schutbladen + eerste blad.indd - Vlaanderen.be

iaalaantasting minder en esthetische problemen (mos, graffiti, afbladderende verf, …)
het minst. Een inwendige inspectie van de woning is niet uitgevoerd.
Het resultaat was dat in 2005 93,4% van de domiciliewoningen 7 van goede kwaliteit was,
d.w.z. geen enkel zichtbaar gebrek vertoont of slechts een klein herstel vraagt. Voor 5,7%
van de woningen was een lichte renovatie vereist. Slechts 1,0% van de woningen vroeg een
zeer zware renovatie of wordt beoordeeld als te vervangen. Deze laatste groep vertegenwoordigt
een geraamd aantal van 24.031 woningen 8 . Omdat in deze cijfers leegstaande
woningen, tweede verblijven e.a. niet zijn inbegrepen, leveren deze gegevens een onbekende
onderschatting van het aandeel slechte woningen in het totale woningpatrimonium.
De evolutie beschrijven van de bouwtechnische kwaliteit tijdens de voorbije decennia,
botst op een gebrek aan vergelijkbare gegevens. In het verleden is namelijk nooit een
gestandaardiseerde meetmethode toegepast. De bijzonder grote verschillen met de resultaten
van de technische schouwing uitgevoerd door AROHM in 1994-1995 (Ministerie
van de Vlaamse Gemeenschap, 1996) wijzen echter in de richting van een zeer duidelijke
kwaliteitsverbetering. Het resultaat van de niet-gestandaardiseerde meting bedroeg in
1994-1995 259.000 woningen van slechte uitwendige kwaliteit. Verder terugblikken in de
tijd is niet mogelijk. In 1982 werd wel een gelijkaardig onderzoek uitgevoerd, maar de
resultaten zijn niet vergelijkbaar (Meulemans & Willemé, 1999).
Over de inwendige staat van de woning zijn enkel gegevens beschikbaar die verkregen
zijn via bevraging van de bewoners. Vanneste e.a. (2004) ontwikkelden een index voor
de fysische staat van de woning naar aanleiding van de verwerking van de resultaten
van de SEE 2001. De index baseert zich op zes vragen die in de enquête werden gesteld
over de elektrische installatie, de binnenmuren, de buitenmuren, de ramen, het dak en
de dakgoot. De bewoners dienden zelf te oordelen of ze in goede staat verkeren, kleine
herstellingen vereisen of dat er grote herstellingen nodig zijn. Deze antwoorden worden
omgerekend naar een score met behulp van gewichten die maximaal aanleunden bij de
technische fiche voor het beoordelen van de woningkwaliteit volgens de Vlaamse Wooncode.
Op basis van de SEE 2001 werd het aandeel woningen van slechte of zeer slechte
kwaliteit geschat op 13,3%, ofwel 312.287 woningen.
In 2005 werd dezelfde berekening overgedaan op basis van de Woonsurvey 2005 (Heylen
e.a., 2007). Dit leidde tot de conclusie dat 9,2% van de woningen van slechte of zeer
slechte kwaliteit zijn, wat overeenkomt met een geraamd aantal van 230.933 woningen.
Ook uit deze index kunnen we dus afleiden dat de bouwfysische staat van de woningen is
verbeterd. Het betreft hier wel enkel de recente evolutie.
Om het comfort van de woningen te beoordelen, kan gebruik worden gemaakt van de
oude en goed bekende ‘comfort’-indicator, die de termen ‘klein’, ‘groot’ en ‘middelmatig
comfort’ hanteert (Goossens e.a., 1997).
De resultaten van deze vergelijking in tabel 3 zijn niet mis te verstaan en wijzen op een
zeer sterke toename van het comfort sedert 1981. Waar in 1981 nog een substantieel deel
van de Vlaamse woningen niet over ‘klein comfort’ beschikte, is deze klasse woningen in
2005 nagenoeg verdwenen. Zelfs het aantal woningen dat enkel beschikt over ‘klein comfort’
en ‘middelmatig comfort’ is over de beschouwde periode afgenomen. De keerzijde
hiervan is een sterke toename van de woningen met ‘groot comfort’. In 2005 behoort twee
derde van de Vlaamse woningen tot deze groep.
Deze indicator biedt echter meer en meer een verouderd beeld. Naarmate de klassieke
213 Al ge m e e n - Wo n e n