal beperkt
tot een KMO-loket voor kleine ondernemers.” Die gemeenten hebben toch heel
wat ambtenaren in dienst Jef Bollen: “Dat klopt. We appreciëren dat er heel wat
aandacht gaat naar de tewerkstelling van de eigen gemeente. Maar als ACV vinden
we dat er meer moet en kan gebeuren.” Maak dat eens concreet Jef Bollen: “In
elke gemeente hebben de inwoners tal van behoeften waarop gemeentebesturen
kunnen inspelen. Ik denk bijvoorbeeld aan een fi etsenatelier aan het treinstation of
een strijkatelier bijvoorbeeld. Of gemeentebesturen kunnen samen met een aantal
privé-bedrijven op zoek gaan naar projecten die tewerkstelling opleveren.” Met een
aantal vakbondsmilitanten zijn jullie langs geweest bij die lokale besturen. Wat waren
de reacties Jef Bollen: “Ze hebben ons gelijk moeten geven. Lokale besturen doen
vandaag te weinig inspanningen op het vlak van lokale tewerkstelling. Er kan meer
gebeuren. Zo heeft de schepen van tewerkstelling in Meerhout beloofd om een
behoeftenonderzoek op te starten in de gemeente, in Geel beloofde de burgemeester
ons om een halftijdse kracht aan te werven om het terrein te verkennen en in Laakdal
vertelde het gemeentebestuur dat dit iets was voor het OCMW. En deze beloftes
gaan we verder opvolgen.”

“HEB IK WAT TE MAKEN MET GLOBALISERING”
De vakbondswerking gaat vandaag verder dan de Dorps- of Kerkstraat. Zo brachten
de vakbondsmensen van Turnhout de globalisering naar de Turnhoutse winkelstraten.
Het was de aanloop naar een toneelavond over de gevolgen van de globalisering. Els
Cools: “Bedoeling was de mensen op een leuke manier te informeren over de gevaren
van privatisering van diensten. Veel mensen denken nog steeds dat globalisering een
ver-van-hun-bed-show is. Nochtans worden we er in het dagelijks leven constant
mee geconfronteerd: werkloosheid, duurdere energiefacturen, stijging van de prijs
maar daling van de kwaliteit en met de zwakkeren in onze maatschappij wordt geen
rekening gehouden. Wie immers geen of onvoldoende geld heeft wordt de dienst
ontzegd of afgesloten. We wilden dit onder de aandacht brengen, mensen oproepen
tot solidariteit of hen waarschuwen dat we niet naar Amerikaanse toestanden willen
evolueren waar je enkel nog in het ziekenhuis wordt opgenomen voor een behandeling
als je voldoende geld hebt. De voorbijgangers kregen een kopje soep en zo ontstond
er al vlug een babbel met de mensen. Die spraken mee over de privatisering van de
elektriciteit en de telefoon. Onze vrees en onze waarschuwingen werden bevestigd.
Die voormiddag bereikten we ruim 1200 voorbijgangers.”
21

22
NOOD AAN KINDEROPVANG
IN REGIO HERENTALS
Op het ACV-dienstencentrum in Herentals klagen werkzoekenden
uit de deelgemeenten Morkhoven en Noorderwijk over te beperkte
kinderopvangmogelijkheden. Dat maakt het inderdaad moeilijk om
buitenshuis te gaan werken. Deze signalen worden opgevangen in de
plaatselijke vakbondswerking. Vanuit deze werking wordt er contact
gezocht met de oudercomités van de basisscholen van Morkhoven
en Noorderwijk. Tijdens een aantal bijeenkomsten bevestigen ouders
dat er inderdaad een gebrek aan kinderopvang is in deze twee
deelgemeenten van Herentals. Samen richten ze een werkgroep op.
Al snel volgt er een behoeftepeiling bij zoveel mogelijk ouders om de
noden en de behoeften rond kinderopvang in kaart te brengen. En met
deze resultaten trekken ze naar het gemeentebestuur van Herentals.
Een werkgroep samen met de schepen van sociale zaken probeert nu
samen met verschillende partners te zoeken naar oplossingen.

PWA-OVERLEGCOMITÉ
Inspraak van werknemers in hun onderneming is voor het ACV zeer belangrijk. Dus
ook in het PWA van vandaag. Met overleg en inspraak bedoelen we meer dan info
ontvangen of advies geven. Het is minstens ook het recht om gehoord te worden,
zowel over collectieve als over individuele problemen. Ondertussen is ieder PWA
verplicht om een overlegcomité op te richten. In de regio Westerlo pakte het ACV
dit concreet aan. Een eerste stap was het zoeken naar kandidaten voor het PWAoverlegcomité.
Met een brief of PWA’ers aanspreken op de bijeenkomsten in de
jaarlijkse PWA-bijeenkomsten werden PWA’ers bereid gevonden om te zetelen in
het PWA-overlegcomité. Gerrit Verlinden: “Ondertussen komen we op regelmatige
tijdstippen samen om een aantal thema’s te bespreken. Bijvoorbeeld: een ontwerp
van huishoudelijk reglement, werkingspunten voor het overlegcomité, stand van
zaken in de verschillende overlegcomités, contacten met de ACV-leden in de raad van
bestuur. Het voorbereidend werk is ondertussen achter de rug. Er is een huishoudelijk
reglement met ACV-tint goedgekeurd en er wordt nagedacht over veilig en gezond
werken in het PWA. Een volgende stap is het bekendmaken van onze ACV-militanten
bij de PWA-werknemers. Een moeilijkheid is wel de vernieuwing binnen de groep van
militanten.
23

