Spotlight Musical Productions

Spotlight Musical Productions ® 

Copyright © 

Tekst: Gert van den Brink 

Muziek: Hans van Wingerden

Informatie musical: 

Korte inhoud 

Professor Proefjes heeft een nieuwe prik uitgevonden. 

Iedereen die deze prik krijgt hoeft nooit meer te slapen. 

Hospitaal Abnormaal is wereldnieuws! Beroemde artiesten, autocoureurs en zelfs 

de president van de Verenigde Staten vereren het hospitaal met een bezoek. 

Allemaal willen ze de prik uitproberen. Maar of de prik wel helemaal veilig is... 

Steeds meer personen in het hospitaal beginnen zich gek, idioot of maf te 

gedragen. Om dit aan de kaak te stellen organiseren rappers Dagmar en Tess 

een betoging. Dan loopt alles compleet uit de hand. Voor- en tegenstanders van 

de prik krijgen het met elkaar aan de stok, professor Proefjes ontvoert in het 

geheim de president en Broeder Leo maakt de chaos compleet door te proberen 

iedereen met zijn narcose-knuppel te kalmeren. Lukt het de directrice om de rust 

in het hospitaal te laten terugkeren? Slagen reporters Esmee en Sjekkie erin om 

professor Proefjes op tijd te ontmaskeren en zijn plannen te dwarsbomen? 

Hospitaal Abnormaal is een musical boordevol overdreven typetjes, 

humoristische scènes en spetterende liedjes. 

Speelduur 

Musical Hospitaal Abnormaal duurt ongeveer 1 uur en 15 minuten. 

Liedjes 

Musical Hospitaal Abnormaal heeft zes liedjes en een slotmedley. De liedjes 

worden door de kinderen samen gezongen. Bij enkele nummers worden een 

aantal regels gezongen door een groepje kinderen of een solist. Om de kinderen 

te ondersteunen kan er gekozen worden voor het vormen van een extra koor dat 

meezingt. 

Decor 

Het decor bestaat uit drie delen; de wachtkamer, de balie en het kantoor van de 

directrice. Links van het podium is de wachtkamer. Er staat in ieder geval een 

bank. Verder kan de wachtkamer naar eigen inzicht worden ingericht met 

bijvoorbeeld een klok, een tafel met tijdschriften, planten e.d. De balie moet 

groot genoeg zijn voor twee zusters (Roos en Jasmijn) en is uitgerust met een 

vaste telefoon. Het kantoor van de Directrice heeft een bureau met een stevige 

bureaustoel en een vaste telefoon. 

Het gehele decor kan worden opgeleukt met doorntakken en rozen. Hendrik-Jan 

de Tuinman heeft namelijk de tuin (=geen speellocatie) laten overwoekeren met 

rozenstruiken om zuster Roos het hof te maken. Deze rozen zijn hier en daar ook 

het hospitaal binnengedrongen. 

NB. In het script staan enkele regieaanwijzingen betreffende de linkerkant 

en de rechterkant van het podium. Links en rechts wordt altijd bekeken vanuit 

het oogpunt van het publiek en niet vanuit het oogpunt van de spelers. 

Copyright © Spotlight Musical Productions ® 1

Personages en kleding 

Hieronder volgen beschrijvingen van de personages en hun kleding. Deze hebben 

het doel om u een duidelijk beeld te geven van de personages. 

NB. De beschrijvingen van de karakters en de kleding zijn suggesties waar 

u naar eigen inzicht van kunt afwijken. 

Het ziekenhuispersoneel 

De Directrice; leidinggevende; erg intelligent; praat graag en praat veel; heeft 

daarbij een erg monotoon stemgeluid; niet snel enthousiast; wil graag dat 

mensen haar serieus nemen, anders wordt ze boos. 

Uiterlijk: Rokje; blouse; panty; hakschoentjes; witte doktersjas; nerd-bril; haar 

een beetje slordig opgestoken. 

Zuster Roos; verpleegkundige; zorgzaam en zachtaardig type. 

Uiterlijk: Verzorgd; zustersoutfit; lang haar; roos in het haar. 

Zuster Jasmijn; verpleegkundige; nukkig type; wil absoluut niks met jongens te 

maken hebben, die vindt ze namelijk stom. 

Uiterlijk: Erg verzorgd; zustersoutfit; veel make-up; heel haarlak in het haar; 

brilletje; lippenstift. 

Broeder Leo; verpleegkundige; groot en lomp type; niet echt snugger; man van 

weinig woorden; beheert het narcoseapparaat; wil iedereen met dit apparaat 

neerslaan. 

Uiterlijk: Onverzorgd; openhangende witte ziekenhuisjas met kreukels uit de was; 

slonzig T-shirt; bretels; te grote spijkerbroek; sokken in aftandse slippers; in zijn 

hand een opblaasbare knuppel met tekst ‘narcose’ erop. 

Professor Prikspuit alias Professor Proefjes; de schurk uit het verhaal 

(=Prof. Prikspuit) die zich voordoet als de zachtaardige Professor Proefjes. 

Verwisselt van gedaante door van bril te veranderen en door zijn witte jas 

binnenstebuiten te keren, zodat het een zwarte jas wordt. 

Uiterlijk Prof. Proefjes: Lange witte doktersjas (met zwarte binnenvoering); 

stethoscoop om de nek; grijze baard; klein rond brilletje. 

Uiterlijk Prof. Prikspuit: Lange zwarte doktersjas (met witte binnenvoering); 

stethoscoop om de nek; grijze baard; grote vierkante bril met dik zwart montuur; 

heeft een metersgrote prikspuit waarmee hij mensen wil prikken. 

Dokter Zaaggraag; chirurg; sympathiek; verstrooid; in het geheim een 

handlanger van de slechte professor Prikspuit. 

Uiterlijk: Lange witte jas; nette broek; lakschoenen; grote zaag door z’n hoofd. 

X; (spreek uit als ‘iks’); hulpje van Professor Proefjes/Prikspuit; type kneus. 

Uiterlijk: Lange witte jas; nerd-bril; spijkerbroek; te grote sportschoenen. 

Het ondersteunend personeel 

Hendrik-Jan de Tuinman; hovenier van het hospitaal; romantisch type; wil het 

hart van zuster Roos veroveren; heeft de tuin rondom het hospitaal daartoe vol 

rozenstruiken gezet. 

Uiterlijk: Verzorgd; groene overall; laarzen; handschoenen; altijd een bos rozen 

in de hand. 

Benny Bladblazer; hulpje van Hendrik-Jan; humoristisch en bijdehand type. 

Uiterlijk: Bruine overall; klompen; petje; grote bladblazer. 


Barry van V.I.P. Security; Beveiligingsbeambte van het hospitaal; onhandig 

type; zachtaardig; praat een beetje met een boers accent. 

Uiterlijk: Zwarte smoking met overdreven veel schoudervulling; zwarte zonnebril; 

een oortje in zijn linkeroor, houten boeren klompen. 

Harry van V.I.P. Security; Beveiligingsbeambte van het hospitaal; onhandig 

type; bazig. 

Uiterlijk: Zwarte smoking met overdreven veel schoudervulling; zwarte zonnebril; 

een oortje in zijn linkeroor, houten boeren klompen. 

Koko de Piccolo; Medewerkster die nieuwe patiënten ontvangt en rondleidt; 

Uiterlijk: Verzorgd; piccolo-outfit met lakschoenen eronder; pantalon; jasje; 

petje. 

Lolo; Assistente van Koko; positief en humoristisch type; wat laag IQ; heeft een 

spraakgebrek; kent maar één woordje, namelijk: ‘Hosssspitaal!’. 

Uiterlijk: Verzorgd; piccolo-outfit met sportschoenen eronder; pantalon; jasje en 

petje. 

De Patiënten 

Kimberly, Pearl en Felicity; de zangeressen/danseressen van de beroemde 

popgroep Girls United. 

Uiterlijk: glitterjurkjes; grote oorbellen; veel make-up; handtasjes etc. 

Dagmar en Tess; de rappers van de beroemde popgroep Girls United. 

Uiterlijk: stoere wijde spijkerbroeken; petjes achterstevoren op het hoofd; 

zilveren kettingen om de hals en aan de broeken; sportschoenen. 

Ridder Roderik; patiënt die denkt dat hij een ridder is; humoristisch type; 

waant zich in het sprookje van Doornroosje; wil het hart van zuster Roos 

veroveren. 

Uiterlijk: Roodwit ridderkostuum; zwaard; schild met rode letters ‘RR’ erop; helm 

met pluim. 

Knol; paard van Ridder Roderik; eigenwijs type. 

Uiterlijk: Paardenkop met teugels op het hoofd; bruine vacht; staart. 

Diederik; hoogbejaarde man in een rolstoel; slaapt heel veel, maar ontdekt 

desondanks de geheime plannen van professor Prikspuit. 

