outlawbikers-in-nederland

van de hun opgelegde voorlopige hechtenis. 85 Deze verzoeken
werden grotendeels afgewezen door de Rechtbank (Respondent
4). Overigens werd een vervolgens geëiste schadevergoeding
voor onrechtmatig handelen door de Staat ook niet toegekend aan
stichting Hells Angels. De rechtbank oordeelde dat ondanks de
niet-ontvankelijkheid van het Openbaar Ministerie in de zaak tegen
de individuele Hells Angels, uit de stukken van de strafzaak niet
bleek dat sprake was van onschuld van de stichting. De rechtbank
stelde vast dat in die zaak wel degelijk sprake was van een
redelijk vermoeden van schuld, in de zin van artikel 27 Wetboek
van Strafvordering. 86 Het Hof Amsterdam heeft deze uitspraak
bekrachtigd. 87
Hiernaast heeft het Openbaar Ministerie verzoekschriften
ingediend bij zes rechtbanken om zeven rechtspersonen van de
Hells Angels te laten ontbinden wegens strijd met de openbare
orde (artikel 2:20 BW). In eerste aanleg, hoger beroep en
cassatie is echter geoordeeld dat het grondbeginsel van vrijheid
van vereniging en vergadering een groot goed is en beperking
daarvan terughoudend moet worden toegepast. 88 In bovengenoemde
procedures was de rechtsprekende macht van oordeel
dat niet kon worden vastgesteld dat de gedragingen van derden
(in dit geval: de (bestuurs)leden) konden worden beschouwd als
gedragingen van de rechtspersoon. Hierbij speelde mee of de
bestuurders en leden die de strafbare feiten hadden gepleegd,
ook waren veroordeeld. Dit was destijds niet het geval bij de
Hells Angels in Harlingen. 89 Recentelijk merkte het OM twee
rechtspersonen van verschillende outlaw motorcycle gangs aan
als verdachten: een vereniging werd verdacht van wapenhandel
85 Een gewezen verdachte kan binnen drie maanden nadat de strafzaak tegen hem/haar is
geëindigd een verzoek indienen om schadevergoeding vanwege ondergane voorlopige
hechtenis en/of advocaatkosten en/of reiskosten indien aan hem/haar geen straf of
maatregel is opgelegd.
86 Rechtbank Amsterdam, ECLI:NL:RBAMS:2009:BL0639.
87 Hof Amsterdam, ECLI:NL:GHAMS:2011:BU8921.
88 Hoge Raad, ECLI:NL:HR:2009:BI1124.
89 Hoge Raad, ECLI:NL:HR:2009:BI1124, JOR 2009/222.
156