outlawbikers-in-nederland

Denemarken en de rest van Scandinavië (Marsden & Sher,
2008). Beide clubs hadden interesse in dezelfde drugsmarkt
en bijbehorend territorium, waardoor al snel conflicten tussen
de clubs ontstonden (Leinfelt & Rostami, 2012). Dit leidde in
eerste instantie tot gewelddadig gedrag tussen de supportclubs
van beide partijen (Marsden & Sher, 2008). Later ontaardde dit
in het beschieten van elkaars clubhuizen met anti-tankraketten
(Marsden & Sher 2008). De Deense Hells Angels en Bandidos
ondervonden dat deze bikeroorlog veel geld kostte en daarnaast
leidde tot weerstand vanuit de Deense bevolking. In 1996
werden daarom onderhandelingen gestart tussen beide clubs.
Volgens de gegevens van de politie zijn, als gevolg van de
gewelddadigheden tussen de clubs, tussen 1994 en 1997,
11 mensen gestorven. Daarnaast hebben 74 mensen een
moordpoging overleefd en zijn meer dan honderd mensen
ernstig gewond geraakt (Marsden & Sher 2008). Bij de vredesovereenkomst
in 1997, werd het Scandinavische territorium en
bijbehorende markt onderling verdeeld tussen de Hells Angels en
de Bandidos (National commissioner of police, 2002).
7.4.2. Poldermodel of escalatie
In de afgelopen jaren zijn er in Nederland enkele ontwikkelingen,
incidenten en de facto provocaties geweest waaruit een groter
conflict had kunnen ontstaan. Ten eerste waren er de spanningen
tussen Satudarah en de Hells Angels vanwege de warme
contacten tussen Satudarah en Hells Angels-rivaal Bandidos
MC. Een openbare knuffel tussen de leiders moest de publieke
zorg doen afnemen. Vervolgens werd Satudarah uit de Dutch
Council gezet. Vlak daarna richtte Satudarah chapters op over de
grens, terwijl de Hells Angels geen andere internationale outlaw
club in Nederland naast zich zouden tolereren. Een reactie van
Hells Angels MC bleef uit. Niet lang daarna werd No Surrender
MC opgericht. No Surrender zorgde voor een reeks provocaties
aan het adres van de Hells Angels en Satudarah en treedt de
klassieke MC-regels in Nederland met voeten. Deze club droeg
149