In gesprek met Theo en Frans Laurentius - De Boekenwereld

innenwerk 20.2 05-12-2003 11:14 Pagina 93
de boekenwereld 20 [2003 - 2004]
93
‘Het jagertje’ door Rembrandt. Te koop aangeboden
voor ƒ60.000,- in de catalogus van november/december
2002. Dit soort opmaak is typerend
voor de catalogi van Laurentius
een elektrische boor; dat ging nog veel beter. Nu halen we onze papierstof bij molen ‘De
Schoolmeester’ in Zaandijk en dan neem ik een heleboel tegelijk mee. Het gaat mij meer
om het scheppen dan om het voorbereiden van die pulp. Dus ik haal de pulp en ga dan zelf
staan scheppen. De lol zit in het maken van watermerken. Toen de jongens klein waren,
deden we het veel in Frankrijk en dan experimenteerden we met brandnetels, net als Jacob
Christiaan Schäffer, om uit andere grondstoffen papier te maken. Iedere keer als ik door het
land rij en ik zie in augustus die grote rollen stro, waar ze niets mee kunnen, denk ik: O,
materiaal voor papier. Het ligt er in grote hoeveelheden.’
Wat is je doel met het papiermaken
‘Het is liefhebberij. Ik heb geen doel. Ik gebruik het om mijn eigen prenten op te drukken.
Dat doen we nog steeds. Ik heb van de zomer weer een lading staan maken hier in de tuin. We
hebben er nu een goede schepkuip voor. Dus de apparatuur wordt steeds beter. Het is de lol
het materiaal vanaf de plant tot aan Rembrandt te beheersen. Dat geldt ook voor het drukken.
Als ik een Rembrandt verkoop, moet ik kunnen aantonen wanneer dat ding gedrukt is.
Dat ben ik proefondervindelijk gaan uitzoeken. Het bleek dat er geen methode was om dat te
onderzoeken. Je kon wel zien of het zeventiende- of achttiende-eeuws papier was, daar zijn
methodes voor. Maar daarmee kun je niet zien of iets in 1641 of in 1645 is gedrukt.’
Hoe zie je dat dan
‘Aan de watermerken en aan de structuur van de koperzeef – want van die koperzeven
waren er geen twee gelijk; ze werden met de hand gemaakt. Ik wilde dat uit elkaar kunnen
in gesprek met theo en frans laurentius