Inhoudsopgave jaargang 2005 - Vlaams Geneeskundigen Verbond ...

PERIODIEK 6 2005 09-01-2006 07:59 Pagina 6
over kunst als over geschiedenis, geschreven door de legendarische “R.d.B.” was
eenvoudig ondenkbaar.
Na het overlijden van zijn vriend Dr. Pairon nam hij de hele culturele activiteit van
de vereniging op zich. Zo organiseerde hij wetenschappelijke en culturele reizen
naar China, Mongolië en Tibet maar ook naar Zuid-Afrika en Peru waarvan de
indrukken onvergetelijk zijn gebleven bij de deelnemers. Het aantal musea-bezoeken
in binnen- en buitenland die hij organiseerde en begeleidde zijn niet te schatten.
Vooral de tweejaarlijkse museumbezoeken aan de Villa Hügel in Essen
(Duitsland) waren een hoogtepunt in het cultureel leven van het VGV. Ook als
melomaan was hij, en reeds van jongsaf, regelmatig aanwezig in de opera en in
onze concertzalen. Deze gedreven gepassioneerde zoeker naar schoonheid en
cultuur en naar voortdurende uitbreiding van zijn kennissenkring noemde zich
vriend van een hele pleiade kunstenaars, auteurs, publicisten en de meest vooraanstaanden
in onze samenleving. Allen werden geraakt door het enthousiasme en
de brede culturele interesse van Rob.
Zijn aanstelling als Europees Eresenator was dan ook volledig gewettigd.Men kan
zich de vraag stellen: “hoe kon hij dat allemaal voor mekaar krijgen?” Hij verklaarde
zelf eens: “ik heb steeds hard gewerkt, maar ook een grote ordening nagestreefd
in al mijn activiteiten, met een praktische werkregeling, maar ook met grote
motivatie”. Ongetwijfeld kon hij steunen op de belangeloze medewerking van zijn
echtgenote Madeleine, die van een franstalige Genèvoise een overtuigde
Vlaamsgezinde was geworden. Het noodlot heeft gewild dat hij bezweken is op de
zetel van het VGV op 22 augustus 2005: een tragische maar betekenisvolle
gebeurtenis.
Dr. Rob de Beule en Dr. Raymond Lenaerts
in 1992.
62
Op maandag 29 augustus 2005, een zonnige
augustusdag, hebben wij afscheid
genomen van Rob in het eeuwenoude
kerkje van Sint Benedictus te Mortsel,
waar vele vrienden en vele medestanders
van het VGV hem een laatste groet kwamen
brengen.
In een afscheidsrede op het einde van de
kerkelijke plechtigheid had ik de gelegenheid
te herinneren aan de idealen van
deze bewogen en gedreven man;
Vlaanderen, Dietsland, de Nederlanden.
Op de tonen van het ontroerende “gebed
voor het Vaderland” hebben wij Rob ten
grave gedragen. Een hoofdstuk in het
VGV is met hem afgesloten, maar wij die
achterblijven hebben de rangen gesloten.
Zijn lichtend voorbeeld zal ons blijven
inspireren. . .
Dr. Raymond Lenaerts
Oud-voorzitter