De Sociale Staat van Vlaanderen 2011 - Vlaanderen.be

INKOMEN EN ARMOEDE
Wij meten de mate van inkomensongelijkheid aan de hand van twee indicatoren. De s80/s20-
verhouding geeft het gestandaardiseerd netto beschikbaar jaarinkomen (zie supra) van de 20%
rijksten in verhouding met dat van de 20% armsten weer. Hoe groter de s80/s20 verhouding,
des te groter de ongelijkheid. Een nadeel aan deze indicator is dat het enkel rekening houdt met
de top en onderkant van de inkomensverdeling. De Gini-coëfficiënt daarentegen brengt de
totale inkomensverdeling in rekening. De Gini-indicator neemt steeds een waarde tussen 0 en 1
aan. De waarde 0 geeft perfecte gelijkheid aan en de waarde 1 perfecte ongelijkheid. Bij perfecte
gelijkheid beschikt iedereen over hetzelfde inkomen. Bij perfecte ongelijkheid beschikt
één persoon over al het inkomen. Een score 0 of 1 is vanzelfsprekend totaal onrealistisch; over
het algemeen wordt een Gini-coëfficiënt tussen 0,20 en 0,30 beschouwd als ‘laag’ (Milanovic,
2011).
Figuur 3 geeft zowel de Gini-coëfficiënt (linker as) als de s80/s20 ratio (rechter as) weer. We
zien dat in vergelijking met de kopgroeplanden de inkomensongelijkheid in België relatief
groot is (Gini = 0,28 en s80/s20 = 4,06). Alleen Duitsland scoort slechter. Vlaanderen daarentegen
kan zich meten met de Scandinavische landen: de inkomensongelijkheid is er een stuk
lager (Gini = 0,25) en de kloof tussen de 20% hoogste inkomens en de 20% laagste inkomens
is relatief beperkt (s80/s20 = 3,62). Hoewel de inkomensongelijkheid in België en Vlaanderen
- conform de internationale trend - in de laatste decennia is gestegen (Van Den Bosch e.a., 2009;
Brandolini & Smeeding, 2007), lijkt de situatie in Vlaanderen alvast niet dramatisch.
Figuur 3.
0,35
Inkomensongelijkheid volgens de Gini-coëfficiënt en de s80/s20 ratio, de kopgroeplanden en
Vlaanderen, 2007*
6
Gini
0,30
0,25
0,20
0,15
0,10
0,05
0,00
5
4
3
2
1
0
s80/s20
Duitsland
Denemarken
Nederland
België
Frankrijk*
Oostenrijk
Finland
Zweden
Luxemburg
Vlaanderen
s80/s20
Gini
* Voor Frankrijk: 2006.
Bron: EU-SILC 2008, Frankrijk: EU-SILC 2007, eigen berekeningen.
Wanneer iemand niet werkt en langdurig afhankelijk is van een uitkering, geeft dit mogelijk
aanleiding tot structurele sociale uitsluiting. Wat betreft het aandeel langdurig werklozen bevindt
Vlaanderen zich op een gelijkaardig niveau als Frankrijk en Nederland (zie figuur 4).
Enkel in België en Duitsland is het niveau hoger. Dat het aandeel de laatste jaren afneemt, is
niet noodzakelijk een positieve boodschap aangezien dit voornamelijk te verklaren valt door een
toename van de kortdurende werkloosheid tijdens de crisis. Hoewel de arbeidsmarkt de primaire
plaats van inkomensverwerving is en langdurige werkloosheid een indicatie vormt voor
137