Uiterlijk: Opakleding; bretels; boerenpetje; baard van een meter lang; rolstoel. 

Ria Race-eend; autocoureur; echte brokkenpiloot; niet al te snugger type. 

Uiterlijk: gehavend autocoureurspak met reclames erop; helm in haar handen. 

Turbo Thea; bijrijder; mede brokkenpiloot; druk en chaotisch type. 

Uiterlijk: gehavend autocoureurspak met reclames erop; heeft een autostuur in 

haar hand. 

De President van de Verenigde Staten; zenuwachtig type; praat Engels en 

een beetje Nederlands door elkaar; heeft last van extreme winderigheid en wil dit 

koste wat kost geheim houden; naam: Ben Mallote. 

Uiterlijk: Smaakvol driedelig pak; kleurrijk overhemd en stropdas; onberispelijk 

kapsel; visitekaartjes om uit te delen. 

Overige rollen 

Esmee (van de krant, radio en tv); reporter van diverse media; wil een 

reportage over het hospitaal maken; doortastend type; doorzetter. 


Uiterlijk: Verzorgd; mantelpakje; panty; hakschoentjes; handtasje; button met 

‘pers’ erop; notitieboekje en pen. 

Sjekkie; reporter van opinieblad ‘De Aso’; is opzichtig undercover in het 

ziekenhuis. 

Uiterlijk: Leren jack; wit T-shirt; zilveren ketting; leren handschoentjes met open 

‘vingertoppen’; stoere spijkerbroek met gaten; sportschoenen en een peuk in de 

mond. 

Aantal rollen 

De musical Hospitaal Abnormaal heeft 26 rollen. Het aantal rollen is 

gemakkelijk uit te breiden. Verdubbel bijvoorbeeld het aantal reporters, 

bodyguards, piccolo’s of zusters. Of breid het aantal autocoureurs uit of zet naast 

assistent X ook nog een Y. Verdeel de taken en tekst over het aantal extra 

spelers. 

Het minimaal aantal rollen is 17. De eerste mogelijkheid om het aantal rollen te 

verminderen is door het gebruik van dubbelrollen. Bij een dubbelrol speelt een 

speler twee rollen. Voorbeelden van dubbelrollen: 

Ria Race-eend Esmee 

Turbo Thea Benny Bladblazer 

Lolo Sjekkie 

Koko President(e) van de Verenigde Staten 

X Hendrik-Jan de Tuinman 

Een tweede mogelijkheid is door het verwijderen van minder essentiële rollen, 

zoals: Turbo Thea, Ria Race-eend, X, dokter Zaaggraag, Benny Bladblazer, één 

van de zangeressen van Girls United of door de rollen van Esmee en Sjekkie tot 

één rol te maken. 

NB. Veel rollen voor jongens zijn ook door meisjes te spelen en andersom. 

Pas zelf de namen waar nodig aan. Of kies er bijvoorbeeld juist voor om een 

vrouwenrol door een jongen te laten spelen en andersom voor een hilarisch 

effect. 


Koor loopt op. 

♪ ♫ Lied: Hospitaal Abnormaal (cd-track 1) 

Voice-over: Dames en heren, jongens en meisjes. Hartelijk welkom bij 

musical Hospitaal Abnormaal. Het komende uur kunt u 

genieten van een bezoek aan het meest abnormale 

ziekenhuis ter wereld. De spelers staan al klaar en nodigen u 

uit. Ga met hen mee naar Hospitaal Abnormaal! 

Koor: Midden in de bossen 

Daar ligt ons hospitaal 

Alles gaat hier anders 

Nee, niets gaat hier normaal 

Wij nemen alle dingen 

Wat minder serieus 

Doe maar lekker gek! 

Ja, dat is onze leus 

Een beetje vreemd zijn we allemaal 

Iedere gek zijn gebrek 

Elke zot, elke malloot 

Elke kwibus met een kwaal 

Die gaat naar Hospitaal Abnormaal! 

Midden in de wouden 

Daar ligt ons ziekenhuis 

‘t Is er eigenaardig 

Het is er echt niet pluis 

Laat je niet misleiden 

Door een sprankelend decor 

Niets is wat het lijkt 

Maar niemand heeft het door 






Kom mee, kom mee 

’t Is wat voor u misschien 


Gooi alles aan de kant 


’t Is wat voor u misschien 


Dan kunt u het met eigen ogen zien 


Koor loopt af. 







Scène 1: De eerste werkdag 

Zuster Roos en zuster Jasmijn zitten achter de balie. De Directrice, Koko en Lolo 

komen vanaf rechts oplopen. De Directrice geeft een rondleiding. 

Directrice: Dan zijn we nu aangekomen in de centrale hal van ons 

hospitaal. Achter de balie zitten zuster Jasmijn en zuster 

Rozemarijn. 

Zuster Jasmijn en zuster Roos steken hun hand in de lucht als begroeting. 

Zuster Jasmijn: Hallo. Ik ben Jasmijn. 

Zuster Roos: Ik ben Rozemarijn, maar bijna iedereen noemt me Roos. 

Koko: Dag, zuster Roos. Ik ben Koko, de nieuwe piccolo. 

Lolo probeert iets te zeggen, maar komt moeilijk uit haar woorden. Ze blijft het 

proberen en trekt hierbij een moeilijk gezicht. 

Lolo: Hossss… hossss… 

Koko: En dit is Lolo, mijn assistente. Ze heeft wat moeite met 

praten, maar is erg behulpzaam. 

Lolo: Hossss… 

Zuster Roos: Welkom in Hospitaal Abnormaal, Lolo. 

Zuster Jasmijn: Wat probeert ze nu te zeggen? 

Koko: Dat is makkelijk. Lolo spreekt namelijk maar één woordje. En 

dat is… 

Lolo: Hosssspitaal! 

Zuster Jasmijn: Tjonge, maar één woordje. 


Zuster Roos: Maar wel een heel handig woordje. 

Lolo probeert opnieuw wat te zeggen, maar komt moeilijk uit haar woorden. 

Ze blijft het proberen en trekt hierbij een moeilijk gezicht. 


Directrice: Juist ja. Maar laten we verder gaan met de rondleiding. 

De Directrice, Koko en Lolo lopen richting de linkerkant van het podium. 

Directrice: Hospitaal Abnormaal is beroemd over de hele wereld dankzij 

het werk van professor Proefjes. Professor Proefjes is een 

zeer belangrijk man. Hij doet onderzoek naar slaapproblemen 

en heeft laatst een grote doorbraak gehad. Jullie zullen hem 

binnenkort wel ontmoeten. 

Dokter Zaaggraag komt oplopen. Hij heeft een grote zaag door zijn hoofd en 

maakt een verstrooide indruk. Hij kijkt in alle hoeken, duidelijk op zoek naar iets. 

Dokter Zaaggraag: Tjonge-jonge! Waar heb ik dat ding toch gelaten? Wat een 

ellendigheid! Ik ben ook zo verstrooid. Zo verstrooid! 

Directrice: Dit is onze chirurg; dokter Zaaggraag. 

Zuster Roos: Dokter, zoekt u iets? 

Dokter Zaaggraag: Of ik iets zoek? (Tegen het publiek) 

Of ik iets zoek, vraagt ze. 

Waar lijkt het op? 

Natuurlijk zoek ik iets. 

Dokter Zaaggraag loopt naar de balie en zoekt daar 

ijverig verder. De zusters weten niet precies wat ze er 

mee aan moeten. 

Zuster Jasmijn: Bent u iets kwijt? 


Dokter Zaaggraag: Of ik iets kwijt ben? (Tegen het 

publiek) Of ik iets kwijt ben, vraagt 

ze. Natuurlijk ben ik iets kwijt, anders 

was ik niet aan het zoeken. En dan 

noemen ze mij verstrooid! 

Dokter Zaaggraag ziet Koko staan. 


Dokter Zaaggraag: Wie is dat? 

Directrice: Dit is Koko, onze nieuwe piccolo. 


Koko wijst naar de zaag die door het hoofd van dokter Zaaggraag zit. 

Koko: Dokter, dat met uw hoofd. Doet dat geen pijn? 

Dokter Zaaggraag: (Lacht) Hahaha! Nee, hoor. Verstrooidheid is heel lastig, 

maar het doet absoluut geen pijn! Maar eens kijken, waar 

heb ik dat ding gelaten? 

Dokter Zaaggraag zoekt weer verder. 

Zuster Roos: Maar, dokter, wat zoekt u dan? 

Dokter Zaaggraag: Aha! Eindelijk! Een goede vraag! Wát zoek ik? Nou, dat is 

heel simpel. Ik ben al drie weken mijn zaag kwijt. 

Dokter Zaaggraag loopt al zoekend af. De zusters blijven verbijstert achter. 

Lolo: Hossss… hosssspitaal! 

Koko: Inderdaad, Lolo. Die man moet nodig naar een dokter. 

