Oosterpark - Stadsdeel Oost - Gemeente Amsterdam

voetpaden van elk drie meter.
9
14
15
16
8 7
10
zuidelijke deel gewoon van alle kanten
bereikbaar moest zijn. Hiervoor kon
de bestaande middelste laan van de
begraafplaats dienen, terwijl Springer
een tweede route (6) langs de Lakfabriek
ontwierp die op beschikbaar terrein viel
en zo direct te maken was. Deze weg (6)
volgde ‘in flauwe bochten en zacht open
afgaande hellingen de grens van het
geheele beschikbare terrein en verbindt
alzoo de verschillende ingangen’. 10
Zuidelijk parkdeel: fase 1
Ter hoogte van de Van Swindenstraat
projecteerde Springer een ingang (7)
waardoor de centrale rijweg door het
park bereikt werd. De rijweg volgde
de grens van de begraafplaats en zou
11
13
12
10
deels iets opgehoogd moeten worden
om de lastige verbinding met dit hoger
liggende terrein te kunnen maken. De
route liep af naar een laag punt in het
oosten, waar in totaal drie rijwegen bij
elkaar kwamen (8). De hoofdweg kwam
uit bij een ingang in het verlengde
van de hoofdroute uit het plan Kalff,
de Ceintuurbaan/Ruyschstraat (9). Het
park vormde zo een schakel tussen de
negentiende-eeuwse ring, de voorname
Plantage Middellaan en de binnenstad.
Aan de zuidzijde van het park was de
hoofdroute door het park bereikbaar via
twee ingangen, tegenover de Eikenweg
en de Kastanjeweg (10). Alle hoofdwegen
waren twaalf meter breed, waarvan zes
meter voor rijtuigen en twee verhoogde
Het terrein met de muziektent (11)
ontwierp Springer in de hartlijn van de
middelste laan van de begraafplaats.
Het muziekplein had een zandige
halfverharding en was rijkelijk
beplant met bomen. Gezien vanaf de
Muiderpoort leverde dit volgens Springer
een mooie achtergrond op voor de
fontein, terwijl het als een ‘prachtige
groep aan de oever van de vijver’
een contrast vormde met de lichtere
oeverbeplanting (12) aan de overkant.
De vijver (13) verving de oude
molenwetering. De waterpartij doorliep
het terrein in zijn geheel en vormde
een afscheiding tussen de hoger
gelegen begraafplaats en het lager
gelegen gedeelte van het nieuwe
park. Deze vijver was opzettelijk van
grote oppervlakte genomen voor het
‘ijsvermaak’, waar in dit gedeelte de stad
geen andere mogelijkheid toe was. Door
het graven van een grote vijver ‘welks
sierlijke lijnen fraaie kijkjes beloven’
kwam er grond vrij voor het ophogen van
wegen en het maken van heuveltjes.
Springer plaatste de grote
openbare speeltuin (14) achter
het St. Elisabethgasthuis aan de
’s-Gravensandestraat omdat deze met
alle ‘gymnastiektoestellen, schoppen
en wippen’ op een meer prominente
plek afbreuk zou doen aan het
landschappelijke beeld. Tevens was
het voor het parkbeeld belangrijk dit
grote zanderige terrein zo ver mogelijk
van die andere overwegend zanderige
SteenhuisMeurs
2 De prijsvraag voor het Oosterpark
19