schutbladen + eerste blad.indd - Vlaanderen.be

van enkele extreme waarnemingen. Deze gegevens zijn gebaseerd op de fiscaal gerapporteerde
inkomens. Uiteraard kunnen we veronderstellen dat deze inkomens een onderschatting
zullen vormen van de reële inkomens (ze houden geen rekening met de informele economie),
maar anderzijds is de assumptie dat de trend tot onderrapportering constant zal
zijn voor de verschillende gemeenten. Als dusdanig mogen de gegevens tussen de gemeenten
onderling vergeleken worden.
in %.
Een maatstaf voor inkomensongelijkheid is het interkwartielcoëfficiënt, dat eveneens berekend
wordt op basis van de fiscaal gerapporteerde inkomens. Het interkwartielcoëfficiënt
geeft het verschil weer tussen het 25 ste versus het 75 ste percentiel van de inkomens, in procent
van het mediaaninkomen. Een hoge coëfficiënt duidt dus op een sterke mate van ongelijkheid
binnen een samenleving. De interkwartielcoëfficiënt wordt frequent gebruikt voor dit
soort analyses. Deze indicator is iets minder performant dan andere indicatoren voor ongelijkheid,
maar die meer gedetailleerde indicatoren zijn eenvoudigweg niet beschikbaar op
het gemeentelijk niveau. Gini-coëfficiënten op gemeentelijk niveau dienen nog aangemaakt
te worden voor Vlaanderen.
Ten derde gebruiken we het percentage volledig uitkeringsgerechtigde werklozen binnen
de gemeente als een element van uitsluiting en een te groot aanbod op de arbeidsmarkt.
Het gaat hier om de officiële gegevens van de VDAB, die allicht nog een onderrapportering
vormen van de totale frictie op de arbeidsmarkt. Sommige categorieën van niet-benut
arbeidspotentieel komen immers niet in aanmerking voor een werkloosheidsuitkering (leefloon,
asielzoekers, ...) en zij komen als dusdanig niet voor in deze statistieken. De werkloosheidscijfers
zijn onderzocht in twee groepen, de totale werkloosheid in Vlaanderen en de
werkloosheid onder de Belgische onderdanen in Vlaanderen. Dit laat ons toe het argument
te toetsen dat immigratie niet alleen een invloed heeft op de werkloosheidsniveaus bij de
immigranten zelf, maar ook op die bij de autochtone inwoners.
Bij de onafhankelijke variabelen spitsen we ons toe op verschillende metingen van immigratie.
Meer specifiek gebruiken we: (1) het aandeel niet-Belgen onder de totale bevolking (per
1.000 inwoners); (2) het aandeel niet-EU-onderdanen onder de totale bevolking (per 1.000
inwoners) en (3) het aandeel niet-Belgische EU-onderdanen onder de totale bevolking (per
1.000 inwoners).
Al deze gegevens zijn eveneens afkomstig van ADSEI. We werken telkens met de indicator
‘aandeel’, waarbij de absolute aantallen zoals die door ADSEI worden aangeleverd worden
uitgezet naar het totale aantal inwoners van de gemeente. De opsplitsing tussen EU-onderdanen
en niet-EU-onderdanen moet het ons mogelijk maken op een meer betrouwbare
wijze de invloed van diverse vormen van immigratie in kaart te brengen.
4. Beschrijving van de gegevens
Vooraleer we overgaan tot een analyse van de gegevens, lijkt het nuttig een overzicht te
geven van de belangrijkste variabelen.
Wat betreft het mediaan inkomen, zien we een duidelijk geografisch patroon (figuur 2).
De hoogste mediane inkomens in Vlaanderen worden opgetekend in een ruime cirkel rond
Brussel, en zij het op een meer bescheiden schaal ook rond Gent en Antwerpen. Figuur 2
alleen reeds maakt duidelijk dat de aanwezigheid van Brussel een bijzonder grote invloed
heeft op het economisch ontwikkelingspeil in het grootste deel van de provincie Vlaams-
369 Fo c u s - In ko m e n