Directrice: Goed, ik denk dat jullie nu iedereen wel hebben ontmoet. 

Broeder Leo komt oplopen met een enorme opblaasbare knuppel met de tekst 

‘narcose’ erop. 

Directrice: Wacht even. Hoe kan ik hem vergeten! Ik moet jullie nog 

voorstellen aan broeder Leo. 

Leo loopt in één rechte lijn naar het groepje toe. Hij kijkt zoals altijd erg nors. 

Directrice: Leo, dit zijn onze nieuwe piccolo’s. Ik hoop dat ook jij ze de 

komende tijd het gevoel wil geven dat ze welkom zijn. 

Leo heft zijn knuppel dreigend in de lucht. 

Broeder Leo: (Zware stem) Mag ik? 

Directrice, Zusters 

Jasmijn & Roos: (Geschokt) Nee!!! 

Directrice: Ik heb het je al zo vaak gezegd. Knoop het 


nou eens in je oren: Geen geweld, Leo. Geen geweld! 

Broeder Leo: Sorry, ik dacht dat ze voor een narcose kwamen. 

Directrice: Je mag nooit iemand zomaar slaan, oké? Ik wil dat je het 

eerst aan mij vraagt. Is dat duidelijk? 

Broeder Leo: (Teleurgesteld) Oké, oké… 

Broeder Leo draait zich om en loopt teleurgesteld en een beetje mopperend af. 

Directrice: Nu de praktische zaken. Wij verwachten deze week zeer 

hoog bezoek. Koko, het is jouw taak om de auto’s van de 

bezoekers netjes te parkeren. 

Koko: Komt in orde. 

Directrice: Lolo, als patiënten koffers bij zich hebben, dan draag jij ze. 


Directrice: En houd Leo een beetje uit de buurt. We willen geen 

ongelukken. 

Koko: Goed, mevrouw de Directrice. 

De Directrice geeft Koko en Lolo een hand. 

Directrice: Succes op jullie eerste werkdag! 

Koko: Bedankt, mevrouw de Directrice. 

De Directrice loopt af. Zusters Roos en Jasmijn blijven achter de balie zitten. Lolo 

zwaait de Directrice na. Als ze is vertrokken kijkt Koko blij om zich heen. 

Koko: Eindelijk, Lolo. Eindelijk hebben we weer een baan! Ik ben zo 

blij, ik kan wel dansen en springen! 

Lolo: Hossss… hossss… 

Koko: Precies! Dansen, springen en hossen! Nu is het wachten op 

de eerste patiënt. 


Scène 2: Ridder Roderik 

Ridder Roderik komt oplopen. Hij zit verstrikt in lange doorntakken met rozen 

eraan. 

Ridder Roderik: Alle jodelende jonkvrouwen! Wie heeft die tuin volgezet met 

rozenstruiken? 

Koko: Mijn excuses. Ik denk dat de tuinman dat heeft gedaan. U 

kunt de volgende keer beter van de oprijlaan gebruik maken. 

Ridder Roderik schudt de doorntakken met veel moeite af. 

Koko: Kan ik uw sleutels aannemen? 

Ridder Roderik: Sleutels? Ik zet Knol nooit op slot, hoor. 

Koko: Knol? 

Ridder Roderik: Waar blijft hij? (Roept tegen Knol die nog niet op is) Hé, 

Knol! Gaat het nog lang duren? 

Vanuit de coulissen roept Knol terug. 

Knol: Ik durf niet! 

Ridder Roderik: Je bent toch niet bang voor een paar rozenstruikjes? Wat ben 

je nou voor een paard? 

Koko: Paard? 

Knol: (Roept) Een ijdel paard! Ik ga 

niet door die struiken heen 

want dan gaat mijn hele vacht 

eraan! 

Ridder Roderik: Doe niet zo kinderachtig en kom 

hier! 

Knol: Doe het lekker zelf! 

Ridder Roderik: Dat is goed. Wacht. (Boos) 

Wat een onzin! Ik ben al hier! 

Knol: Heel scherp opgemerkt! (Knol hinnikt vrolijk) Híííííííííí! 

Koko: Heb jij een pratend paard? 


Ridder Roderik: Luister, Knol, je komt hiernaartoe al moet ik je komen halen! 

Er valt een stilte. Ridder Roderik wacht op antwoord, maar Knol zegt niets. 

Ridder Roderik: Goed dan! 

Ridder Roderik gooit zijn schild van zich af en loopt af. Vanuit de coulissen horen 

we hoe het gesprek verder gaat. 

Ridder Roderik: Nou, ga klaar staan, dan spring ik op je rug. Ga nou klaar 

staan! Eigenwijs stuk paard! Luister naar me! 

Knol: (Knol hinnikt afkeurend) Híííííííííí! Ik wil dat je het netjes 

vraagt. 

Ridder Roderik: Wil je please-please-please een keertje opschieten, koppig 

dom beest! 

Knol: Dat was niet zo netjes, hoor. 

Ridder Roderik: Ik ben het zat met jou! Ik houd er niet van om je hard aan te 

pakken, maar je vraagt er zelf om! 

Knol: Hé, blijf van mijn lijf! 

Er klinkt gestommel van een korte worsteling in de coulissen. Er klinkt gebonk en 

er vallen hoorbaar dingen om. Knol hinnikt geschrokken en Ridder Roderik 

moppert. Daarna valt er een stilte. 

Koko: Ridder? Hallo? Ridder? Gaat het wel goed met u? 

Ridder Roderik: Ja… momentje… 

Dan komt ridder Roderik langzaam oplopen. Hij heeft Knol op z’n rug. Het is erg 

zwaar. Bij Koko aangekomen springt Knol van de rug van Roderik af. 

Knol: Volgens mij heb ik geen schrammetje. Dankjewel. 

Ridder Roderik: Alle jodelende jonkvrouwen! Wat een gedoe weer. 

Knol: Ja, hoor eens, ik heb me net twee weken geleden 

opnieuw laten bekleden. Dus ik ben zuinig op m’n vachtje. 

Ridder Roderik: (Tegen Koko) Mijn naam is ridder Roderik. 

Koko Piccolo: Ik ben Koko, en dit is Lolo. 

Ridder Roderik: Rare namen, zeg. Kunnen jullie… 


Knol wil aandacht en onderbreekt Roderik door opzichtig te hoesten. 

Knol: Ahum! 

Ridder Roderik: Gezondheid. (Tegen Koko en Lolo) Kunnen jullie mij… 

Knol wil aandacht en onderbreekt Roderik opnieuw door te hoesten. 

Knol: Ahum!!! 

Ridder Roderik: Wat moet je nou weer? 

Knol: Je hebt mij nog niet voorgesteld. 

Ridder Roderik: Ze weten al lang hoe je heet. Dit is Knol. Mijn paard. 

Knol: (Hoest) Ahum! 

Ridder Roderik: Oké. Dit is Knol, mijn dappere paard. 

Knol: (Hoest hard) Ahum! Ahum!!! 

Ridder Roderik: Oké, oké. Dit is Knol, mijn dappere paard, mijn trouwe 

viervoeter, mijn rots in de branding en ik ben er trots op dat 

ik als ridder hem mijn paard mag noemen. (Boos) Nou je zin? 

Knol: Dank je. Wat attent van je. 

Koko: Waarom heet jij eigenlijk Knol? Dat is toch geen naam voor 

zo’n stoer paard? 

Knol: Goede vraag! Er zit een mooi verhaal aan vast. Daar heb ik 

een gedichtje van gemaakt. Luister maar: 

Knol haalt een papiertje tevoorschijn. Er start een mierzoet muziekje (cd-track 

2). De lichten dimmen. Op Knol schijnt een spotje. 

Knol: Mijn pa is na mijn geboorte 

Naar het stadshuis ge… 

Ridder Roderik: Ja, ho maar! Stoppen! Mag de muziek uit? En de lichten weer 

aan? 

De muziek stopt en de lichten gaan weer aan. 

Ridder Roderik: Bedankt. We hebben echt geen tijd om naar dit soort onzin 

te luisteren. (Tegen Knol) Als we aan het einde nog tijd over 

hebben en het publiek dan nog niet gillend is weggerend dan 


mag jij je verhaaltje voordragen. 

Knol: Bah! Jij weet poëzie gewoon niet te waarderen. 

Ridder Roderik: Koko, zou jij me naar de koning kunnen brengen? 

Koko: Koning? We hebben hier geen koning. 

Ridder Roderik: Niet? Dan vergis ik me. Wie woont er dan in dit paleis? 

Koko: Paleis? 


Ridder Roderik: Een prins, een hertog of een graaf? 

Knol: Of een mooie prinses. Daar is Roderik dol op. 

Ridder Roderik: (Geïrriteerd) Stil! 

Koko: Nee. Maar we hebben wel een Directrice. Zij is hier de baas. 

Ridder Roderik: Aha! Een Directrice. Geen idee wat dat is! Waar kan ik 

haar vinden? 

