De Sociale Staat van Vlaanderen 2011 - Vlaanderen.be

CONTEXT
huwelijkse samenlevingsvormen, al dan niet geformaliseerd, worden in toenemende mate als
een volwaardig alternatief voor het huwelijk beschouwd (Kiernan, 2000).
Anders is het gesteld met het aantal echtscheidingen waar België met 3 echtscheidingen per
1.000 inwoners tot de top behoort. Opgesplitst naar regio, scoort vooral het Brusselse Hoofdstedelijke
Gewest met 6,6 echtscheidingen per 1.000 inwoners erg hoog. In het Vlaamse Gewest
ligt dat cijfer bijna driemaal lager. Terwijl er in het Vlaamse en Waalse Gewest nog altijd meer
huwelijken zijn dan echtscheidingen, is dat in het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest niet het
geval: het aantal echtscheidingen overtreft het aantal huwelijken met 40%.
Tsjechië, Denemarken en Litouwen zitten iets minder hoog dan België met 2,8 echtscheidingen
per 1.000 inwoners. Het laagste cijfer vinden we in Slovenië met 1 echtscheiding per 1.000 inwoners.
Waarom in België het aantal echtscheidingen zo hoog ligt, is niet helemaal duidelijk. Vast staat
dat de wetswijzigingen in de loop van de jaren 1990 waardoor de procedures werden vereenvoudigd
en ingekort, een stijging van het aantal echtscheidingen in de hand gewerkt hebben.
Maar ook in andere landen werden wettelijke aanpassingen doorgevoerd.
3.7. Ontgroening en vergrijzing
Bevolkingen kunnen naast een louter kwantitatieve toename of afname ook te maken hebben
met een verschuiving in samenstelling: meer of minder ouderen, meer of minder jongeren, een
toe- of afnemende proportie ouderen binnen de actieve bevolking, ...
Die evoluties schetsen we met behulp van een aantal ratio’s of coëfficiënten zoals de vergrijzingcoëfficiënt
die het aandeel van de 65-plussers ten overstaan van de totale bevolking
weergeeft (zie figuur 14). Deze coëfficiënt varieert per land. Duitsland en Italië met een aandeel
65-plussers van respectievelijk 20,4% en 20,1% liggen boven het EU27-gemiddelde van
17,2%. Het laagste aandeel 65-plussers treffen we aan in Ierland met 11,0%. België scoort
gemiddeld met 16,9% 65-plussers; het Vlaamse Gewest komt naar voren als de meest vergrijsde
regio (17,9%).
In nagenoeg alle EU27-lidstaten is het aandeel 65-plussers gestegen tussen 2000 en 2009.
Ierland en Luxemburg vormen een uitzondering: hier wordt een zeer lichte daling van de vergrijzingcoëfficiënt
vastgesteld. In sommige landen zoals Zweden is de toename bescheiden; in
andere bedraagt de toename meerdere procentpunten. Duitsland veroudert snel: van 16,2%
ouderen in 2000 naar 20,4% in 2009. In Italië is in dezelfde periode het aandeel 65-plussers
toegenomen van 18,1% naar 20,1%. In het Vlaamse Gewest gaat het om een toename van iets
meer dan één procentpunt.
Andere ratio’s om de afhankelijkheid in beeld te brengen zijn de jongeren- en de ouderenafhankelijkheidsratio,
ook groene druk respectievelijk grijze druk genoemd. De groene druk geeft de
verhouding weer van het aantal 0- tot 14-jarigen ten overstaan van de beroepsactieve bevolking
van 15 tot 64 jaar. De grijze druk verwijst naar de verhouding tussen het aantal 65-plussers en
het aantal 15- tot 64-jarigen. Het aandeel van de 80-plussers binnen de totale bevolking werpt
een licht op het fenomeen van de vergrijzing binnen de vergrijzing (zie tabel 5).
31