24
“BESCHAMENDE WANTOESTANDEN IN
DE TUINBOUWSECTOR”
Tomaten, paprika’s, aardbeien. Je vindt ze dagelijks vers in de supermarkt of de
kruidenier. In de Kempen worden bijvoorbeeld Portugezen ingezet om dit fruit
of deze groenten te oogsten. Vlaamse werknemers bedanken voor dit soort
werk. Dan maar plukkers zoeken in het armere zuiden van Europa. Benieuwd in
wat voor situatie deze mensen werken. We kwamen het te weten op een avond
in Hoogstraten, een avond in het vrije en geliberaliseerde Europa.
Uit het arme Portugal
Zo’n 60 Portugese tuinbouwarbeiders komen uiteindelijk opdagen. Een initiatief van
de ACV-werkgroep ‘Columbus Anders’ en de Christelijke Centrale voor Voeding
en Diensten. Eén onderwerp, werken in de tuinbouw. Van Patricia en Maria, onze
Portugese tolken, leer ik dat bijna alle aanwezigen afkomstig zijn uit het zeer arme
noorden van Portugal. ‘Daar is echt niks voor deze mensen’, benadrukken ze. Als
ze ook maar iets in hun leven willen bereiken, moeten ze hun streek verlaten en het
elders proberen. De keuze is daarbij niet groot. Poolse en Oekraïense arbeiders,
meestal illegaal in het land, pikken hier meer en meer jobs in omdat ze ver onder de
minimumlonen willen werken. ‘ Het rijke noorden lokt, een geluk dat ze Europese
burgers zijn.
Plukkaarten
Dirk Verhaegen, van ACV Voeding en Diensten checkt bij de aanwezigen of ze een
plukkaart hebben. Meteen gaan er wat handen de hoogte in.
Een plukkaart is een registratiedocument dat je in de land- en tuinbouw moet
gebruiken als je seizoens- of gelegenheidswerk wil doen. De plukkaart is er gekomen
op vraag van de tuinbouwsector omdat de gewone personeelsadministratie blijkbaar
te moeilijk was. De seizoensarbeiders (onze Portugezen) moeten deze kaart
persoonlijk bijhouden en elke dag die ze werken hierop noteren. De werkgever (de
tuinbouwer) moet een register bijhouden waarop de naam, het plukkaartnummer en
de gewerkte dagen vermeld staan.

‘Laat ik de vraag anders stellen,’ corrigeert Dirk, ‘Wie van jullie heeft zijn plukkaart
op zak’ Meteen zakken de armen naar beneden en is de toon van de bijeenkomst
gezet. Niemand dus. Niemand van de aanwezigen beschikt zelf over zijn plukkaart.
Deze worden door de tuinders bijgehouden en ingevuld.
Zwart
Het gevolg daarvan is meteen duidelijk als de loonbriefjes worden bovengehaald.
Alhoewel de Portugezen in de maanden januari en februari al vele dagen tot zelfs
volledige maanden hadden gewerkt, worden er op de loonbriefjes slechts 3 of
4 dagen doorgegeven. De rest Zwart Natuurlijk.
Soms worden deze uren direct uitbetaald. Dikwijls houdt de tuinbouwer dit ‘loon’ zelf
bij, zelfs voor een periode van meerdere maanden. De betrokken arbeiders kunnen
er dus niet vrij over beschikken.
‘Het is een truck’, zo vertelt één van de aanwezigen. ‘Sommigen van ons vertrekken
in de stille maanden, als er minder werk is, terug naar Portugal, naar hun familie. Als
ze weg zijn kan en hoeft de tuinder natuurlijk niet meer te betalen.’
Met deze ‘overuren’ wordt dan ook zeer creatief omgesprongen. Zo worden ze
gebruikt om betaalde feestdagen of om ziektedagen mee te vergoeden. Zelfs de
maaltijdcheques worden ervan betaald.
25

26
Inderdaad, je leest het goed. Die mensen betalen in feite ZELF hun betaalde
feestdagen uit, ze betalen ZELF hun gewaarborgd loon bij ziekte, ze betalen ZELF
hun maaltijdcheques. Dat UNIZO daar nog niet aan gedacht heeft.
Wat we hierover nog te horen krijgen, tart elke verbeelding. Van dit loon worden de
wasbeurten van de arbeidskledij aan de tuinbouwer betaald, of het dient om het
drinken terug te betalen (€1 voor een fl es water van den Aldi). Sommigen krijgen zelfs
hun loonbriefje niet. Iemand, die al langere tijd hier was, vertelt dat hij dit de twee eerste
jaren meekreeg, tot hij Nederlandse taallessen was gaan volgen. Nadien nooit meer.
Beschamend
Met de loonbarema’s neemt men het in de tuinbouwsector ook niet nauw. We horen
€6,90, €6,20, €6,15, €5,50,… het lijkt de koophal van de veiling wel.
Het regende verhalen en anekdotes. Beschamend.
Verhalen over tuinders die het vervoer van Portugal tot hier voorschieten. Bij
aankomst moesten deze mensen hun paspoort en andere papieren afgeven. Om
de administratie in orde te brengen. Dat zal wel kloppen, natuurlijk. Maar ze kregen
hun documenten pas terug als ze de kosten van hun reis voor de tuinder hadden
terugverdiend.
Beschamend voor ons. Maar ook beschamend voor die tuinders die hun zaken wel
goed willen regelen en wel correct willen omgaan met hun personeel. Onze Portugese
plukkers staan hierin zeer zwak. Als ze vragen stellen, krijgen ze al snel te horen dat
‘de Polen’ klaar staan om hun plaats in te nemen, want dat zal de volgende groep
migranten zijn die hier zullen proberen een toekomst op te bouwen. De boodschap is
duidelijk: mond houden of oprotten.
Blijven samenkomen
Gelukkig hebben we op deze bijeenkomst goede contacten kunnen leggen met de
Portugese plukkers en zijn er al enkelen die vinden dat aan deze situatie een einde
moet komen. We hebben namen en GSM-nummers. Samen met de ACV Voeding en
Diensten gaan we ons beraden wat de volgende stappen kunnen zijn. Acties, sociale
inspectie, contacten met het gemeentebestuur,… De bereidheid is er om hier iets mee
te doen. Of, zoals iemand van onze Portugese leden het verwoordde: ‘we moeten
blijven samenkomen, we moeten blijven praten, we moeten blijven nadenken hoe we
deze situatie kunnen ombuigen zodat ook wij krijgen waar we recht op hebben.’

