Onderzoeksrapport Bestuurlijke sanctioneringsmechanismen - Besafe

strafvordering komt te vervallen. Meer nog, luidens de rechtspraak van het Hof van Cassatie
kan uit de enkele omstandigheid dat bepaalde personen worden vervolgd, daar waar anderen
voor dezelfde soort misdrijven of zelfs voor hetzelfde feit niet worden vervolgd, geen
schending worden afgeleid van het gelijkheidsbeginsel of van het recht op een eerlijk
proces. 636
Een strafrechtelijke vervolging voor nachtlawaai zal bijgevolg niet komen te vervallen
wanneer men pleit dat er in een analoge zaak geen strafrechtelijke vervolging werd ingesteld.
3.3.2 Evenredigheidsbeginsel
Zoals in de rechtspraak met betrekking tot het non bis in idem-beginsel aan bod is gekomen,
rijst ook in deze hypothese de vraag of er op het vlak van de straftoemeting een beroep kan
worden gedaan op het evenredigheidsbeginsel. Uiteindelijk is de regeling van artikel 65 Sw.
voor de eendaadse samenloop in de situatie van het “voortgezet” of “collectief” misdrijf een
uiting van het evenredigheidsbeginsel.
Vooraleer toepassing wordt gemaakt van artikel 65 Sw., wordt echter door de strafrechter
geoordeeld of een feitencomplex als een voortgezet of een collectief misdrijf kan worden
beschouwd. Wordt de vervolging van de verschillende feiten echter opgesplitst in een
bestuurlijke en een strafrechtelijke handhaving, dan is het nog maar de vraag wie deze
beoordeling doet. Dat de feiten een geheel vormen of elkaar opvolgen is een soevereine
beoordeling van de feitenrechter en het is in casu niet duidelijk of het bestuur dan wel de
strafrechter een dergelijke beoordeling zal maken. Zeker is dat, wanneer deze beoordeling niet
wordt gemaakt, het “verschillende” feiten blijven en ze fictief niet als één feit worden
beschouwd. Beide instanties kunnen bijgevolg blind voor elkaar elk hun eigen sanctie
opleggen, niettegenstaande deze verschillende feiten door een virtuele strafrechtelijke bril
bekeken als een voortgezet of collectief misdrijf hadden kunnen worden gezien. Men zou
zelfs nog verder kunnen gaan en zich afvragen of er überhaupt wel rekening moet worden
gehouden met het evenredigheidsbeginsel nu het “vaststaat” dat het om verschillende feiten
gaat.
636
Cass. 13 december 1989, Arr.Cass. 1989-90, 510; Cass. 15 februari 1985, Arr. Cass.1984-85, 332.
Volgens een cassatiearrest van 15 februari 2000 (T.Strafr. 2000, 122-125 met noot T. VANDER BEKEN) mag
de rechter wel nagaan of de vervolging van de te berechten beklaagde al dan niet willekeurig is. Wat het
rechtsgevolg van deze marginale toetsing kan zijn, wordt evenwel niet gezegd. Zie hierover meer R.
VERSTRAETEN, Handboek Strafvordering, Antwerpen, Maklu, 2005, 67-68.
187