Arbeid (1941) nr. 9 - Vakbeweging in de oorlog
Arbeid (1941) nr. 9 - Vakbeweging in de oorlog
Arbeid (1941) nr. 9 - Vakbeweging in de oorlog
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
LOTISICO TREKT<br />
MAANDAG |<br />
KOOPT TIJDIG UW KANS!<br />
BIJ DE BEKENDE<br />
10 MAART' LOTISICO-AGENTSCHAPPEN<br />
De trekk<strong>in</strong>g wordt gehou<strong>de</strong>n i ïi. ovx>iil>. ond. notarieel toez. Louise <strong>de</strong> Colignystr. 2 te 's-Gravenhage. Enkele dagen na <strong>de</strong> trekk<strong>in</strong>g wordt <strong>de</strong> uitslag <strong>in</strong> dit blad bekend 'gemaakt:<br />
NACHT<br />
VUI<br />
DOOR C. F. ROOSENSCHOON<br />
Geert had zijn broer wel een rammcl<strong>in</strong>g<br />
kunnen geven om zijn blijkbare onvers<br />
schilligheid tegenover Mijntje. Waarom<br />
g<strong>in</strong>g hij nu niet eerst naar zijn vrouw;<br />
daar hoor<strong>de</strong> hij toch immers!<br />
't Was waar, — als moe<strong>de</strong>r daar was,<br />
was alles goed. Dan kon<strong>de</strong>n zij, <strong>de</strong><br />
mannen, toch niet van dienst zijn. Maar<br />
Geert voel<strong>de</strong>, dat Dirk nu bij Mijntje<br />
behoor<strong>de</strong> te zijn, al kon hij het dan ook<br />
niet overtuigend bere<strong>de</strong>neren. Tegelijk<br />
had hij ontzag voor zijn broer, die zo<br />
rustig kon kiezen tussen twee plichten:<br />
óf naar zijn vrouw, óf op zoek naar zijn<br />
broer. Voor Geert zou dal een keus<br />
zijn geweest, die hem tot lang na <strong>de</strong><br />
besliss<strong>in</strong>g met twijfel gefolterd zou<br />
hebben. Dirk niet; — die vroeg alleen<br />
maar waar hij het beste werk kon doen<br />
en dan koos hij dat laatste, zon<strong>de</strong>r aaw<br />
zelen, zon<strong>de</strong>r zich bezwaard te voelen<br />
door het nalaten van het an<strong>de</strong>re.<br />
Toch was Dirk's zfekerheid niet zo<br />
groot als Geert veron<strong>de</strong>rstel<strong>de</strong>. Nu hij<br />
Arie niet had gevon<strong>de</strong>n en het er op<br />
g<strong>in</strong>g lijken of hij no<strong>de</strong>loos die omweg<br />
had gemaakt — ze zaten toch zeker<br />
weer drie kwartier lopen van het dorp<br />
af — begon hij te voelen, dat hij zijn<br />
vrouw tekort had gedaan. En misschien<br />
lag die aap van een jongen allang <strong>in</strong><br />
zijn bed. Zou Mijntje verlangd hebben,<br />
dat hij da<strong>de</strong>lijk naar huis was gekomen<br />
Waarschijnlijk wel, al had ze dikwijls<br />
genoeg gezegd, dat ze er geen mannen<br />
bij <strong>in</strong> <strong>de</strong> buurt moest hebben. Maar ja,<br />
dat was altijd geweest als het nog niet<br />
zover was. Vrouwen waren zo ver*<br />
draaid onberekenbaar — en hij had zelf<br />
20 het land aan alles, wat met een<br />
kraamkamer samen h<strong>in</strong>g. Kwam dat,<br />
omdat moe<strong>de</strong>r baker<strong>de</strong> en hij al zijn<br />
leven over die vrouwengebeurtenissen<br />
had horen praten. K<strong>in</strong><strong>de</strong>ren krijgen was<br />
toch vrouwenwerk. Moest hij dan thuis<br />
zitten en machteloos het gekerm aan*<br />
horen Wachten — wachten tot het e<strong>in</strong>»<br />
<strong>de</strong>lijk achter <strong>de</strong> rug was De verhalen<br />
van moe<strong>de</strong>r daarover had<strong>de</strong>n hem altijd<br />
geërgerd. Al jaren gele<strong>de</strong>n had hij ge»<br />
zworen: k<strong>in</strong><strong>de</strong>ren wil ik wel hebben,<br />
maar met 't geboren wor<strong>de</strong>n wil ik niks<br />
te maken hebben.<br />
„Ik zou toch weer da<strong>de</strong>lijk <strong>de</strong> <strong>de</strong>ur uit*<br />
gelopen zijn, als ik thuis .was gekomen<br />
en het k<strong>in</strong>d zou er nog niet geweest<br />
• zijn. Ik had 't niet kunnen aanhoren",<br />
dacht hij, terwijl hij met zijn lange, wat<br />