VASTBERADENHEID LOONT. BALMATT
WORDT GESANEERD
De Vlaamse regering legt eindelijk 10 miljoen euro op tafel om de bestaande
gebouwen af te breken, de sanering van de grond te realiseren en de site om te
vormen tot een nieuw industrieterrein. Vanuit Europa komt daar nog eens 1 miljoen
euro bij. En deze sanering kwam er niet zomaar. Dankzij de vastberadenheid van
de militanten van ACV-Mol. Louis Adriaensen: “Het doet deugd dat, na zeven jaar
trekken aan de kar, de opkuis kan starten. Sinds de sluiting hebben we allerlei acties
ondernomen om beleidsverantwoordelijken te wijzen op de noodzak van saneren.
Nu er geld op tafel komt kan er eindelijk iets van komen. Maar daar stopt het verhaal
niet. Op deze plek moet tewerkstelling gerealiseerd worden. Onze kinderen moeten
hier opnieuw hun boterham verdienen. Om dit te realiseren zal ook aan de mobiliteit
in de streek moeten gesleurd worden.”
Minister Kris Peeters stond ook mee aan de poort: “Dat de Vlaamse regering 10 miljoen
euro vrijmaakt voor de sanering van de Balmatt-terreinen is mede dankzij de inzet
en de vastberadenheid van de ACV-militanten. Politici moeten oppikken wat er leeft
in de samenleving. Het voortdurend onder de aandacht brengen, door het ACV, van
de vervuiling van deze site en het gevaar ervan voor de volksgezondheid is daar een
goed voorbeeld van. Zo zijn ook uw bekommernissen om meer werkgelegenheid en
een betere mobiliteit in deze regio mij niet ontgaan. Daar zullen wij in de komende
periode dan ook werk van maken”, aldus minister Peeters.
27

28
WERKLOOSHEID IS EEN ZWARE LAST
De ACV-werkzoekenden lieten onlangs opnieuw van zich horen. Zoals jullie allemaal
weten wordt vanaf 1 juli 2005 de groep te activeren werklozen uitgebreid naar de
leeftijd van veertig jaar. Dat was de aanleiding om een aantal parlementairen te
bezoeken. Met een aantal getuigenissen werd duidelijk gemaakt dat werkloos zijn
voor heel wat werklozen een zware last om dragen is. Enkele getuigen maakten dit
nog eens een duidelijk:
Leen beet de spits af. “Na mijn studies in het bijzonder onderwijs volgde ik nog
een cursus voor opvoeder. Ik studeerde in 2003 af met onderscheiding maar zit tot
vandaag zonder werk. Ik heb al wel 150 sollicitatiebrieven geschreven, zoek intensief
naar werk via het internet en ben ingeschreven bij verschillende interimbureaus. Maar
je geraakt moedeloos als je met zestig personen solliciteert voor twee vacante jobs.
Ik trok ook naar de VDAB om me aan te melden voor een bijkomende opleiding van
kinderverzorgster. Maar daar kreeg ik het antwoord dat ik minstens anderhalfjaar
moet wachten. Ondertussen riep de RVA me op voor een gesprek. Dat verliep prima

omdat ik kon aantonen dat ik
voldoende gesolliciteerd heb.
Toch is het niet altijd gemakkelijk
om aan te tonen dat je actief zoekt
naar werk. Werkgevers weigeren
wel eens een vooraf klaargemaakt
attest te ondertekenen en dikwijls
blijven sollicitaties onbeantwoord.
Af en toe krijg je een telefonische
reactie maar dat heeft geen bewijskracht naar de RVA.”
Geschorst
Kim heeft een ander verhaal. De RVA vond dat ze te weinig gezocht had naar werk
en werd voor vier maanden geschorst. “Ik was de school beu en ik ging op zoek naar
werk. Ik liep eens langs bij de VDAB en wilde een opleiding als heftruckchauffeur
volgen. Daar kreeg ik te horen dat ik twee jaar moest wachten. Ik ging langs bij vele
bedrijven en vulde vele formulieren in. Maar geen resultaten. Mijn grootmoeder werd
ziek en ik moest daar voor zorgen. En ik had in die periode weinig tijd om te zoeken
naar werk. De RVA aanvaardde dit niet en ik werd voor vier maanden geschorst. Nu
ben ik opnieuw intensief op zoek naar werk. Ook bij de VDAB liep ik opnieuw langs.
Daar stelde een trajectbegeleider voor om een rijbewijs C te halen. Ik wilde dat graag,
maar er waren veertig kandidaten voor de cursus en maar vijf plaatsen. Ik sta nu op
de wachtlijst. De trajectbegeleider liet niets meer van zich horen en in september
moet ik opnieuw naar de RVA.”
Een beter activeringsmenu
Op basis van deze ervaringen is het duidelijk dat de activering beter moet. Karim
Dibas (ACV-werkzoekendenwerking): “Een beter activeringsmenu moet vertrekken
van de juiste principes. Zo moeten gepaste jobs eerst en vooral beschikbaar zijn
en dient begeleiding voorop te staan, eerder dan controle. We stelden ook vast dat
de problemen van de werkzoekenden vaak ruimer zijn dan alleen hun problemen
op de arbeidsmarkt. Een meer integrale benadering en een beter aanbod voor de
kansengroepen zijn meer dan nodig. Of een individuele benadering moet betere
resultaten opleveren.”
29