Koko wijst naar de coulissen aan de rechterkant van het podium. 

Koko: Ze is denk ik in het kantoor van professor Proefjes. Dat is 

daar rechtdoor die gang in en dan aan het einde linksaf. 

Ridder Roderik: Bedankt vriend. Kom mee Knol. 

Ridder Roderik en Knol lopen voorbij de balie. 

Zuster Jasmijn: Pardon, meneer. Wat gaat u doen met dat paard? 

Ridder Roderik: Die zet ik in de gang. 

Ridder Roderik en Knol lopen aan de rechterkant van het podium af. Zuster 

Jasmijn kijkt verbijstert. Zuster Roos kijkt Roderik lang en aandachtig na. 

Lolo: Hosssspitaal. 

Koko: Precies, Lolo. Maar dat heeft die ridder niet helemaal door, 

geloof ik. Kom we gaan eens aan die tuinman vragen 

waarom hij de tuin vol met rozen heeft gepland. 

Koko en Lolo lopen aan de linkerkant van het podium af. 


Scène 3: Nergens over 

Zuster Roos: Wat ziet Roderik er goed uit in zijn ridderkostuum, vind je 

niet? 

Zuster Jasmijn: Wat? Voel jij je wel lekker? Die gast spoort niet. 

Zuster Roos: Waar zou hij dat paard vandaan hebben? 

Zuster Jasmijn: Zet die jongen uit je hoofd, Roos. 

Zuster Roos: Maar lijkt het je niet romantisch? Dat een stoere ridder je 

meeneemt op zijn paard voor een rit over het strand? 

Zuster Jasmijn: Stoer? Roderik weet niet eens hoe hij op de rug van een 

paard moet klimmen. 

Zuster Roos: Jasmijn, jij bent altijd zo negatief over jongens. Zo krijg je 

nooit een vriendje. 

Zuster Jasmijn: (Boos) Die hoef ik ook helemaal niet. Ik red me prima zelf! 

Zuster Jasmijn gaat boos zitten. 

Zuster Roos: Sorry hoor… 

Zuster Roos gaat ook zitten. Harry en Barry komen opsluipen. Ze kijken goed om 

zich heen om te kijken of ze iets verdachts zien. Wanneer ze een zin zeggen 

houden ze een vinger op hun oortje. Ze communiceren zo met elkaar. 

[NB. Harry en Barry sluiten elke zin af met het woordje ‘over’. Dit woordje blijven 

ze de hele scène zakelijk en serieus uitspreken. Ook wanneer ze onderling een 

discussie krijgen. Hierdoor krijgt de scène een komisch effect.] 

Barry: Alles lijkt in orde, of nie? Over. 

Harry: Ik zie inderdaad niets verdachts. Over. 

Barry: Laten we maar even gaan zitten, of nie? Over. 

Harry: Dat is goed. Over. 

Harry en Barry sluipen naar de bank in de wachtkamer en gaan zitten. Harry blijft 

om zich heen kijken of hij verdachte dingen ziet. Barry kijkt op zijn horloge. 

Barry: We zijn te vroeg, of nie? Over. 

Harry: Je zegt telkens ’of nie’ achter elke zin. Over. 


Barry: Nou en? Over. 

Harry: Dat komt een beetje dom. Over. 

Barry: Waar heb je het? Over. 

Harry: Het klinkt niet professioneel. Daar krijgen we klachten. Over. 

Barry: (Geïrriteerd) Jouw professionaliteit laat anders ook te 

wensen. Over. 

Harry: (Geïrriteerd) Oppassen jij! Met deze opmerking ga je echt 

een grens. Over. 

Barry: Goed. Laten we ophouden. Dit gaat echt nergens meer. 

Over. 

Harry: Inderdaad. Straks moet deze hele scène nog. Over. 

Barry: We hebben het er niet meer. Over. 

Harry en Barry kijken voor zich uit. Er valt een korte stilte. 

Barry: Of nie? 

Voordat Harry kan reageren komt Sjekkie vanaf de linkerkant het podium 

oplopen. Harry en Barry houden zich stil en kijken toe. 

Scène 4: Sjekkie 

Sjekkie heeft een videocamera, een microfoon en een tekstbord bij zich. Hij 

probeert tegelijkertijd het tekstbord vast te houden, met de camera te filmen en 

de microfoon bij zijn mond te houden. Het mislukt telkens. Het ziet er klunzig uit. 

Dan spreekt hij een meneer/mevrouw aan op de eerste rij. 

Deze scene is weggehaald uit deze inzage-versie van het script 

Scène 5: Voor een prikkie 

Kimberly, Pearl en Felicity komen oplopen. Koko loopt achter hen aan. Daar 

achteraan komen Dagmar en Tess, gevolgd voor Lolo. Tess heeft een grote 

gettoblaster bij zich. 


Koko: Dames, jullie auto’s staan schots en scheef op de oprijlaan. 

Dat kan ik niet toestaan. 

Kimberly: Je bent toch de piccolo? 

Pearl: Zet ze dan recht. 

Kimberly, Pearl en Felicity werpen alle drie tegelijkertijd hun sleutelbos naar 

Koko. Deze probeert ze te vangen, maar alle bossen vallen op de grond. Koko 

bukt om ze op te rapen. 

Koko: Maar natuurlijk, ik ga het meteen doen. 

Felicity: (Tegen Lolo) Jij kan onze tasjes wel dragen. 

Kimberly, Pearl en Felicity duwen Lolo hun handtasjes in de armen. 

Dagmar: Dat kan wel wat vriendelijker, vinden jullie niet? 

Kimberly: Ach, wereldsterren zoals wij… 

Pearl: … mogen zich af en toe best wel… 

Felicity: …een beetje verwend gedragen. 

Barry: Hey, Harry, dat zijn de meiden van Girls United, of nie? 

Harry: Girls United ? Je bedoelt die wereldberoemde popgroep? 

Barry: Ssssst! Ik wil horen wat ze hier komen doen. 

Tess: Wat komen we hier 

eigenlijk doen? 

Kimberly: We zullen het jullie 

uitleggen. We 

moeten de komende 

week optreden in 

Amsterdam, Oslo, 

New York… 

Pearl: …San Francisco, 

Milaan, Dubai… 

Felicity: …Moskou, Tokio… 

Kimberly, Pearl 

& Felicity: …en Kronkelveen. 


Kimberly: En we moeten nog repeteren. We komen dus tijd tekort. 

Pearl: Maar in dit hospitaal heeft ene professor Proefjes een 

bijzondere prik uitgevonden. 

Felicity: Iedereen die de prik krijgt, hoeft nooit meer te slapen. 

Kimberly: We nemen die prik en dan hebben we alle tijd van de wereld! 

Dagmar: Dat klinkt te mooi om waar te zijn. 

Tess: Dat kan nooit. Die prik is vast gevaarlijk. Ik doe niet mee. 

Dagmar: Ik ook niet. 

Kimberly: Spelbrekers! Bedenk eens wat een voordelen die prik ons 

geeft. Die prik is echt de oplossing voor ons probleem. 

Dagmar & Tess: Geloof je het zelf?! 


♪ ♫ Lied: Nooit meer! (cd-track 3) 

[NB. Tijdens dit lied ontstaat er een battle. Kimberly, Pearl en Felicity dansen op 

de coupletten en het refrein. Dagmar en Tess onderbreken hen met een rap. Dit 

tot grote ergernis van de drie danseressen.] 

Koor: Als ik nooit meer hoef te slapen 

En ik word ook nooit meer moe 

Dan hoef ik niet meer te haasten 

En kom ik overal aan toe 

Als ik nooit meer hoef te slapen 

Dan heb ik dag en nacht de tijd 

Om al m’n dromen waar te maken 

Dat is dus waar ik voor pleit 

Dagmar en Tess lopen naar voren. Tess draagt een grote gettoblaster op haar 

schouder. Dagmar drukt op een knop en de muziek verandert. Kimberly, Pearl en 

Felicity maken mokkend plaats voor de rappers. 

Dagmar: Als je niet meer slaapt 

Komt je hoofd niet meer tot rust 

Tess: Na zeven dolle dagen 

Zijn je hersens uitgeblust 



Heb je geen rust meer in je kop 

Tess: Na een wakker weekje 

Drukken je hersenen op STOP! 

Kimberly, Pearl en Felicity komen weer naar voren en eisen het podium op. Ze 

vervolgen hun dans. 

Koor: Nou en?! Big deal!! ) 

Daar zit ik echt niet mee ) 

So what?! Wat dan nog?! ) 

Het blijft een goed idee! ) 2x 

Koor: Als ik nooit meer hoef te slapen 

Dan ben ik dag en nacht in touw 

Dan verbeter ik de wereld 

Vooral voor mij maar ook voor jou 

Als ik nooit meer hoef te slapen 

En ik kan maar door en door 

Dan verbreek ik op m’n klompen 

Elk ‘wakker-wakkerblijfrecord’ 

Dagmar en Tess lopen weer naar voren. Dagmar drukt op een knop van de 

gettoblaster. Kimberly, Pearl en Felicity maken opnieuw mokkend plaats. 


