Onderzoeksrapport Bestuurlijke sanctioneringsmechanismen - Besafe

de normale druk van het sociale leven overschrijdt. Men kan openbare overlast beschouwen
als lichte vormen van verstoring van de openbare rust, veiligheid, gezondheid en
zindelijkheid”. 117
Het doel van deze wetgeving bestaat er volgens de wetgever in “te vermijden dat er een
gevoel van straffeloosheid ontstaat bij de daders van bepaalde feiten, doordat dit soort feiten
steevast wordt geseponeerd”. 118 Daarnaast heeft de GAS-Wet tot doel “de weinig ernstige
gedragingen, die desalniettemin in het dagelijkse leven als erg storend worden ervaren, niet
langer strafrechtelijk te laten afhandelen, maar eerder door middel van bestuurlijke
sancties”. 119 Op deze manier wordt bij de parketten capaciteit vrij gemaakt voor de
behandeling van zwaardere vormen van criminaliteit. 120
Het materieel toepassingsgebied van de GAS-Wet werd in een latere fase uitgebreid naar de
“kleine criminaliteit”. 121 Onder deze noemer worden een reeks limitatief opgesomde
gedragingen geplaatst (de zogenaamde gemengde inbreuken) die zowel via de strafrechtelijke
als via de bestuurlijke weg kunnen worden aangepakt. 122 Het verbod van de dubbele
incriminatie wordt principieel wel behouden, maar gerelativeerd ten opzichte van deze
gemengde inbreuken. 123 In concreto moet er wel een keuze worden gemaakt tussen de ene of
de andere vorm van sanctionering. De te volgen procedure is in artikel 119bis van de Nieuwe
Gemeentewet ingeschreven. 124 De grens tussen de strafrechtelijke en de bestuurlijke
handhaving wordt alsmaar enger en deze evolutie werd al meermaals in de rechtsleer
117 Ministeriële omzendbrief OOP 30bis betreffende de uitvoering van de wetten van 13 mei 1999 tot invoering
van de gemeentelijke administratieve sancties, van 7 mei 2004 tot wijziging van de wet van 8 april 1965
betreffende de jeugdbescherming en de Nieuwe Gemeentewet en van 17 juni tot wijziging van de Nieuwe
Gemeentewet, B.S. 20 januari 2005, I.2. nr.6 (hierna: omzendbrief nr. OOP 30bis).
118 Omzendbrief nr. COL 1/2006 van het College van Procureurs-generaal bij de Hoven van Beroep, 10 februari
2006, http://www.vvsg.be/nl/veiligheid/gemeentelijke_administratieve_sancties.shtml, 6 (hierna: omzendbrief nr.
COL 1/2006) en omzendbrief nr. OOP 30bis, punt 3.
119 Omzendbrief nr. COL 1/2006, 7 en omzendbrief nr. OOP 30bis, punt 3.
120 A. DE NAUW, “L’évolution législative vers un système punitif administratif”, Rev.dr.pén. 1989, 363; A. DE
NAUW, Les métamorphoses administratives du droit pénal de l’entreprise, Gent, Mys en Breesch, 1994, 7-43.
Dit standpunt werd tevens verwoord door de minister van Grootstedenbeleid. Zie in dit verband Parl. St. Kamer
2003-04, nr. 837/4, 3 en 10.
121 Wet 7 mei 2004 tot wijziging van de wet van 8 april 1965 betreffende de jeugdbescherming en de Nieuwe
Gemeentewet, B.S. 25 juni 2004; Wet 17 juni 2004 tot wijziging van de Nieuwe Gemeentewet, B.S. 23 juli 2004,
err. 29 november 2004; Wet 20 juli 2005 houdende diverse bepalingen, B.S. 29 juli 2005.
122 Artikel 119bis, §2, 2 de lid N.Gem.W.
123 C. DE ROY, “Bestrijding van overlast blijkt een lastige juridische klus: over de wijziging van de
gemeentelijke administratieve sancties”, R.W. 2005-06, 442-443.
124 Zie Artikel 119bis, §7-§8 N. Gem. W.
44