30
DEEL 3
Manifesteren voor…
We blikken nog even terug op enkele geslaagde vakbondsmanifestaties. Met
een stevige delegatie uit de Kempen naar het Europees Sociaal Forum in
Londen. In eigen streek ontstaken we voor een derde maal fakkels voor werk.
In december was het verzamelen geblazen in Brussel. De vakbonden moesten
druk zetten op de onderhandelingen voor een nieuw interprofessioneel
akkoord. In de lente trokken de jongeren door Brussel met aansluitend een
Europese manifestatie voor werk en een sociaal Europa.

EUROPEES SOCIAAL FORUM IN
LONDEN: ”ER IS MAAR ÉÉN WERELD”
Onder de slogan ‘een andere wereld is mogelijk’ werd van vrijdag 15 tot en met
zondag 17 oktober in Londen een nieuwe jaargang van het Europees sociaal forum
ingezet. Drie dagen debatteren, feesten en demonstreren. Hoofdplaats van het
gebeuren was Alexandra Palace, zeg maar de ietwat antieke (maar daarom zeker niet
minder fraaie en karaktervolle) Heizelpaleizen van de Britse hoofdstad. Op de agenda
het hele gamma van items dat de anders-globalisten-beweging bezighoudt: eerlijke
wereldhandel, vrede, anti-racisme, democratie, gender, privatisering, liberalisering,
de macht van de multinationals,… Een bonte mengeling van deelnemers. Van
vakbondsmilitanten tot vredes- en milieuactivisten, van vrouwenbewegingen
tot eerlijke handelorganisaties, jong en oud, man en vrouw, van geletterd
tot geleerd, van het zuiden tot het noorden. ACV-Kempen stuurde dertig
vrijgestelden en militanten erop uit.
Dit Europees Sociaal Forum, iets voor het ACV
ACV-Kempen, wil een vakbond zijn die ‘in de wereld’ staat. Heel wat van de problemen
die wij hier meemaken hebben een Europese, zelfs een mondiale context. Bedrijven
die wegtrekken naar de lagelonenlanden, migratie en zogenoemde ‘illegale’ inwijking,
de positie van de vrouw in onze samenleving, de houding van multinationals als
nieuwe kapitaalstaten, zijn slechts enkele voorbeelden. Het is belangrijk om die brede
31

32
context voor ogen te houden. ACV-Kempen doet dit door nauw contact te houden
met vakbonden uit Roemenië, Congo of Spanje. Regelmatig krijgen we delegaties
van andere vakbonden over de vloer. Door die uitwisseling versterken we elkaar. Maar
ook door actief deel te nemen aan initiatieven als het Europees Sociaal Forum.
Wat viel er zoal te rapen
Het was de eerste keer dat ik meeging. Ik ben dus nog wat ‘beneveld’ door de vele
indrukken en impressies. Heel wat van die grote wereldproblemen hebben nu vlees
en bloed hebben gekregen. Het doet je iets als een jonge Tanzaniaanse vrouw vertelt
hoe de handel in tweedehandskleding, opgezet door enkele multinationals in Europa,
ervoor gezorgd heeft dat de katoenindustrie in haar land over de kop is gegaan.
Met alle desastreuze gevolgen voor de mensen en het land. Of als een Venezuelaan
meer achtergrond geeft over de contra-revolutie in zijn land en de rol die de grote
buitenlandse ondernemingen hierin gespeeld hebben. Of hoe internationale lobbyisten
voor hun rijke klanten, regeringsleiders ‘benaderen’ om industrieel afval te kunnen
dumpen in de zogenaamde derde-wereldlanden. Afval waar ze hier überhaupt niet
over mogen beschikken omdat de productie verboden is. Wat dan weer zorgt voor
gigantische gezondheidsproblemen. Dat geeft je tegelijk een beklemmend gevoel
maar het wakkert ook heel wat vuurtjes in je aan. ‘Not in my name’, denk je dan.
Voor mij is het doel van het ESF om de vele puzzelstukjes die de problemen in onze
wereld voorstellen bij elkaar te leggen om zo het algemeen beeld scherp te krijgen.
Vlaanderen is geen eiland, Europa is geen wereld op zich. Er is geen tweede, derde,
vierde, vijfde of zoveelste wereld. Er is er maar één en daar moeten we zuinig op zijn.
Als we geen rekening houden met de anderen, zal dat op termijn nefast zijn voor ons
allemaal. Solidariteit, eerlijkheid, rechtvaardigheid, openheid dat zijn spilbegrippen
waar het bij de anders-globalisten om draait. Begrippen die we ook in onze vakbond
moeten koesteren.

