De Sociale Staat van Vlaanderen 2011 - Vlaanderen.be

SOCIALE STAAT VAN VLAANDEREN 2011
Figuur 15 toont de evolutie van de materiële deprivatie-indicator. Het valt meteen op dat dit in
de kopgroeplanden slechts een beperkt fenomeen lijkt te zijn. In België gaat het om ongeveer
6% van de mensen, in Vlaanderen slechts om 2%. Koplopers hier zijn de Scandinavische landen,
Nederland en Luxemburg. De trend toont opnieuw een stabiel patroon.
Wanneer we kijken naar lage werkintensiteit, zien we over het algemeen in figuur 16 een
dalende trend van het aantal personen dat leeft in een huishouden waarin weinig of niet wordt
gewerkt (alleen Denemarken en Nederland zijn stabiel). Vergeleken evenwel met de sterke stijging
van het aantal werkzame personen ligt de dalende trend onder de verwachtingen. Nieuwe
jobs kwamen kennelijk vooral in gezinnen terecht waar reeds iemand aan het werk was. Dit is
een bekend fenomeen dat beschreven werd door onder andere Gregg e.a. (2004) en de Beer
(2007). Vlaanderen en België lijken wel bij de sterkste dalers te zitten, maar vergeleken met de
kopgroep doet België het echter nog steeds zwak en scoort Vlaanderen eerder gemiddeld.
Figuur 16. Lage werkintensiteit (in %), kopgroeplanden en Vlaanderen, 1997-2007*
22
20
in %
18
16
14
12
breuk in tijdsreeks
10
8
6
1997 1998 1999 2000 2003 2004 2005 2006 2007
Duitsland Denemarken Nederland België Frankrijk
Oostenrijk Finland Zweden Luxemburg Vlaanderen
* Sommige landen hebben niet voor alle jaren gegevens.
Bron: ECHP voor 1997-2000 en EU-SILC voor 2003-2007, eigen berekeningen.
Tot slot kijken we naar de gecombineerde EU2020 armoede-indicator in figuur 17. Ook hier
laten de meeste landen een beeld van stabiliteit optekenen. In België en Vlaanderen zien we hier
echter een veeleer dalende trend. Deze daling is, gegeven de evoluties op de aparte indicatoren,
voornamelijk toe te schrijven aan de daling van het aantal gezinnen met een lage werkintensiteit.
150