Onderzoeksrapport Bestuurlijke sanctioneringsmechanismen - Besafe

er dus steeds een rechterlijke controle achteraf is. 89 Opdat de bestuurlijke vervolging en
sanctionering niet in strijd zouden zijn met artikel 6 EVRM, moet de betrokkene tegen elke
bestuurlijke punitieve sanctie een beroep kunnen aantekenen bij een rechtscollege dat aan de
waarborgen van artikel 6 EVRM 90 voldoet en dat derhalve over volle rechtsmacht beschikt. 91
b. Concreet: welk bestuur is bevoegd om welke sancties op te leggen
Welk bestuur precies bevoegd is om welke sancties op te leggen, zal afhangen van de
toepasselijke regelgeving. In het kader van het veiligheidsbeleid kunnen verschillende
besturen optreden, dit in tegenstelling tot het strafrecht waar slecht één (federale) strafrechter
bestaat. Aangezien de veiligheid een ruim begrip is, zijn de bevoegde overheden ook zeer
divers. Zowel de federale, de regionale als de lokale besturen dragen bij tot het
handhavingsbeleid inzake veiligheid. Verschillende overheden zijn immers bevoegd voor de
verschillende sectoren die hun weerslag hebben op de veiligheid. Op het gebied van de
openbare netheid en de gezondheid is bijvoorbeeld het Afvalstoffendecreet 92 relevant; de
veiligheid bij voetbalwedstrijden wordt dan weer door een federale wet geregeld 93 en
openbare overlast kan sinds 1999 gemeentelijk worden aangepakt 94 . Daarenboven ontstaan er
ook verschillen tussen de besturen die geografisch naast elkaar in dezelfde materie bevoegd
zijn. Zo is er een verhoogde kans op disparaatheid tussen verschillende steden en
gemeenten. 95
Vooral het lokale niveau is in deze kwestie interessant. Op dit niveau wordt immers het
gemeentelijk handhavingsbeleid doorkruist door bestuurlijke sancties van andere besturen. In
dit licht is het belangrijk op te merken dat een lokaal bestuur enkel bevoegd is sanctionerend
op te treden wanneer er géén wet, decreet of ordonnantie is die deze gedraging reeds
89 Over hoe die rechterlijke controle er moet uitzien, bestaat er geen eensgezindheid binnen de rechtsleer (zie
supra punt 4.3.2). De draagwijdte van de bevoegdheid van de rechter om een bepaalde maatregel te
“herkwalificeren” is voornamelijk van belang voor de rechtsbescherming,
90 ÖZTÜRK v. DUITSLAND, E.H.R.M. 21 februari 1984, Publ. E.C.H.R., Serie A, vol. 56; LUTZ v.
DUITSLAND, E.H.R.M. 25 augustus 1987, Publ. Cour, Serie A, vol. 123, §57; BENDENOUN v. FRANKRIJK,
E.C.H.R. 10 december 1992, www.echr.coe.int, § 46.
91 A. ALEN, “Administratieve geldboeten: hun internationaal- en internrechtelijke kwalificatie”, in X., Liber
Amicorum Prof. Dr. F. Baeteman, Deurne, Kluwer, 1997, 400.
92 Decreet 2 juli 1981 betreffende de voorkoming en het beheer van afvalstoffen, B.S. 13 maart 1982.
93 Wet 21 december 1998 betreffende de veiligheid bi j voetbalwedstrijden, B.S. 3 februari 1999.
94 Artikel 119bis N.Gem.W.
95 C. DE ROY, “Bestrijding van overlast blijkt een lastige juridische klus: over de wijziging van de
gemeentelijke administratieve sancties”, R.W. 2005-06, 448-449.
39