VUUR VOOR WERK IN HERENTALS
“DE KEMPEN VERDIENT MEER EN
BETER WERK”
’t Was een koude vrijdagavond in november. Toch ontstaken zeshonderd vakbondsmilitanten
in Herentals een fakkel voor meer en beter werk. Aanleiding was het
tewerkstellingsverlies in de Kempense industrie en de stijging van het aantal
werkzoekenden. Vooraf hadden de vakbonden de politici, de pers en de werkgevers
uitgenodigd in de Lakenhalle te Herentals. Hier kregen ze toelichting over de
vakbondsplannen om de streek verder te ontwikkelen. Of een zevensprong voor de
Kempen.
Fakkels werden al ontstoken in Geel in Turnhout.
Waarom een derde keer in Herentals
Kris Van Elsen: “Overal zien we meer onzekerheid, mensen hebben schrik om hun
job kwijt te geraken. Sluitingen, herstructureringen,…het houdt niet op. Steeds weer
verdwijnen er “goede” jobs…en komen er “slechte – tijdelijke – fl exibele - kleine
jobs in de plaats. Dagelijks zien we bedrijven verhuizen naar Oost-Europa, China
33

34
en India. Jongeren vinden moeilijk werk. PWA’ers worden terug werkloos. En te veel
mensen komen slechts tijdelijk aan het werk, te weinig mensen krijgen een goede
opleidingskans. De werkloosheid in de Kempen is nog steeds onrustwekkend hoog.
Vandaag klinkt onze roep voor werk in onze streek nog luider.”
Zevensprong
Een zevensprong voor de Kempen
Met deze fakkeltocht doen jullie een aantal suggesties om de Kempen beter te
ontwikkelen Kris Van Elsen: “Wij spreken namens 150.000 werknemers in de
Kempen. We willen meer zijn dan begrafenisondernemer bij een herstructurering of
een faling van een bedrijf. We hebben die rol maar we willen meer zijn, een actieve
partner om de Kempen verder te ontwikkelen. In onze zevensprong (een aantal
voorstellen om de Kempen als streek verder te ontwikkelen) leggen we een aantal
klemtonen. Zoals een betere noord-zuidverbinding, ruimte om te ondernemen,
sanering en ontwikkelen van de Balmatt-site in Mol, extra steun voor sectoren onder
druk of meer handen in de zorgsectoren en meer middelen voor sociale huisvesting
en andere openbare investeringen.
Deze drie burgemeesters zijn al overtuigd om wat
te doen aan de tewerkstelling in de gemeente. Waar
blijven de ‘echte’ burgemeesters met hun plannen
Turnhout is niet alleen de kampioen van de speelkaart,
maar nu Kempense kampioen van de stempelkaart.

AANGEKONDIGD JOBVERLIES IN 2004
Bedrijf Sector Aantal Aard
Umicore Balen Non-ferro 103 Herstructurering
Unifi ne Logistiek 25 Sluiting
Recticel Textiel 33 Herstructurering
Kronenbrot Industriële bakkerij 25 Sluiting
Kraf Voeding 107 Herstructurering
CMK Elektroinca 102 Herstructurering
Borgmans Bouw 83 Faling
Optifl ex Goederenbehandeling 23 Faling
Nedschroef Metaal 37 Herstructurering
Bell Electronica 76 Herstructurering
Solectron Electronica 18 Herstructurering
Uniq Voeding 6 Uitbesteding logistiek
Totaal 638
AANGEKONDIGD JOBVERSLIES IN 2005
Bedrijf Sector Aantal Aard
De Valeriaan Horeca 8 Faling
Taverne Meulevest Horeca 1 Faling
De Ster (Duni) Chemie 64 Herstructurering
Umicore Balen Non Ferro 20 Herstructurering
Subliem Voeding 20 Sluiting
Decorophone Bouw 35 Faling
KB-Dak Bouw 6 Faling
A-form Bouw 7 Sluiting
Solektron Electronica 278 Sluiting
Totaal 439
35

Loonstop en indexafbraak
Lastenverlaging zonder verplichtingen
Dat we langer werken
Meer flexibiliteit
Afbouw brugpensioen
Minder sociale zekerheid
Meer privatisering
Minder zeggenschap van werknemers
en vakbonden
Nr 36 • 17-11-2004
Behoud van index!
De énige garantie dat werkenden en sociale uitkeringstrekkers hun koopkracht behouden.
Redelijke loonsverhoging!
Regering, Nationale Bank en deskundigen verwachten groei en welvaartsstijging. Wij willen ons deel:
ruimte voor CAO-onderhandelingen en verhoging minimumloon.
Meer en betere werkgelegenheid!
In profit en non-profitsector, in privé en publieke sector, voor alle 600.000 werkzoekenden;
met prioriteit voor jongeren.
Kwaliteit in leven en werk!
Onze werknemers leveren kwaliteit en werken hard. Ze willen dan ook goede arbeidsomstandigheden,
jobzekerheid en evenwicht tussen werk en gezin. Daarom moeten tijdkrediet en ouderschapsverlof uitgebreid worden.
Sociale eindeloopbaan!
Behoud brugpensioen, afschaffing fiscale discriminatie voor gehuwde bruggepensioneerden, verbetering
arbeidsomstandigheden
Sterke sociale zekerheid!
Gewaarborgde financiering en welvaartsvaste uitkeringen voor alle werknemers, in plaats van privé-verzekeringen
voor sommigen..
Gelijke sociale rechten!
KMO-werknemers moeten (bij herstructurering en/of sluiting) ook recht krijgen op een premie
van het Sluitingsfonds.
Serieus overleg!
Interprofessioneel, in alle sectoren (werkend paritair comité voor alle werknemers) en in alle ondernemingen
(ook KMO).
Serieus samenwerken!
Onze KMO-werknemers hebben (als laatsten in Europa) ook recht op een werknemersvertegenwoordiging.
36
WERKNEMERS VERDIENEN BETER –
21 DECEMBER 2004, BRUSSEL
De werkgevers waren in de zomervakantie met
hun harde stellingen al bezig om een nieuw
interprofessioneel akkoord te begraven. Als je in
tijden dat het economisch helemaal niet zo slecht
gaat rondbazuint dat er helemaal geen ruimte is voor
loonopslag, zelfs de automatische indexering van de
lonen in vraag stelt en tegelijkertijd eist dat mensen
langer en fl exibeler werken, dan zet je kwaad bloed
bij werknemers en hun vakbonden. De manifestatie
van 21 december was een overduidelijk signaal
dat werknemers zulke oorlogstaal niet pikken.
Werknemers verdienen beter.
De werkgevers willen De werknemers verdienen
(en de regering
spreekt dat niet tegen): beter. Daarom willen wij:
manifestatie
dinsdag 21 december
Brussel
5
Daarom manifesteren wij
.voor het behoud van het brugpensioen
en sociale eindeloopbaan
.sterke sociale zekerheid: welvaartsvaste uitkeringen,
gewaarborgde financiering
Noordstation Brussel
verzamelen vanaf 10.30u
WE REKENEN OP UW
MASSALE AANWEZIGHEID