Loopt het ‘boven’ uit de hand 

Tess: Je geheugen wordt een brei 

Je verliest je verstand 


Komt er in je brein een lek 

Tess: En dat is niet zo ‘lekker’ 

Je wordt knetter-knetter-GEK! 

Kimberly, Pearl en Felicity eisen het podium opnieuw op. 

Ze vervolgen hun dans. 





Dagmar en Tess lopen naar voren en drukken op de knop van de gettoblaster. 

Kimberly, Pearl en Felicity zijn geïrriteerd en maken wegwerpgebaren. 

Dagmar & Tess: Als niemand naar ons luistert 

Directeur en zelfs geen krant 


Als iedereen zo door gaat 

Loopt het giga uit de HAND! 

Dagmar en Tess sluiten hun rap af met een afgesproken begroeting/handgebaar, 

gevolgd door een ‘hug’ (=een vriendschappelijke knuffel). 

Tess: Yo sister! Goed gesproken! 

Dagmar: Respect! 

Het koor loopt af. Kimberly, Pearl en Felicity lopen ondertussen naar Tess en 

Dagmar. Ze zijn niet zo blij met de onderbrekingen van Dagmar en Tess. 

Kimberly: Moest dat nou? 

Pearl & Felicity: Jullie hebben het hele nummer verpest! 

Tess: Het was al een slecht nummer! 

Kimberly: Oh ja?!! 

Kimberly, Pearl, Felicity, Dagmar en Tess krijgen een hevige discussie. Ze roepen 

hierbij allemaal door elkaar. Harry en Barry springen tussen beide groepen in. 

Harry: Rustig, dames! Dames! (Roept hard) Dames?!!! 

Even zijn de dames stil. 

Barry: Jullie heten toch Girls United, of nie? 

Dan barst de discussie weer los. Het lukt Harry en Barry niet meer de dames tot 

bedaren te brengen. Ze besluiten om de ruziënde dames naar buiten te 

begeleiden. Kimberly, Pearl, Felicity, Dagmar, Tess, Harry en Barry af. 

Scène 6: Autocoureurs 

Koko en Lolo zijn verbijsterd achtergebleven. 

Koko: Wat een zooitje ongeregeld! Ik ben benieuwd wanneer de 

eerste ‘normale’ patiënten arriveren. 

Er klinkt het geluid van slippende banden, gevolgd door een harde botsing (cdtrack 

4). Koko en Lolo duiken van schrik ineen. Tegelijkertijd komen Turbo Thea 

en Ria Race-eend oplopen. Zij zijn erg duizelig en zien er gehavend uit. Ze 

houden hun helmen in hun hand. Thea heeft ook een los autostuur in haar hand. 


Koko: Welkom bij Hospitaal Abnormaal. Ik ben Koko de piccolo. Kan 

ik uw sleutels aannemen? 

Turbo Thea drukt Koko het autostuur in handen. 

Turbo Thea: Ja hoor. Die heb ik toch niet meer nodig. Ik ben Turbo Thea. 

Het vervolg van deze scene is weggehaald uit deze inzage-versie van 

het script 

Scène 7: Tekst kwijt 

Sjekkie kijkt nog steeds om zich heen alsof hij wat kwijt is. Dan doorzoekt hij de 

wachtkamer. Hij kijkt achter en onder de bank. 


Scène 8: Rozen zijn rood 

Zuster Roos komt oplopen. Ze duwt Diederik voor zich uit, die in een rolstoel zit. 

Diederik slaapt diep. Ze zet Diederik met zijn gezicht richting de balie. 

Zuster Roos: Kijk, Diederik, nu zijn we in de centrale hal. Zoals je ziet 

hebben we een nieuwe balie gekregen. 

Diederik slaapt verder. Zuster Roos draait Diederik richting de wachtkamer. 

Zuster Roos: Kijk, de wachtkamer heeft een nieuwe bank. 


Diederik slaapt gewoon door. 

Zuster Roos: Tja, wat is er nog meer nieuw? Oh ja, natuurlijk! 

Zuster Roos draait de rolstoel richting het publiek. 

Zuster Roos: Dit is ons publiek. Ook nieuw! 

Zuster Roos kijkt naar Diederik. Ze wuift met haar 

handen voor zijn ogen om te kijken of hij reageert. 

Er komt totaal geen reactie. Diederik slaapt maar 

door. 

Zuster Roos: (Zucht) Tja. (Tegen het publiek) 

Dit heeft ook niet zo veel zin, 

denk ik. Iemand van jullie nog een idee? 

Ridder Roderik en Knol komen vanaf rechts op. Roderik zit op de rug van Knol. 

Knol heeft het duidelijk zwaar. Hij strompelt met Roderik op zijn rug over het 

podium en passeert daarbij zuster Roos. Roderik ziet zuster Roos nog niet. 

Knol: Wat ben je zwaar geworden. (Hinnikt moeizaam) Hííí-hííí… 

Ridder Roderik: Dat komt door mijn harnas, Knol. 

Ridder Roderik springt van Knol z’n rug af. 

Knol: Ik denk dat het door de patatekes frietekes komt. 

Ridder Roderik: Ik denk… 

Dan ziet Roderik plotseling zuster Roos staan. Hij is onder de indruk van haar. 

Ridder Roderik: …zo hé! 

Knol: Zo hè? 

Dan ziet Knol zuster Roos ook. Hij slaakt een diepe zucht. Roos kijkt Roderik aan. 

Zuster Roos: Hé, stoere ridder. Ben je er weer? 

Ridder Roderik: Hallo, zuster. Ben jij je opa aan het uitlaten? 

Zuster Roos: Haha! Nee joh, dit is Diederik. De oudste patiënt hier. 

Ridder Roderik: Dit is Knol, mijn pratende paard. 

Zuster Roos: (Giechelt) Hihi! Een pratend paard. Hoe kom je er op? 


Ridder Roderik: Gewoon, ik neem een aanloop en dan spring ik op z’n rug. 

Zuster Roos: Haha! Je bent een leuke grapjas. 

Zuster Roos loopt naar Roderik. 

Ridder Roderik: Wel altijd uitkijken dat hij niet een stap opzij doet. Dat heeft 

hij me één keer geflikt. Toen sprong ik mis. Ik had toen zo’n 

bult dat ik een week lang mijn helm niet meer afkreeg. 

Zuster Roos doet een stap dichterbij en legt haar hand op Roderik’s arm. 

Zuster Roos: Ach, riddertje van me. Deed dat pijn? 

Ridder Roderik: (Beetje geïrriteerd) Riddertje? Zei je nou ‘riddertje’? 

Zuster Roos: Sorry, ik bedoel natuurlijk dappere en stoere ridder Roderik. 

Ridder Roderik: Oh… oké. 

Zuster Roos: Ik ben zuster Rozemarijn. Rozemarijn van Doorn. 

Ridder Roderik: (Geïnteresseerd) Echt waar? 

Zuster Roos: Maar mijn vrienden noemen mij 

Roos. 

Ridder Roderik: (Plotseling heel blij) Roos? Echt? 

Ik wist het! Ik wist het! 

Zuster Roos: Je wist wat? 

Ridder Roderik: Voor jou heb ik deze lange reis 

gemaakt! Ik heb je lief! 

Zuster Roos: Watte? 

Roderik gaat door de knieën en brengt een ode aan 

zuster Roos. 

Ridder Roderik: ‘Rozen zijn rood 

Jouw ogen zijn groen…’ 

Ondertussen ziet Roos dat vanaf de rechterkant Hendrik-Jan de Tuinman komt 

oplopen met een grote bos rode rozen. Benny Bladblazer staat achter hem. 

Zuster Roos: ‘…oh, mallerd, toch! 

Dat had je niet hoeven doen!’ 


Zuster Roos rent langs een verwarde Roderik naar Hendrik-Jan toe. 

Ridder Roderik: Watte? 

Zuster Roos: Wat een mooie rozen! 

Hendrik-Jan: Speciaal voor jou gekweekt, Roos. De hele tuin staat vol. 

Roderik staat op en loopt naar Hendrik-Jan. 

Ridder Roderik: Zeg, tuinman, het komt niet zo goed uit nu. Kun je ff 

wieberen? Ik probeer Zuster Roos het hof te maken. 

Hendrik-Jan: Ik ben hier de hovenier, dus de hof is van mij. 

Ridder Roderik: Je hebt het tegen een ridder. Wil jij soms een pak rammel? 

Dan doet Benny een stap naar voren. 

Benny Bladblazer: Als ook maar iemand hem met één vinger aanraakt… 

Benny duwt Roderik naar achteren. 

