De Sociale Staat van Vlaanderen 2011 - Vlaanderen.be

WERK
Figuur 15.
Percentage Vlaamse werknemers met voldoende leermogelijkheden op het werk naar aard van
de functie, 2004, 2007 en 2010
100
80
in %
60
40
20
0
Ongeschoolde
arbeider
Geschoolde
arbeider
Uitvoerend
bediende
Onderwijs- of
zorgfunctie
Middenkader
Kader of
directie
Bron: Bourdeaud’hui & Vanderhaeghe, 2010.
2004 2007 2010
Vervolgens toont figuur 15 dat leermogelijkheden tijdens de loopbaan ongelijk verdeeld zijn
naargelang van de status en de sociaal-economische positie van de beroepsbeoefenaar. De verschillen
tussen een ongeschoolde arbeider en een kader- of directielid zijn hier zeer uitgesproken.
Andere auteurs signaleren dat er ook belangrijke verschillen bestaan in leermogelijkheden
naar ondernemingsgrootte. Werknemers in kleinere ondernemingen krijgen een substantieel
kleinere portie opleiding en training dan werknemers in grotere ondernemingen (Sels, 2009).
Vanweddingen (2010) stelt daarenboven vast dat vooral ook ouderen en laaggeschoolden te
weinig opleidingskansen aangeboden krijgen.
Levenslang leren betekent dat ondernemingen in de arbeidsorganisatie zelf ruimte moeten
scheppen voor creativiteit, oplossend vermogen en wederzijdse kruisbestuiving. In de taakverdeling
en in autonomie op de werkvloer ligt de bron van zowel innovaties als van productief
levenslang en vooral levensbreed leren. Vooral op de werkplek zelf, in de eigenlijke uitoefening
van een job moeten kansen gecreëerd worden voor levensbreed leren. Die kansen vallen vandaag
lang niet aan iedereen te beurt.
5.3. Kennis verzilveren
Bezit en toegang tot kennis, zo blijkt uit onderzoek (De Winne, 2005), worden beschouwd als
belangrijke factoren ter stimulering van ondernemerschap. In een kenniseconomie zouden
ondernemers en kenniswerkers bovendien gemakkelijker hun kennis moeten kunnen verzilveren,
omdat met het internet meteen een snelweg ter beschikking staat om innovatieve kennis
te verspreiden en te vermarkten (Bastos Tigre & Lébre La Rovere, 2003).
Nochtans is ondernemerschap een klassiek pijnpunt van Vlaanderen in verhouding tot het
buitenland (Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling, 2007, 25). De meest recente internationaal
vergelijkbare statistieken over ondernemerschap dateren helaas al van 2007. Het gaat
hier om de geboortegraad, ook wel oprichtingsratio van ondernemingen genoemd, zijnde de
verhouding tussen het aantal nieuw gestarte ondernemingen en het totaal aantal ondernemingen
in een referentiejaar. Voor het referentiejaar 2007 betrof deze ratio 8,8% voor Vlaanderen
(Graydon, bewerking door Studiedienst van de Vlaamse Regering (SVR), 2010). Voor België
111