JONGERENMARS
Zaterdag 19 maart. Een indrukwekkende Europese vakbondsmanifestatie trekt
door de straten van Brussel. Eerst gaan de jongeren. Ze zijn bekommerd om de
jeugdwerkloosheid. Zonder werk betekent een kruis over de toekomst. De cijfers
toonden het onlangs nog treffend aan. Jongeren vinden vandaag moeilijk een job of
krijgen alleen maar een tijdelijke kans via interimarbeid.
37

38
EEN EUROPESE VUIST VOOR WERK EN
EEN SOCIAAL EUROPA
Daarna zijn de Europese bonden aan zet. Van
Noord naar Zuid en van West naar Oost, ze
zijn er allemaal. De ene al massaler dan de
andere. De Fransen zijn bijvoorbeeld massaal
afgezakt naar Brussel. In België was het moeilijk
rekruteren voor deze manifestatie. Maar een
Franse vakbondsman vertelt het volgende: “In
Frankrijk moet je alleen maar de naam Bolkestein
uitspreken en je hebt onmiddellijk een stevige
delegatie om te manifesteren. Dit ontwerp van
richtlijn zet onze arbeidsvoorwaarden onder
druk als bijvoorbeeld Poolse werknemers hier
tijdelijk kunnen komen werken aan Poolse
arbeidsvoorwaarden. Dat kan toch niet bijdragen
aan een sociaal Europa.”
Een sociaal
Europa
is onze droom,
maar we moeten de politici en werkgevers wel eerst wakker schudden.
In 2000 beloofden de Europese leiders ons vanuit Lissabon én de sterkste economie én volledige werkgelegenheid tegen 2010, 22 miljoen jobs erbij. Sindsdien zijn er maar 3,5
miljoen bijgekomen en voor de komende 5 j. worden er al niet meer dan 6 miljoen verwacht.
De 22 miljoen jobs waren gebaseerd op 3 % groei per jaar. Die groei is maar 1,7 % geweest. Europa verlamt zijn eigen groei : door stomme regels voor overheidsfinanciën (het
Stabiliteitspact), door een koppige monetaire politiek (Europese Centrale Bank) en door voortdurend te roepen om loonmatiging.
Nu wil de Europese Commissie de beloften van Lissabon weer opnemen en de groei stimuleren.
Wat zegt Europa
Groei
Méér groei moet komen van méér flexibiliteit en het systeem van
CAO’s en loonvorming moet hervormd worden.
Europa’s geld
Het Europees budget moet opnieuw vastgelegd worden voor de
periode 2007 – 2013. Maar sommige regeringen (en niet de minste)
willen dat verminderen, zogezegd omdat ze ook in eigen land moeten
besparen.
Dumping
Europa doet niks om de vennootschaps-belasting te harmoniseren en
de 400 sociale richtlijnen te doen toepassen. Het laat dus schadelijke
fiscale concurrentie en sociale dumping door landen toe.
Europese Centrale Bank
De inflatie is al tijden onder controle, maar de Europese Centrale Bank
is ze nog altijd aan het bewaken en bestrijden met haar rentebeleid en
haar monetaire politiek. (euro).
Europese investeringsprojecten
In 2003 hebben de Europese landen een aantal grote projecten afgesproken
(nieuwe technologieën, treinverbindingen…). Maar ze hebben
die afspraken niet laten volgen door nationale uitvoeringsplannen.
Wat willen wij
Méér groei en méér werk komt van méér binnenlands verbruik. Daartoe moet de koopkracht verhoogd worden,
dus geen loonsverlaging maar –verhoging in functie van prijs- en productiviteitsstijgingen.
Koopkracht komt ook van herverdeling tussen rijkere en armere landen en streken. En dus van Europa’s
geld. Als regio’s en armere landen niet ondersteund worden, zullen zij (nog meer) aan sociale en fiscale
dumping gaan doen.
Sociale en fiscale dumping moet gestopt worden :
- minimum vennootschapsbelasting (30 %), zelfde berekeningsbasis;
- naleving sociale verordeningen.
De Europese Centrale Bank moet niet alleen de prijsstijgingen in het oog houden, ze moet ook groei en
werkgelegenheid ondersteunen.
Het grote Europese plan voor openbare investeringen moet ondersteund worden door nationale programma’s.
Europa kan en moet optreden :
- de fundamentele sociale normen van de Internationale Arbeidsorganisatie doen respecteren;
- de regels voor informatie en consultatie van werknemers doen naleven;
- steun terugvorderen van bedrijven die weggaan;
- geen steun geven aan EU-landen die de regels van het spel niet eerbiedigen.
Jongerenmars
13u Lemonnierlaan
Nederlanders zijn er ook, ze kleuren de manifestatie oranje. Balkenende heeft
ondertussen het mes gezet in de Nederlandse welvaartsstaat. En dat verklaart
dat Nederlandse vakbondsmensen in Brussel komen zeggen dat Nederland beter
verdient. Of een Baskische vakbond die solidariteit komt vragen voor de werknemers
van Pferd Rüggeberg die in Baskenland al meer dan 16 maanden in staking zijn tegen
het beleid van de Duitse multinational August Rüggeberg. De werknemers werden
er één voor één ontslaan, zonder voorafgaand overleg terwijl het bedrijf kerngezond
is. Dat kan toch niet.