Benny Bladblazer: …dan krijgt hij te maken… 

Benny duwt Roderik nog een keer naar achteren. 

Benny Bladblazer: …met Benny Bladblazer. Met mij dus. Nog vragen? 

Ridder Roderik: (Slikt) Jij bent zeker degene die de blaadjes wegblaast. 

Benny Bladblazer: Blaadjes? Hoezo? (Kijkt om zich heen) Zie jij ergens blaadjes? 

Ridder Roderik: Eh, nee. 

Benny Bladblazer: Nou dan! 

Ridder Roderik: (Zacht stemmetje) Sorry. 

Dan komen professor Proefjes en zuster Jasmijn vanaf de rechterkant oplopen. 

Prof. Proefjes: Wat een kabaal hier. Wat is er aan de hand? 

Benny Bladblazer: Professor Proefjes! 

Hendrik-Jan: Professor Proefjes! 

Ridder Roderik: Professor wie? 


Zuster Roos: Proefjes. Hij heeft een prik uitgevonden waardoor je nooit 

meer hoeft te slapen. 

Knol: Geef Diederik een shotje, zou ik zeggen. (Hinnikt) Híííííííí! 

Prof. Proefjes: Oh, is Diederik hier? Maak je maar geen zorgen over hem. Ik 

zal goed voor Diederik zorgen. 

Professor Proefjes loopt naar Diederik toe en gaat achter de rolstoel staan. 

Prof. Proefjes: Vertel eens. Waar ging de ruzie over? 

Iedereen begint wat te zeggen, maar Knol onderbreekt de rest. 

Knol: Om een lange ruzie kort te maken: Roderik vindt Roos leuk, 

Hendrik-Jan vindt Roos leuk, Roos vindt beide jongens leuk. 

Zuster Roos: Wat moet ik nu doen, professor? 

Prof. Proefjes: Dat lijkt me simpel. 

Zuster Jasmijn: Je moet kiezen. 

Prof. Proefjes: Precies! 

Zuster Roos: Maar hoe dan? 


Prof. Proefjes: Neem wat bedenktijd. Maar niet teveel. Maak dan je keuze. 

♪ ♫ Lied: Kiezen (cd-track 5) 

Zuster Roos loopt twijfelend over het podium. Ridder Roderik en Hendrik-Jan 

kijken in spanning toe. 

Dit lied is weggehaald uit deze inzage-versie van het script 

Scène 9: Gemene plannen 

Er klinkt een ringtone (cd-track 6). X komt gehaast oplopen. Hij heeft een 

mobieltje in zijn hand. 

X: Professor Prikspuit! Professor Prikspuit!!! 


Prof. Proefjes: Sssst! Roep toch niet zo hard, X! En noem me niet professor 

Prikspuit in het openbaar. Je bent een waardeloze assistent! 

X: Sorry, professor Prikspuit. Eh… ik bedoel natuurlijk: professor 

Proefjes. De president is aan de telefoon. 

Prof. Proefjes: Zeg dat dan meteen, oen! 

Professor Proefjes grist het mobieltje uit de handen van X. 

Prof. Proefjes: (Poeslief) Mister President, how nice of you to call. What can 

I do for you? (korte stilte) You’re on your way to Hospitaal 

Abnormaal right now? That’s great. I hope to see you soon! 

Bye-bye. 

Professor Proefjes beëindigt het telefoongesprek. Hij lacht gemeen. 

Prof. Proefjes: Yessss!!! 

Professor Proefjes gooit het mobieltje met een nonchalant boogje naar X. Deze 

weet het apparaat nog maar net te vangen. Dokter Zaaggraag komt oplopen. 

Prof. Proefjes: Goed dat je er bent, Zaaggraag. Ik heb goed nieuws! Nog 

even en mijn uiteindelijke doel komt in zicht. 

Dokter Zaaggraag: Welk doel, professor? 

Prof. Proefjes: Niemand minder dan de President van de Verenigde Staten 

zal in mijn val trappen. Als ik hem een prik geef wordt hij 

binnen een week compleet kierewiet! 

X: Kierewattes? 

Dokter Zaaggraag: Kierewiet. Totaal mesjogge. Helemaal krankjorum! 

Prof. Proefjes: Ik bedoel gek. Knetter-de-knetter-gek! 

X kijkt begrijpend en knikt. 

X: Wat bent u een gemene schurk! 

Professor Proefjes wrijft in zijn handen. 

Prof. Proefjes: Ja, lekker hé? (Lacht gemeen) Heheheheheh! 

Dokter Zaaggraag: Ja, lekker! (Lacht gemeen) Heheheheheh! 

X kijkt wat professor Proefjes en dokter Zaaggraag doen en lacht mee. 


X: Ja, lekker! (Lacht gemeen) Heheheheheh! 

Prof. Proefjes: Jas! 

♪ ♫ Lied: Lekker gemeen! (cd-track 7) 

De muziek start. X helpt professor Proefjes met het uitdoen van zijn witte jas. De 

professor doet snel zijn andere bril op terwijl X de jas binnenstebuiten doet. X 

helpt de professor met het aantrekken van de inmiddels zwarte jas. Professor 

Proefjes verandert hierdoor in de gemene professor Prikspuit. Het koor loopt op. 

Koor: Ze doen poeslief tegen iedereen 

Maar uiteindelijk kun je er niet omheen 

Om heen! Er niet omheen! 

Je ziet het misschien niet meteen 

Maar ze hebben alle drie één ding gemeen 

Gemeen! Ze zijn gemeen!! 

Koor: Knap, talentvol, geniaal 

Doortrapt, boosaardig, asociaal 

Prof. Prikspuit, 

Zaaggraag & X: Zoals ons drieën is er maar één! 

Dat ben ik! –Ik! –Nee, ikke! 

Want wij zijn 

Lekker, lekker, lekker Koor: (lekker, lekker, lekker) 

Lekker, lekker, lekker (oh, wat zijn ze lekker) 

Lekker, lekker, lekker (echt niet helemaal lekker) 

Lekker, lekker, lekker 

Oh, wat zijn we lekker gemeen! 

Gemeen! 

Koor: Ze doen poeslief tegen iedereen 



Ze lijken hartelijk, alleen 

Ze hebben diep van binnen een hart van steen 

Van steen! Een hart van steen! 

Koor: Mooi, charmant, verleidelijk 

Oneerlijk, vals, verraderlijk 





Koor loopt af. 

Want wij zijn 






Wij zijn 










X: Zeg, maar waarom zijn wij eigenlijk zo lekker gemeen? 

Dokter Zaaggraag: Omdat de professor ons dat heeft geleerd. Hij is zelf 

namelijk precies zo lekker gemeen. 

X: Professor Prikspuit? 

Prof. Prikspuit: Ja? 

X: U bent lekker gemeen, hè? 

Prof. Prikspuit: Ja! Heel erg!(Lacht gemeen) Heheheheheh! 

X: Maar waarom eigenlijk? 

Professor Prikspuit kijkt raar op, alsof hij de vraag niet zag aankomen. 

Prof. Prikspuit: Dat eh… dat komt omdat… even denken hoor, hoe zat dat 

ook al weer…? 

Dokter Zaaggraag: Je moet de professor niet lastig vallen met lastige vragen. 

Prof. Prikspuit: Nee, dat geeft helemaal niet. 

X: Maar hoe lang bent u al zo lekker gemeen? 

Prof. Prikspuit: Oh, al heel lang. Heel erg lang. Ik was als kind al gemeen! 


X: Echt waar? Maar waarom dan? 

Prof. Prikspuit: Even denken. Wacht, ik weet het weer! Toen ik vier jaar was 

wilde ik een keertje met de poppen van mijn zus spelen. 

Maar dat mocht niet van haar! (Zielig stemmetje) Toen werd 

ik heel erg boos en verdrietig. En niemand begreep me. Zelfs 

mijn oma niet. (Begint te snikken) Mijn lieve omaatje. Toen 

heb ik twee weken achterelkaar gehuild! 

X leeft erg met de professor mee. 

X: (Droevige stem) Ah, arme professor Prikspuit… 

Ook dokter Zaaggraag is ontroerd door het verhaal. 

Dokter Zaaggraag: (Droevige stem) Heeft u toen écht twee weken gehuild? 

Prof. Prikspuit: (Opeens heel boos) Nee, natuurlijk niet!!! Wat dacht jij dan? 

Ik heb die poppen afgepakt! En mijn oma heb ik opgesloten 

in het kippenhok! 

X: Wat gemeen van u! 

Prof. Prikspuit: (Opeens weer rustig) Ja! Lekker hè? Maar kom! We moeten 

ons klaarmaken voor de komst van de President. 

X: Wat bent u eigenlijk van plan met de President, professor? Ik 

bedoel, na dat hij kierewattes is? 

Prof. Prikspuit: Wacht maar af, X. (Lacht gemeen) Heheheheheh! 

Professor Prikspuit, dokter Zaaggraag en X lopen af. Diederik blijft achter. 

