Onderzoeksrapport Bestuurlijke sanctioneringsmechanismen - Besafe

kwalificatie alleen kan niet volstaan om de toepassing van artikel 6 EVRM buiten spel te
zetten.
In beginsel zijn voor de punitieve bestuurlijke sancties dezelfde waarborgen van kracht als
voor het opleggen van een “straf” in de zin van artikel 6 EVRM. De nuancering ten gevolge
van de Jussila-zaak zou in de materies relevant voor dit onderzoeksproject geen rol mogen
spelen. Deze bestuurlijke sancties behoren normaliter tot het “hard core – strafrecht”. Dit is
alvast zeker het geval voor wat de “gemengde inbreuken” uit de GAS-Wet betreft.
Het punitieve karakter van de bestuurlijke sancties relevant voor dit onderzoeksproject steunt
indirect op het criterium van de internrechtelijke kwalificatie. Indirect omdat deze
internrechtelijke kwalificatie meestal niet expliciet in de wetgeving aanwezig is. Laten we dit
kort illustreren aan de hand van een voorbeeld. Met de invoering van de GAS-Wet, werd voor
de gemeenten de mogelijkheid gecreëerd bepaalde gedragingen, opgenomen in een lokale
politieverordening, bestuurlijk te sanctioneren. Dat het in casu om punitieve bestuurlijke
sancties gaat, leidt geen twijfel nu de gemeenten in een aantal gevallen uitdrukkelijk tot
sanctionering kunnen overgaan in zaken die normaliter tot de bevoegdheid van de
gerechtelijke parketten behoort (dit is het geval voor de zogenaamde gemengde inbreuken).
Daarnaast wordt in de memorie van toelichting vermeld dat één van de beweegredenen voor
de invoering van de GAS-Wet de ontlasting van het parket is. 440 De hoge sepotgraad van het
parket zorgde voor een gevoel van straffeloosheid waaraan men met de invoering van de
GAS-Wet een einde wou stellen. 441 Het punitief karakter van de gemeentelijke bestuurlijke
sanctie blijkt overigens ook uit de wetgeving zelf. Door een bepaalde constructie uit te
bouwen waardoor eenzelfde soort inbreuk hetzij door de strafrechter hetzij door het bestuur
kan worden gesanctioneerd, geeft de wetgever impliciet een strafrechtelijke kwalificatie aan
440 Memorie van Toelichting bij het wetsontwerp tot invoering van gemeentelijke administratieve sancties, Parl.
St. Senaat, 1998-1999, nr 1-326/9; Zie ook A. DE NAUW, “L’évolution législative vers un système punitif
administratif”, Rev.dr.pén. 1989, 363; A. DE NAUW, Les métamorphoses administratives du droit pénal de
l’entreprise, Gent, Mys en Breesch, 1994, 7-43. Dit standpunt werd tevens verwoord door de minister van
Grootstedenbeleid. Zie in dit verband Parl. St. Kamer 2003-04, nr. 837/4, 3 en 10. Of de ontlasting van het
parket een gevolg is van de bestuurlijke sanctionering wordt echter in vraag gesteld. Zie in dit verband F.
SCHUERMANS, “gemeentelijke administratieve sancties en gewapend-bestuursrecht: naar een embryo van
bestuurlijke parketten”, in M. SANTENS in M. SANTENS (ed.), o.c., 55; T. VANDERBEKEN,
“Administratieve afhandeling, Anders en beter”, in X., Update in de criminologie (Gandaius 2), Mechelen,
Kluwer, 119-136.
441 Omzendbrief nr. COL 1/2006, 6; en omzendbrief OOP 30bis punt 3.
128