nummer 86 juni 2011 Clubblad van de Westfriese Golfclub

6
Land
Blauwe lucht spant hier hoog
as een hemelse boog
over ‘t groenende land
en een skeutige hand
heb ‘r wolke in strooid
ja, zodat ’t nou rooit
op een oud skilderai
een kloin durpie an ’t zai
met een sloôt en een breg
en ien boom kromt z’n reg
voor die eêuwige wind
en ik leg as een kind
op de machtige doik
zommaar stiltjes te koik
zonder gang, zonder doel
enkeld dut vast gevoel:
de onverbreek’lijke band
met ’t West-Friese land.
Ina Broekhuizen-Slot
uit: Binnendoiks
De Westfriese Vlag
Tekst: Gerda Vermeulen/Foto: Jaap Vermeulen
Vandaag, op 20 maart hebben we iets zeer
speciaals. Niet alleen de openingswedstrijd
om de Anton Dalhuijsen Beker die het golfseizoen
inluidt, maar tevens het hijsen van
de officiële Westfriese vlag. De voorzitter
van het Westfries Genootschap, mevrouw Ina
Broekhuizen, is voor deze gelegenheid naar
de Westfriese Golfclub gekomen om deze gebeurtenis
luister bij te zetten en de vlag in de
mast te hijsen.
Ina Broekhuizen is sinds 2005 voorzitter en
de eerste vrouwelijke van het genootschap.
Daarvoor was zij bestuurslid. Ina is geboren
in het dorp Sint Maarten dat nog net op
het randje van West-Friesland ligt binnen de
Omringdijk. Ze is schrijfster van beroep en
heeft veel in het West-Fries geschreven.
West-Friesland is een groot gebied, vertelt zij.
Alle steden en dorpen binnen de Omringdijk
behoren hiertoe. West-Friezen waren niet alleen
een trots, op zich zelf gericht volk, maar
beschikten tevens over een grote handelsgeest.
De ontwikkeling van Enkhuizen, Hoorn
en Medemblik in het verleden geven hier
blijk van. Er werd over zee handel gevoerd
met Denemarken, Noorwegen en de Baltische
gebieden. De zaadhandel was en is nog steeds
van wereldfaam. En dan de bloembollen. Die
worden nu over de hele wereld geteeld, maar
de kennis van het broeien van de bloembollen
is nog steeds in West-Friesland specifiek
aanwezig.
Bij enkele West-Friezen werd het duidelijk
dat de West-Friese cultuur en het dialect beïnvloed
zouden gaan worden door de omliggende
gebieden. Men vond het jammer dat dit
verloren zou gaan en in 1924 richtte men het
Westfries Genootschap op, zodat de cultuur
en dialect voor de toekomst behouden zouden
kunnen blijven. Zij richten zich vooral op het
onder de aandacht brengen van kennis over
en de waarde van West-Friesland voor een
groot publiek door middel van bijeenkomsten,
excursies et cetera.
West-Friesland had geen eigen officiële vlag
omdat dit gebied geen bestuursrechtelijke
eenheid kende. Er was wel een wapen met
de twee leeuwen, afgeleid van het wapen
van Friesland. Dit wapen is tevens terug te
zien in het provinciale wapen van Noord-
Holland toen in 1907 werd besloten tot het
samengaan van het wapen van Holland en
West-Friesland. Het is een blauw veld met
twee gouden aanziende gaande leeuwen over
de volle breedte en vijf blokjes: twee boven,
twee in het midden en één onder. De vlag is
een getrouwe afgeleide van het wapen.
De burgemeester van Hoorn, Onno van
Veldhuizen, schonk het Genootschap een
soortgelijke vlag met de mededeling: “Doe
er wat mee”. Een aanvraag tot een officiële
vlag en wapen kan alleen door een
bestuursrechtelijke lichaam worden gedaan.
Daarom werd besloten zich te wenden tot
de burgemeesters en de gemeenteraden
van Alkmaar (deels), Andijk, Drechterland,
Enkhuizen, Harenkarspel, Heerhugowaard,
Hoorn, Langedijk, Koggenland, Medemblik,
Niedorp, Opmeer, Schagen, Stede Broec en
Wervershoof, die deel uitmaken van West-
Friesland binnen de Westfriese Omringdijk.
Iedereen was zeer enthousiast en namen eenzelfde
besluit tot aanvraag van de vlag bij de
Hoge Raad voor de Adel. Door de gezamenlijke
instemming en aanvraag van officiële