Scène 10: Een enge droom 

Diederik zit doodstil in zijn rolstoel te slapen. Hij verroert geen vin. Het is stil. 

Heel stil. Zeker tien seconden. Dan: 

Diederik: (Schreeuwt keihard) AAAAAAAAAAAAHHHHHHHHH!!!!!!! 

Ik had een enge droom! Professor Proefjes wil de President 

prikken met zijn prikspuit! We moeten hem tegenhouden! 

Oh, ik ben zóóóóó moe… 

Diederik valt plotseling weer in een diepe slaap. Knol komt oplopen. 

Knol: Ik dacht dat ik iemand hoorde schreeuwen. 


Hij loopt naar Diederik en checkt of deze nog steeds slaapt. Dan richt hij zich tot 

het publiek. Hij haalt een papiertje tevoorschijn. 

Knol: Mooi. Eindelijk tijd voor een stukje hoogstaande poëzie. 

(Schraapt zijn keel) Ahum! 

(Hoog stemmetje) ‘Waarom heet jij eigenlijk Knol, Knol?’ 

(Laag stemmetje) ‘Goede vraag! Er zit een mooi verhaal aan 

vast. Luister maar:’ 

Er start een mierzoet muziekje (cd-track 8). De lichten dimmen. Op Knol schijnt 

een spotje. 

Knol: Mijn pa is na mijn geboorte 

Naar het stadshuis gegaan 

Hij wilde mijn naam opgeven 

Je geeft een zoon toch aan? 

Hij vond ‘paard’ wel een mooie naam 

Maar, vroeg hij zich stilletjes af 

Moet ik een ‘d’ of ‘t’ schrijven 

Of hangt het er van af? 

Maar mijn pa wist zich te redden 

Al is hij in taal geen bol 

Na een ogenblikje peinzen 

Schreef hij keurig netjes ‘knol’! 

De muziek stopt. Knol maakt een buiging. Er klinkt applaus vanuit de zaal. 

Knol: Dank u wel. Dank u voor uw aandacht. 

Knol loopt richting de coulissen aan de linkerkant. Dan: 


Ik had een rare droom! Een pratend paard ging een heel 

flauw gedichtje voordragen! 

Knol: Dat was ik. 

Diederik ziet Knol nu pas staan. 


(Koeltjes) Zeg, paard, kan jij praten, joh? 

Knol: Jazeker! 

Diederik: Ik had net een hele enge droom. Professor Proefjes wil de 


president prikken met zijn prikspuit! (Gaapt) We moeten hem 

tegenhouden! Oh, nee, mijn ogen zijn zóóóóó zwaar… 

Diederik valt plotseling weer in een diepe slaap. 

Knol: Prikken? President? Professor? Dat moet Roderik weten! 

Knol duwt Diederik naar de linkerkant van het podium. Knol en Diederik af. 

Scène 11: Undercover 

Sjekkie en Esmee komen oplopen. Esmee heeft duidelijk niet veel zin. Zuster 

Jasmijn loopt op en bemant de balie. 


Scène 12: De directrice vertelt 

Esmee stopt bij het bureau. De Directrice is gaan zitten en kijkt op van haar 

papierwerk. 

Esmee: Hallo, ik ben… 

Directrice: (Onderbreekt Esmee) Een reporter. (Zucht) Ik denk dat 

zuster Jasmijn toe is aan een nieuwe bril. 

Esmee: Maar hoe… 

Directrice: Uw button, mevrouw. 

Esmee: Oeps… (Lacht verlegen) Foutje. 

Directrice: Vooruit. (Staat op) Wat wil je precies weten? 

Esmee: Klopt het dat mensen in dit ziekenhuis een prik kunnen 

krijgen die ervoor zorgt dat je nooit meer hoeft te slapen? 

Directrice: Jazeker. Professor Proefjes heeft deze prik ontwikkeld. Maar 

alleen hele rijke mensen kunnen de prik betalen. Vandaar dat 

we veel rijke en beroemde mensen over de vloer krijgen. 

Esmee: Wat vindt u van de geruchten dat deze prik mensen 

knettergek maakt? 


Directrice: Onzin! De prik is volledig veilig. Dat heeft professor Proefjes 

zelf gezegd. 

Esmee: Maar er lopen hier wel wat aparte gevallen rond. 

Directrice: Dat is zeker waar. Maar dit heeft niets te maken met de prik. 

Dat komt allemaal door het defecte narcoseapparaat. 

Esmee: Narcoseapparaat? 

Directrice: Oh, heeft u broeder Leo nog niet ontmoet? Het is een groot 

opblaasbaar apparaat met het woord ‘narcose’ erop. Als hij 

hier iemand mee neerslaat ontstaat er kortsluiting in de 

hersenen. Iedereen die een klap krijgt denkt vervolgens dat 

hij heel iemand anders is. 

Esmee: Neerslaat? Oh! U bedoelt met die grote knuppel? 

Directrice: Knuppel? Tja, ik snap dat een leek als u er een knuppel in 

ziet. In werkelijkheid is het een heel vernuftig apparaat. 

Esmee: Vernuftig? Als ik u goed begrijp krijgt iemand gewoon een 

klap op z’n hoofd. 

Directrice: Precies. Precies! Vernuftig, nietwaar? 

Esmee: Het lijkt me toch een heel simpel… 

Directrice: Veel grote uitvindingen lijken simpel. 

Maar zijn het niet. Ons narcose- 

apparaat is hiervan een goed 

voorbeeld. Met een normale knuppel 

zou je zeker duizend keer iemand op 

het hoofd moeten slaan om hetzelfde 

effect te krijgen. 

Esmee: Ja, maar… 

Directrice: Niet dat we dat ooit uitgeprobeerd 

hebben, natuurlijk. 

Esmee: Oh, gelukkig. 

Directrice: Dat willen we die arme knuppels niet 

aan doen. 

Esmee: Juist ja. Dat schrijf ik even op. 


Esmee pakt haar notitieblokje en maakt wat aantekeningen. 

Esmee: Er schiet me nog een vraag te binnen. Waarom laat u 

broeder Leo rondlopen met zo’n gevaarlijk apparaat? 

Directrice: Goede vraag! Dat hebben we inderdaad geprobeerd te 

stoppen. Zonder resultaat. Kijk, broeder Leo vindt het niet zo 

leuk als je wat van hem afpakt. Hij kan dan behoorlijk woest 

om zich heen slaan. Met alle gevolgen van dien. Neem 

bijvoorbeeld ridder Roderik. Onze collega. 

Esmee: Collega? 

Directrice: Ja. Ridder Roderik heet eigenlijk broeder Roderik. Hij wilde 

het apparaat van Leo afpakken. Maar Leo sloeg hem recht op 

z’n hersenpan. Roderik heeft drie weken gedacht dat hij een 

kip was. Hij liep al kakelend en fladderend door het hospitaal. 

Esmee: Echt waar? 

Directrice: Gisteren heeft Leo hem voor de tweede keer neergeslagen. 

Sindsdien denkt Roderik dat hij een ridder is. 

Esmee: Wat verschrikkelijk voor hem! 

Directrice: En voor ons. Een kip is handig. Elke dag verse eieren, 

begrijpt u. Maar wat heb je nou aan een ridder? Niets! 

Esmee: En Knol? 

Directrice: Hoe bedoelt u? 

Esmee: Hij heeft duidelijk ook een klap op z’n kop gehad. 

Directrice: (Licht geïrriteerd) Knol?! Ik krijg een beetje het gevoel dat u 

me niet helemaal serieus neemt. 

Esmee: Hij is zeker ook een collega van u. 

Directrice: (Geïrriteerd) Zit u me soms in de maling te nemen?! 

Esmee: Ik moet me sterk vergissen of hij heeft ook… 

Directrice: (Snauwend) Nu moet u eens even heel goed naar me 

luisteren, mevrouw! KNOL IS EEN PAARD! Gewoon een 

paard! P-A-A-R-T! Paard! Dat ziet toch iedereen! 

De Directrice staat boos op en loopt weg. 


Directrice: (In zichzelf mopperend) Tjonge-jonge! Die journalisten van 

tegenwoordig. Snotneuzen zijn het. Uilskuikens! Allemaal. 

De Directrice loopt mopperend af. Esmee blijft verward achter. 

Esmee: Wat een vreemd hospitaal is dit. Er klopt iets niet. Misschien 

moet ik toch nog eens met Sjekkie gaan praten. 

Esmee loopt af aan de linkerkant van het podium. 

Scène 13: V.I.P. Security 

Harry en Barry komen oplopen. Hun stropdassen zitten scheef en hun kleren zijn 

een zooitje. Ze proberen de vouwen uit hun kleren te wrijven. 


Scène 14: Vote for Ben Mallote!!!! 

Er klinkt een applaus van een grote menigte (cd-track 11). President Ben 

Mallote van de Verenigde Staten komt oplopen. 