schommelen<strong>de</strong> passen naast <strong>de</strong>n zvti)><br />
gen<strong>de</strong>n Geert voortstapte. „Alles goed<br />
en wel", re<strong>de</strong>neer<strong>de</strong> hij ver<strong>de</strong>r met zich*<br />
zelf, „maar dan was ik thuis geweest.<br />
Dan wisten moe<strong>de</strong>r en Mijntje, dat ik<br />
<strong>in</strong> <strong>de</strong> buurt was en waar ik zat."<br />
't Was toch niet goed geweest zo'n e<strong>in</strong>d<br />
uit <strong>de</strong> koers te lopen. Maar dat had je<br />
altijd; als je ergens mee begon, nam het<br />
je veel ver<strong>de</strong>ï mee dan jezelf van plan<br />
was.<br />
,,'k Zou toch wel eens willen weten van<br />
wie dat schot eigenlijk was", dacht Dirk<br />
hardop, toen hij met zijn gedachten<br />
weer teruggekomen was bij <strong>de</strong> re<strong>de</strong>n,<br />
waarom ze <strong>de</strong> pol<strong>de</strong>r <strong>in</strong>getrokken waren.<br />
„Als 't een schot was...."<br />
„Vast wel! Wat zou 't an<strong>de</strong>rs geweest<br />
zijn"<br />
..Ach, dat weet je niet. Zo dikwijls <strong>de</strong>nk<br />
je iets an<strong>de</strong>rs te horen, dan er werke»<br />
lijk gebeurt. Moet je maar 's opletten."<br />
„Kom nou, die veldwachters waren toch<br />
niet voor niks op <strong>de</strong> ron<strong>de</strong>."<br />
„Ze waren al <strong>in</strong> <strong>de</strong> pol<strong>de</strong>r lang vóór die<br />
knal. Toen ik naar het station g<strong>in</strong>g,<br />
kwam ik ze tegen."<br />
„Ik weet an<strong>de</strong>rs best wat een geweer<br />
Voor een knal maakt."<br />
Bijna snauwend nam Dirk het laatste<br />
woord. Hij wil<strong>de</strong> niet toegeven, dat hij<br />
helemaal op losse gron<strong>de</strong>n <strong>de</strong> omweg<br />
had gemaakt.<br />
„'t Machien draait", zei Geert een paar<br />
m<strong>in</strong>uten later, toen ze <strong>in</strong> <strong>de</strong> buurt van<br />
het gemaal waren gekomen. „Wou je er<br />
nog aanlopen Misschien heeft Jaap<br />
Groen wat gezien van Arie."<br />
„Laten we maar doorlopen, 't Kost ons<br />
gauw een kwartier als we met Jaap<br />
gaan praten." Dirk had plotsel<strong>in</strong>g haast<br />
gekregen om thuis te komen en hoe<br />
dichter hij bij het dorp kwam, <strong>de</strong>s te<br />
groter werd zijn haast. Even later dacht<br />
hij weer over die knal — was dat nou<br />
een schot geweest of niet Groen kon<br />
't hem vertellen.<br />
„Laten we toch maar even gaan", zei<br />
hij, toen ze langs het hekje kwamen, dat<br />
het stukje groene dijk, waarop het ge»<br />
maal stond, afsloot van <strong>de</strong> weg en even<br />
later kwamen ze <strong>de</strong> bl<strong>in</strong>ken<strong>de</strong> mach<strong>in</strong>e»<br />
kamer b<strong>in</strong>nen van het lompe, vierkantje<br />
gebouwtje, dat nog steeds <strong>de</strong> „molen"<br />
werd genoemd, al was die s<strong>in</strong>ds lang<br />
vervangen door een stoomgemaal.<br />
„As je me nou...." zei Groen verbaasd,<br />
terwijl -hij <strong>de</strong> oliekan zo scheef hield,<br />
dat <strong>de</strong> traag*stromen<strong>de</strong>, groenglanzen<strong>de</strong><br />
straal een vet plasje op <strong>de</strong> grond<br />
vorm<strong>de</strong>, „jullie benne laat op pad,<br />
jongens!"<br />
„Ha, die Jaap", had<strong>de</strong>n ze alle twee<br />
tegelijk gegroet. „Mot 't ijs weer<br />
kapot"<br />
„Me wete watte rrie hebbe, maar niet<br />
watte me krijge", filosofeer<strong>de</strong> <strong>de</strong> ou<strong>de</strong><br />
mach<strong>in</strong>ebaas. „'t Water st<strong>in</strong>g te hoog<br />
toen <strong>de</strong> vorst begon. Nou mot 't eruit,<br />
je weet nooit wat <strong>de</strong> dooi doet."<br />
„Komme jullie zo maar 's an", g<strong>in</strong>g hij<br />
ver<strong>de</strong>r, toen <strong>de</strong> broers niets zei<strong>de</strong>n. „Ik<br />