40
DEEL 4
Kerncijfers
In deel vier blikken we terug op enkele kerncijfers van ACV-Kempen. We
vertrekken bij de basis en bekijken de evolutie van onze ledencijfers. Deze
leden zorgen immers voor een belangrijk stuk van de vakbondsinkomsten. We
bekijken de inkomsten en de uitgaven van het ACV. Om het vakbondswerk mee
te ondersteunen bezien we de personeelsevolutie. En tot slot werpen we een
blik op ons dienstverlenend werk, het uitbetaling van het stempelgeld en de
klachtenbehandeling.
LEDENCIJFERS GROEIEN MET 1%
Eind 2004 telden we in de Kempen 104965 ACV’ers. Het ledenbestand van ACV-
Kempen groeide het afgelopen jaar nog aan met 1128 leden. Of een aangroei met
1,08%. In 2003 was dat met 1415 en in 2002 met 1042. In deze stijging zitten 494
enterleden, wat betekent dat het aantal betalende leden slechts stijgt met 634. Als we
de ledenaangroei per regio bekijken zien we in elke regio een stijging. De stijging is het
sterkst in Hoogstraten maar zwakker in Mol en Westerlo. En in de aangroei scoren de
vrouwen sterker dan de mannen. Op 100 nieuwe leden tellen we 86 vrouwen. Minder
positief is de zwakke aangroei van jonge vakbondsleden. De sterkste groei stellen we
vast tussen 40 en 60 jaar.

Ledenaangroei per regio bekeken (2004, ten opzichte van 2003)
Regio Ledenaangroei Aangroei in %
Geel +229 +1,12
Herentals +234 +1,20
Hoogstraten +251 +1,51
Mol +127 +0,88
Turnhout +218 +1,04
Westerlo +69 +0,57
Totaal +1128 +1,08
Ledenaantal uitgesplitst naar mannen en vrouwen (1.1.2005)
Mannen 62193 59,3%
Vrouwen 42772 40,7%
Totaal 104965 100,0%
INKOMSTEN EN UITGAVEN
Wat leren ons de cijfers van de jaarrekening van 2004 Weinig verschillen met de
vorige jaren. De vakbondsbijdrage blijft de belangrijkste inkomstenbron. Daarnaast is
de vergoeding voor het uitbetalen van het stempelgeld goed voor ruim 41% van de
inkomsten. Aan de uitgavenzijde blijft de personeelskost het zwaarst doorwegen. Of
van elke 100 euro die ACV-Kempen uitgeeft gaat 77,96 € naar personeelskosten. Dat
is niet uitzonderlijk in een dienstverlenend “bedrijf”.
Inkomsten 2004
Vakbondsbijdragen van de leden 44,39%
Vergoeding voor uitbetaling stempelgeld 41,53%
Diverse inkomsten 14,08%
Totaal 100,00%
Uitgaven 2004
Lokalen, materialen, afschrijvingen 9,79%
Administratiekosten 4,12%
Propaganda 6,04%
Personeelskost 77,96%
Diverse uitgaven 2,09%
Totaal 100,00%
41

42
PERSONEELSEVOLUTIE
Op 1 januari 2005 had ACV-Kempen 107,74 medewerkers (dat is herleid naar voltijdse
werknemers) in dienst. Ter vergelijking, vijf jaar geleden hadden we er 100,97. Na een
toename werd begin 2005 een kleine daling genoteerd. De afname wordt verklaard
door een aantal personeelslede die in 2004 op brugpensioen gingen.
Aantal personeelsleden ACV-Kempen (herleid naar voltijdse werknemers)
Jaar Aantal personeelsleden
2000 100,97
2001 99,37
2002 101,89
2003 107,58
2004 109,36
2005 107,74
WERKLOOSHEID DAALT
Het aantal betalingen werkloosheid zit opnieuw op het niveau van het jaar 1999. De
daling heeft vooral te maken met minder betalingen tijdelijke werkloosheid. Dat wijst
erop dat in verschillende bedrijven de economische activiteit opnieuw aantrekt. De
andere werkloosheidscategorieën blijven op het hoog niveau van de vorige jaren.
Aantal betalingen werkloosheid 1
Jaartal Aantal Evolutie (1997 = 100)
1997 296.017 100
1998 289.119 96,67
1999 279.875 94,55
2000 257.095 86,55
2001 267.716 90,43
2002 281.313 95,03
2003 288.342 97,41
2004 278.027 93,92
1
Hier gaat het over de betalingen van alle soorten werkloosheid: volledige werkloosheid, tijdelijke
werkloosheid, wachtuitkeringen voor schoolverlaters, brugpensioen,…

