Arme werkgevers ! Hebben jullie gehoord wat ze hebben ... - Aclvb

Geen overheidssteun meer
aan bedrijven zonder voorwaarden
inzake behoud en creatie van jobs
Terwijl de werkgevers vragen dat men hen laat ondernemen
zonder overdreven beperkingen, hebben ze blijkbaar
toch geen bezwaar tegen de overheidssteun die
hen moet helpen om de harde realiteit van de vrije
markt het hoofd te bieden. Wanneer een onderneming
overheidssteun ontvangt, moet ze er minstens voor zorgen
dat de werkgelegenheid in ons land behouden blijft.
> Verdediging van werkgelegenheid
in de openbare diensten
We dachten dat de privatiseringsgolf een beetje was
afgenomen. De dreiging blijft echter, vaak indirect
door de toename van het aantal contractuele werknemers
en uitzendkrachten in de openbare sector en
openbare instellingen. In tegenstelling tot wat de voorstanders
van het ultraliberalisme ons voorhielden, is
de service niet verbeterd door de privatiseringen en is
de dienstverlening vaak fors achteruitgegaan. Wij
eisen dus sterke openbare diensten die ten dienste
staan van de bevolking.
> Begeleiding van werklozen
en opschorting van het systeem
van controle op de beschikbaarheid,
in afwachting van een grondige
hervorming van dit systeem
In een periode waarin er een tekort aan werkgelegenheid
is, getuigt vragen aan werklozen om een job te
vinden van een zekere mate van hypocrisie. Vooral
wanneer de strengste sanctie erin bestaat om de werkloze
zijn uitkeringen af te nemen. Men moet ervoor zorgen
dat de werkzoekenden worden begeleid zodat ze
niet alle contact verliezen met de arbeidswereld. Ze
moeten worden doorverwezen naar opleidingen die
beter zijn afgestemd op de noden van de arbeidsmarkt.
Vragen aan werkzoekenden om een hele reeks
stappen te ondernemen die op voorhand tot mislukken
zijn gedoemd, zorgt voor ontmoediging in plaats van
motivatie.
a c t u a l i t e i t 5
Sociaal overleg
VERRASSENDE BOODSCHAP VAN WERKGEVERS
Eind 2010 sluiten we normaalgezien een nieuw interprofessioneel akkoord
af. De strijd die dit tweejaarlijkse gebeuren voorafgaat, lijkt echter keer
op keer vroeger te beginnen. Deze keer zijn de eerste salvo’s al in januari
afgeschoten. De vakbondsbetoging van eind januari, die vooral voortsproot
uit een gevoel van frustratie en onbegrip als gevolg van weer eens
onlogische beslissingen, werd meteen gecounterd door een heuse marketingzet
van de werkgevers. Maar was de inzet wel dezelfde
Het zijn voor iedereen grimmige tijden. De financieel-economische
crisis is verre van verteerd.
Daar waar de financiële wereld al in de herstelfase
beland is, weten we dat de gevolgen voor de
reële markt en dan vooral voor de werkgelegenheid
in 2010 nog hard zullen zijn. Toch proberen
we op alle vlakken constructief en creatief mee te
werken aan het herstel van de economische activiteit.
De aankondigingen en timing van Opel en AB
Inbev waren dan ook zeer moeilijk verteerbaar.
Een nationale betoging drong zich op om onze
eisen in deze zware periode toch nog eens te formuleren.
De inzet was dan ook vanzelfsprekend
en volledig verantwoord :
3 Stop het schaamteloos dumpen van werknemers.
3 Behoud en creatie van jobs in ons land en in
Europa.
3 Meer jobs voor jongeren en werklozen.
3 Geen overheidssteun meer aan bedrijven zonder
voorwaarden inzake behoud en creatie van
jobs.
3 Verdediging van werkgelegenheid in de openbare
diensten.
3 Begeleiding van werklozen en opschorting van
het systeem van controle op de beschikbaarheid,
in afwachting van een grondige hervorming
van dit systeem.
De tegenreactie van de werkgevers ging echter
veel verder. Hier beginnen de interprofessionele
onderhandelingen !
Verrassend
De marketingstrategie “Laat ons ondernemen” is
in de eerste plaats een charmeoffensief om de
publieke opinie én de media terug voor zich te
winnen.
De inhoud van de boodschap is echter op zijn
minst verrassend. Wij pleiten al sedert eind de
jaren ’90 voor meer innovatie, vorming, transitie
naar een kenniseconomie. Maar tot nu toe zien
we nog geen vooruitgang, integendeel. De doelstellingen
rond innovatie en vorming zijn in
2 decennia nog nooit gehaald en gingen
zelfs jaar op jaar achteruit.
Strategisch gezien is dit echter een
mooie zet, we kunnen de werkgevers
niet verwijten dat deze thema’s
voor hen niet belangrijk
zijn. Concrete engagementen
blijven echter uit…
De boodschap zelf “Laat ons
ondernemen” is ook op zijn
zachtst gezegd verrassend. Wij
vragen niets liever dan dat ondernemers
ondernemen.
Maar echte ondernemers zijn zeer zeldzaam en
met uitsterven bedreigd. Echte ondernemers zijn
bereid risico’s te nemen met eigen middelen, durven
investeren om beter te worden, te groeien,
een goed product te ontwikkelen en te verbeteren,
luisteren naar de marktvraag en vooral de toekomstige
marktvraag. Zij hebben dus een vraaggestuurde
houding. Zij kennen ook het belang
van betrokken en gemotiveerde mensen.
De realiteit toont ons echter dat het gros van de
bedrijfstop meer bezig is met de financiering en
de bedrijfsleiding, een aanbodgestuurde houding.
Bovendien hebben we ook nog een groot
aantal zelfstandigen die niet echt als ondernemers
kunnen gecatalogeerd worden.
De focus ligt op de financiering en dan vooral de
kostenbeperking. Maar waardecreatie, concurrentievermogen
en welvaart zijn hier ver te zoeken.
Loonkostenhandicap
Uiteraard is de verborgen agenda opnieuw de
loonkostenhandicap, waar de werkgevers blijven
volhouden dat die 11 % bedraagt. Het rapport
van de CRB spreekt van 3,6 % en voor 2010
wordt een handicap van 3,3 % verwacht.
Echte ondernemers, die vooral waarde creëren in
België, hebben niet zo’n grote last van het loonkostenaandeel.
In vergelijking met de buurlanden
ligt het aandeel van de binnenlandse loonkost
in de productiekost veel lager. Door onze
specialisatie in intermediaire goederen, betalen
we als het ware vooral buitenlandse loonkosten.
De grootste handicap zit echter in het aandeel
energiekost in de productiekost.
Het concurrentiedebat moet dus op andere vlakken
gevoerd worden. Maar welke concrete engagementen
nemen de werkgevers rond innovatie,
vergroening en vorming
Caroline JONCKHEERE
V R I J U I T / F E B R U A R I 2 0 1 0