ben bang, dat <strong>de</strong> vrouw <strong>de</strong> koffie niet<br />
klaar het. Ze heb d'r ontvangdag om<br />
zo te segge D<strong>in</strong>gesdags en Don<strong>de</strong>rdags<br />
van twee tot vier." Groen, die <strong>in</strong> zijn<br />
jonge jaren stoker op een <strong>oorlog</strong>sschip<br />
was geweest, praatte graag en veel, als er<br />
eens iemand naar zijn afgelegen „forte»<br />
fekaasje" overwoei.<br />
„Laat <strong>de</strong> vrouw maar slape, Jaap", zei<br />
Dirk. „Nee, we ware op weg naar huis<br />
en nou lope we zo maar effe b<strong>in</strong>ne."<br />
„Dan benne jullie toch een end -buiten<br />
<strong>de</strong> betonn<strong>in</strong>g, as 'k 't zo 's mag zegge."<br />
„Dat komt — we hoor<strong>de</strong>n een schot —<br />
tenm<strong>in</strong>ste een knal. Daar waren we 't<br />
nou net niet over eens. En daarom<br />
wouwe we jou 's effe vrage wat 't nou<br />
was. 't Moet een uurtje gele<strong>de</strong>n <strong>in</strong> <strong>de</strong>ze<br />
buurt zijn geweest."<br />
„Een schout*bij=nacht mot nooit vrage<br />
waar <strong>de</strong> saluutschote vandaan komme,<br />
as 't ie erges b<strong>in</strong>neloopt."<br />
„Nee, nou zon<strong>de</strong>r gekheid."<br />
„Goed dan — geen gekheid. Maar als<br />
jullie nieuwsgierig benne, mot ik 't ook<br />
wel weze. Al doe ik liever als <strong>de</strong> haan,<br />
toen <strong>de</strong> vos <strong>in</strong> het kippehok kwam. Die<br />
zei: horen, zien en kop dicht."<br />
Een diepe rimpel van ongeduld groef<strong>de</strong><br />
zich <strong>in</strong> het voorhoofd van <strong>de</strong>n jongen<br />
zeeman vóór hem, maar Groen merkte<br />
't niet. Gezapig mikte hij een straal<br />
tabakssap door het spoelgat, verrol<strong>de</strong><br />
zijn pruim van <strong>de</strong> ene wang naar <strong>de</strong><br />
an<strong>de</strong>re, veeg<strong>de</strong> zijn mond af met <strong>de</strong> rug<br />
van zijn hand en voeg<strong>de</strong> er aan toe:<br />
„In dienst was 't net zo; an<strong>de</strong>rs...."<br />
„Groen, kerel", barstte Dirk los, „we<br />
zijn niet* gekomme om praatjes te<br />
maken. Ik kom net van m'n schuit en<br />
m'n vrouw bevalt vannacht. Ik moest<br />
nodig thuis zijn, maar we hebben zo'n<br />
i<strong>de</strong>e, dat Arie <strong>in</strong> <strong>de</strong> pol<strong>de</strong>'r zwerft. Daar,<br />
nou weet je 't en as jij nou wat an<strong>de</strong>rs<br />
weet, zeg 't dan. Én as je niks weet,<br />
zeg 't dan'ook! Dan gaan we meteen<br />
ver<strong>de</strong>r."<br />
Verbaasd over <strong>de</strong> uitval krab<strong>de</strong> Groen<br />
achter zijn oren.<br />
x (Wordt vervolgd)<br />
P^«G7 «X***^*.'*»<br />
siis=3§<br />
Heem n AKKERTJE<br />
De Ne<strong>de</strong>rlandsche Pijnstiller<br />
De Radiogids<br />
<strong>in</strong> prijs verlaagd<br />
Abonneert O, of vraagt<br />
gratis proefnummer bij<br />
per week<br />
10cents<br />
<strong>de</strong> adm<strong>in</strong>istratie:<br />
HEKEI.VELD 15. A'DAM<br />
Adverteren doet verkopen<br />
E. H. S. A. I. D.<br />
INSTITUUT VOOR MODEVAK- EN<br />
KUNSTNIJVERHEIDSSCHOLEN<br />
Octrooi 47864<br />
Hoofddirectie: Tolsteegs<strong>in</strong>gel 54,<br />
Utrecht. Telefoon 14062.<br />
Ruim 700 scholen<br />
geven les volgens <strong>de</strong>ze<br />
metho<strong>de</strong>. Ie<strong>de</strong>r maakt<br />
haar eigen kleed<strong>in</strong>g.<br />
Vraagt gratis proefles voor<br />
schriftelijke opleid<strong>in</strong>g Costumière,<br />
Coupeuse of Coupeuse<br />
Leerares.<br />
BON<br />
Naam:<br />
Adres:<br />
Ambtenaren en vast particulier personeel<br />
tot maand<strong>in</strong>komen ZONDER BORG.<br />
Wettelijk tarief. Vlug en discreet. i<br />
( Inlicht, en atwikk. mon<strong>de</strong>!, of schriftel. l<br />
Rotter