outlawbikers-in-nederland

De vraag is waarom de situatie niet is geëscaleerd. Hierbij spelen
een aantal mogelijke factoren. Om te beginnen hanteerden
de outlaw motorclubs tot voor kort ‘het poldermodel’ in de
Raad van Acht. In dit kader hadden de bestuursleden van de
verschillende clubs persoonlijk contact, werd overlegd en werd
gebied verdeeld. De contacten die toen zijn gelegd worden
waarschijnlijk nu nog gebruikt om conflicten te de-escaleren of
zaken af te stemmen. Mogelijk speelt ook dat Nederland een klein
land is en de Nederlandse motorwereld nog kleiner. Als er iets
gebeurt, zijn de politie en de media meestal meteen op de hoogte
(Respondent 6). Waarschijnlijk kennen daarnaast veel (bestuurs)
leden van verschillende clubs elkaar persoonlijk. Desgevraagd
geven bestuurders van de grotere clubs in Nederland doorgaans
aan elkaar te kennen en niet uit te zijn op of gebaat te zijn bij
conflict (Respondent 10; De la Haye, 2013; televisie-interview
Eén-op-Eén 83 ). Een voorbeeld hiervan is een ruzie tussen een
No Surrender-lid en een Satudarah-lid om een vrouw. Een
confrontatie werd voorkomen toen een aantal bestuursleden van
Satudarah het conflict deëscaleerden (Respondent 11).
Een groot aantal buitenlandse conflicten was het gevolg van
ruzie of concurrentie over criminele afzetmarkten. Mogelijk is er
in Nederland nauwelijks sprake van concurrerende (criminele)
activiteiten tussen de outlaw motorclubs. Daarnaast zou het
kunnen dat de komst van nieuwe motorclubs geen verschuivingen
teweeg heeft gebracht in de verdeling van criminele markten.
De (oude en) nieuwe clubs patchten veel clubs over, hetgeen
betekent dat er symbolisch wel nieuwe spelers op de markt zijn
qua naam, logo en patches, maar dat de onderliggende leden
dezelfden zijn. Wellicht zijn de bestaande criminele netwerken
of samenwerkingsverbanden in tact gebleven. Daarnaast is het
mogelijk dat zij een andere variant van het poldermodel
83 Jinek E. (verslaggever) (2014, 4 februari). Eén-op-Eén: Interview Xanterra Manuhutu,
Hilversum: KRO-NCRV.
151