laatste nummer - Anton de Kom University of Suriname

Jaargang 13 | Nr. 3 | oktober 2011 | AdeKUS Infobulletin
Mangrovebossen versus zeedijken
Door: Noël Filemon
Mangrovebossen hebben verschillende belangrijke functies. Ze beschermen het land tegen orkanen en
vloedgolven. Als natuurlijke filters bieden ze bescherming voor andere ecosystemen langs de kustlijn.
Ze vormen een onmisbare kraamkamer voor vis. De wortels, stammen en takken zorgen ervoor dat ze
zware stormen overleven en het land tegen orkanen en vloedgolven beschermen. Alhoewel wereldwijd
de roep toeneemt voor het behoud van deze natuurlijke zeewering, kiest Suriname er toch voor om een
13 km lange zeedijk te bouwen in het district Coronie. Ook in het district Commewijne is dat het geval.
De bouw van de zeedijk te Coronie, die het binnendringende zeewater moet tegenhouden, is in maart
2008 van start gegaan. De kosten voor de bouw van deze dijk zijn geraamd op 45 miljoen euro. De vraag
die gesteld kan worden, is: hebben wij als land er goed aan gedaan om zo’n dure investering te plegen
Hadden wij niet kunnen kiezen voor behoud en mogelijk ook uitbreiding van onze mangrovebossen
Verstoring natuurlijke processen
De Anton de Kom Universiteit van Suriname is in
2010 van start gegaan met een pilotproject waarbij
mangroven worden geplant langs de Coroniaanse
kustlijn. Met dit project wordt beoogd om onder andere
de negatieve gevolgen van de zeespiegelstijging
te minimaliseren. Volgens de projectcoördinator, dr.
Sieuwnath Naipal, hebben studies aangetoond dat
wanneer menselijke activiteit langs de kust toeneemt,
de negatieve gevolgen daarvan zichtbaar worden. Dit
leidt onder meer tot verstoring van het hydrologisch
proces. Kreken en andere natuurlijke stromingen die
door de mangrovebossen lopen in de richting van de
zee en of riviermonding (de estuariene zone), worden
door de aanleg van landbouwgronden, inpoldering
en andere economische activiteiten als het ware
afgesneden. Het gevolg is dat bepaalde natuurlijke
processen verstoord raken. Soortgelijke situaties
zien wij in bijvoorbeeld Paramaribo-Noord, Wanica,
Commewijne, Coronie en Nickerie.
heeft besloten om een dijk te bouwen. Met deze harde
technologie wordt de zee abrupt afgeremd.” Het grote
probleem is volgens Naipal dat hiervoor veel geld
neergeteld moet worden. “Als de dijk eenmaal gebouwd
is, moet hij onderhouden worden. De mensen
die achter de dijk wonen, voelen zich weliswaar een
stuk veiliger; ze gaan echter gewoon door met hun
zelfde levensstijl. Ze passen zich helemaal niet aan de
veranderde omstandigheden.”
Naipal geeft aan dat het mangroveproject meerdere
doelen heeft. Hij legt uit dat er in 2002 een zware erosie
gaande was in het district Coronie. Jaarlijks nam
de kust met 100 meters af. De mangrovebossen gingen
verloren en de mensen die er woonden, werden
er de dupe van. De mensen hoorden de zee steeds
dichterbij razen. Op den duur heeft de politiek besloten
een dijk aan te leggen. “Wij hebben in diezelfde
periode het voorstel gedaan om mangrove te planten”,
zegt Naipal.
Dijk niet zaligmakend
Door de golven die het vasteland van Coronie binnenkomen,
kunnen grote delen onder water lopen
wat tot verzilting van het gebied kan leiden. Het gevolg
hiervan is dat have en goed van de Coroniaanse
bevolking in gevaar komt, wat volgens Naipal uiteraard
sociale onrust met zich kan meebrengen. “Dus
er moeten maatregelen getroffen worden. De regering
AdeKUS
INFOBULLETIN
10
Foto: Collectie S. Naipal
Waterkwaliteitsmonitoring uitgevoerd door een veldwerker in de estuarine zone.