Aantal betalingen werkloosheid naar soort (2004)
Soort
Aantal betalingen
Volledige werkloosheid 132810 47,8%
Schoolverlaters met wachtuitkeringen 16541 5,9%
Tijdelijke werkloosheid 62417 22,4%
Deeltijdse werkloosheid 13384 4,8%
Bruggepensioneerden 43363 15,6%
Vrijwillig deeltijdse werklozen 9512 3,4%
Totaal 278.027 100,0%
DIENSTVERLENEND WERK
Onze dienstencentra, een ondersteuning voor werknemers in kleine ondernemingen.
Het ACV heeft in de Kempen 11 dienstencentra
waar onze vakbondsleden terecht kunnen met
al hun vragen over arbeidswetgeving en sociale
zekerheid. Daarnaast spelen ze een belangrijke
rol in het informeren van werkzoekenden en het
uitbetalen van het stempelgeld.
In 2004 werden in deze dienstencentra 1896
klachtendossiers opgemaakt. De top vier van klachten gaat over arbeidscontracten
(1008), sluiting of faling van de onderneming (317), kinderbijslag (173) en
arbeidsongevallen (155). Dat is goed voor 87% van de klachtendossiers. Een aantal
van deze dossiers worden opgelost op het dienstencentrum. Andere dossiers (1237)
gaan voor verdere behandeling en verwerking naar onze dienst arbeidsrecht of de
beroepscentrales.
Deze cijfers leren ons ook dat meer dan de helft (56%) van deze klachtendossiers
afkomstig is van werknemers uit kleine ondernemingen (minder dan 50 werknemers).
Dat toont nog eens aan dat werknemersinspraak in een onderneming erg belangrijk
is. Immers via overleg en inspraak kunnen een aantal problemen vermeden worden.
En daarmee blijft het ACV-dienstencentrum terecht het sociaal secretariaat voor
werknemers in KMO’s.
43

44
JURIDISCHE BIJSTAND
Het aantal ontvangen klachten op de dienst arbeidsrecht in 2004 daalde van 1681
dossiers naar 987. De daling heeft vooral te maken met minder nieuwe dossiers van
werknemers die betrokken werden bij een faling of een sluiting. Nochtans maken
deze dossiers de meerderheid uit van het aantal ontvangen klachten. De opbrengst
voor de vakbondsleden bedroeg in 2004 ruim 7,5 miljoen euro. Op deze manier
kregen deze werknemers waar ze recht op hadden.
Aantal klachten
Jaar Aantallen
2000 848
2001 817
2002 986
2003 1681
2004 987
Soorten klachten (2004)
Jaar
Aantallen
Falingen 407 41,2%
Loonklachten 248 25,1%
Arbeidsongevallen 182 18,4%
Sociale zekerheid 134 13,6%
Fiscaliteit 3 0,3%
Sociale verkiezingen 13 1,3%
Totaal 987 100,0%
Wat brengt het op (in euro)
2003 2004
Falingen 2.515.005 6.987.576
Loonklachten 1.111.549 574.800
Sociale zekerheid 7.148 30.347
Totaal 3.633.702 7.592.723

TOT SLOT
(einde)loopbaan
onderhandelen zo lang het kan
De komende maanden zal het (einde)loopbaandebat
de sociale actualiteit beheersen.
De Algemene Raad van het ACV bepaalde op 28
juni welke grenzen voor het ACV zeker niet overschreden
kunnen worden. De feitelijke afschaffing
van het brugpensioen, het onmogelijk
maken van sociaal begeleide herstructureringen,
de beperking van de notie zware beroepen
en de beperking van het tijdkrediet zijn maar
enkele van de punten die de Algemene Raad op
de korrel nam. Daarmee kwam de discussienota,
gemaakt op vraag van minister Freya Van den
Bossche, zwaar onder vuur te liggen. Ook het
feit dat er nog steeds geen oplossing is voor
de fiscale discriminatie van de nieuwe (sinds
januari 2004) bruggepensioneerden wordt als
een grove onrechtvaardigheid aangevoeld. Op
20 september zal de Algemene Raad zich uitspreken
over de onderhandelingsnota die dan
voorligt. Onderhandelen als het kan, actie als
het moet!
ACV-breek- en knelpunten
in een notendop
De voorstellen van regering en werkgevers
gaan voor het ACV te ver:
actie
als het moet!
1. Brugpensioen wordt zo goed als onmogelijk gemaakt.
2. Er is geen werkgelegenheidsbeleid (voor jongeren).
3. De sociale zekerheid wordt niet veilig gesteld.
4. Het voltijds tijdkrediet wordt beperkt tot 1 jaar.
5. Andere uitstapformules voor oudere werknemers o.a. 'canada dry'
worden beperkt.
6. Sociale plannen bij herstructureringen worden bemoeilijkt.
7. Voor oudere werknemers en werklozen is niets voorzien.
8. Afbouw leeftijds- of anciënniteitsbarema’s.
9. Verplichte beschikbaarheid van alle niet-werkende
50-plussers.
10. Pensioenmalus (financiële bestraffing) voor wie vanaf 60 jaar met
pensioen gaat zonder 40 jaar loopbaan.
11. Gepensioneerden kunnen meer gaan bijverdienen.
12. Uitbetaling aanvullende pensioenen pas op 65 jaar.
13. Geen opheffing fiscale discriminatie nieuwe
gehuwde bruggepensioneerden.
En daarom:
Sociale eindeloopbaanregelingen moeten mogelijk blijven.
Eindeloopbaanbeleid is loopbaanbeleid.
Tijdkrediet kan niet beperkt worden.
Werkgelegenheid staat prioritair.
VISIE2105.indd 5 27-07-2005 14:34:37 45

ACV-Kempen
Korte Begijnenstraat 20
2300 Turnhout
Tel. : 014.40.30.80
Fax : 014.40.30.39
e-mail : kempen@acv-csc.be
website : http:www.acvkempen.be
Colofon
ACV-Kempen
Jaarverslag 2004-2005
Verantwoordelijke uitgever:
Kris Van Elsen: verbondssecretaris
Samenstelling en redactie:
Patrick Govaert, studie- & vormingsdienst ACV-Kempen
Foto’s:
Dominique Van Huffel, Bert De Deken, Patrick Govaert
Opmaak:
De Lier nv
Druk:
Gubro-print Ravels
Augustus 2005