President: Thank you! Dank u! Dank u! Thank you! 

Remember: don’t forget to vote for Ben Mallote! 

Harry wil zich voorstellen aan de President. Hij leest voor uit het woordenboek. 

Harry: Hi, I am Harry! (Spreekt zijn naam uit als ‘hairy’). 

President: Oh. Hier heb je wat dollars, so you can go to the kapper. 

De President pakt wat dollars uit z’n binnenzak en geeft die aan Harry. 

President: (Lacht hard) Hahaha! 

Harry en Barry beginnen mee te lachen. 

President: (Opeens heel serieus) That’s not grappig! 

Harry en Barry stoppen geschrokken met lachen. 

Harry: No, no! That is not grappig at all! 

Barry: Are you…? Are you the…? 


President: Ik ben the president of the United States. 

Zuster Jasmijn: President? 

Zuster Jasmijn loopt snel af. 

Harry: Then you are bij ons aan het goede adres! 

Barry: Want wij zijn: 

Er start een reclametune (cd-track 12) van V.I.P. Security. Harry en Barry 

presenteren zich met danspasjes en bewegingen. 

Harry & Barry: ‘Harry en Barry; baat ut nie, dan schaadt ut nie 

Barry en Harry van V.I.P. Security!!!’ 

Harry en Barry horen glas rinkelen en kijken of ze iets hebben geraakt. 

President: (Zonder enig enthousiasme) Tjonge. I am under de indruk. 

Barry: Komt u ook voor de prik? 

President: No, no. Not for de prik. Ik hoop dat de professor mij kan 

helpen met iets anders. 

Barry: Met wat dan? 

President: Dat zeg ik liever niet. Kunnen jullie mij naar de Directrice 

brengen? I am in a hurry. 

Harry: (Kijkt in het woordenboek) Watte? 

President: I am in a hurry. Hurry, hurry! 

Harry: Nou, zeg maar gewoon Harry. 

Zuster Jasmijn heeft de Directrice opgehaald. Ze komen oplopen. Jasmijn heeft 

een rugzak bij zich. Zodra de President de Directrice ziet loopt hij naar haar toe. 

President: Oh, there you are, miss! 

Directrice: Mis? (Kijkt verward om zich heen) Is er iets mis? 

President: Well, I have a klein probleem. Zou u kunnen zorgen voor… 

De President fluistert de Directrice iets in het oor. 


Directrice: Oh, maar natuurlijk. Uw secretaresse heeft daar al over 

gebeld. Ik heb hier een rugzak en daar zit alles in. 

President: Ssst! Please, can you keep it a geheim secret? 

Directrice: Of course! Maar daar hoef je je toch helemaal niet voor te 

schamen. (Roept) Harry! Barry! Ik heb voor jullie een extra 

taak. Jullie moeten deze rugtas continu bij je dragen voor het 

geval de nood het hoogst is. 

Barry: Nood? 

Barry pakt de rugtas aan. Harry en Barry kijken erin. 

Harry: Ah! Ik snap het. Maar u verwacht toch niet van ons dat we 

hiermee rond gaan lopen? Ik schaam me kapot. 

Directrice: Doe niet zo belachelijk. Het is heel normaal. Iedereen heeft 

wel eens last van… 

Er klinkt opeens een harde scheet (cd-track 13). De President grijpt naar z’n 

billen. Dan wijst hij snel naar Barry. 

President: Hij deed het! 

Barry: Ikke? Echt nie! 


♪ ♫ Lied: Om je rot te schamen! (cd-track 14) 

Iedereen doet z’n vinger voor de mond als gebaar om stilte. Het couplet wordt 

zacht ingezet en bij elke zin neemt het volume toe. De laatste zin gaat voluit. 

Koor: Ssssssssssssssssssssssstel je voor 

Je hebt een spreekbeurt vandaag 

Maar het rommelt al een tijdje 

In je darmen en je maag 

Het wordt doodstil in de klas 

Het angstzweet breekt je uit 

En net voor de eerste zin 

Klinkt er een raar geluid 

Er klinkt het geluid van een scheet. Iedereen schrikt. Dan moet iedereen lachen. 

Koko Piccolo: Hij deed het! 


Hendrik-Jan: Echt niet! Zij daar! 

Pearl: Niet, Leo deed het. 

President: (Tegen Leo) Shame on you, son! Shame on you! 

Koor: ’t Is om je rie-ra-rot te schamen 

Je laat er altijd eentje gaan 

Je tracht de zaak nog te verbloemen 

Maar er zit een luchtje aan 

Is het tie-ta-tij te keren? 

Voor een falend darmkanaal? 

Is de reuk nog te maskeren? 

Of wordt het een schandaal? 

Iedereen doet z’n vinger voor de mond als gebaar om stilte. Het couplet wordt 

zacht ingezet en bij elke zin neemt het volume iets toe. De laatste zin gaat voluit. 

Koor: Ssssssssssssssssssssssstel je voor 

Jaren later ben je groot 

Maar nog steeds word je geteisterd 

Door die ene hoge nood 

Je bent inmiddels president 

Houdt een toespraak vandaag 

Maar plots klinkt daar ‘t geluid 

Van een versleten motorzaag 

Er klinkt weer een scheet. Iedereen kijkt geschrokken naar de President. 

Diederik: Hij deed het! 

De President: Echt niet! Not me! She did it! Of hij! 

Felicity: Niet, jij deed het. De President deed het! 

Broeder Leo: (Tegen de President) Shame on you, son! Shame on you! 


Je laat er altijd eentje gaan 

Je tracht de zaak nog te verbloemen 






Voice-over: Lady’s and gentlemen: 

the president of the United Sssssscheets of America 


Dan wordt de President naar voren geduwd en lacht iedereen hem uit. 


Hij laat er altijd eentje gaan 

Hij tracht de zaak nog te verbloemen 






Er klinkt een enorme scheet. De President voelt met beide handen aan z’n kont. 

Zo rent hij gehaast af. Harry en Barry grijpen allebei een rolletje toiletpapier uit 

de rugzak en rennen gehaast achter de President aan. 

Koor loopt af. Ridder Roderik en zuster Roos blijven achter. 

Scène 15: Wakker blijven! 


Scène 16: Stront aan de knikker 

De President komt van de linkerkant oplopen. Hij kijkt zenuwachtig om zich heen. 

President: Where is that professor Proefjes? Als hij me niet snel helpt 

dan is er echt stront aan de knikker. 

Professor Prikspuit, X en dokter Zaaggraag komen op vanaf de rechterkant. 

Professor Prikspuit heeft een hele grote prikspuit bij zich. 

Prof. Prikspuit: Mister President! U bent precies op tijd. 

President: Professor? Wat ziet u er strange uit. Waarom draagt u een 

zwarte jas? Wat gaat u doen met die spuit? 

De President wordt door dokter Zaaggraag en X vastgepakt. 

President: Wat is dit? Wat gaat er gebeuren? 

Prof. Prikspuit: Zet de President even op zijn stoel, jongens. 


De President wordt door dokter Zaaggraag en X in de bureaustoel van de 

Directrice gedrukt en vastgehouden. De President kijkt geschrokken. 

President: Mag ik even wat zeggen? Ik kom eigenlijk helemaal niet 

voor uw prik. Mijn probleem is… tja, hoe zeg je dat? Ik doe 

het nogal vaak in mijn broek. 

Prof. Prikspuit: Veel mensen die bij mij een prik komen halen doen het in 

hun broek. Ze zijn bang. 

Professor Prikspuit komt dichterbij met zijn prikspuit in de aanslag. 

Prof. Prikspuit: Dat is ook begrijpelijk. De prik is erg groot en heeft een 

enorme naald! Het kan dus wel eens pijn gaan doen! 

Professor Prikspuit buigt zich dreigend over De President heen. Er start een 

zenuwslopend muziekje (cd-track 15). 

Prof. Prikspuit: (Gemeen) Veel pijn. Heel veel pijn! 

President: Noooooo!!! 

Prof. Prikspuit: Yesssss!!! (Lacht gemeen) Heheheheheh! 

Dan komt Ridder Roderik opgerend. De muziek stopt. Roderik roept: 

Ridder Roderik: (Luide stem) Stop this madness!!! 

Professor Prikspuit schrikt en komt vliegensvlug overeind. Hij haalt een potje 

pilletjes uit z’n jaszak en reikt die de President aan. 

Prof. Prikspuit: Of je neemt pillen. Die werken ook. 

President: Doe ik! 

De President jumpt uit de stoel, grist het potje pillen uit de hand van professor 

Prikspuit en loopt vliegensvlug tussen dokter Zaaggraag en X door. 

President: O ja! 

De President draait zich om en duwt dr. Zaaggraag en X een kaartje in handen. 

President: Remember. Don’t forget to vote for… 

Zaaggraag & X: Malloot! 

President: Juist ja. 


De President rent vliegensvlug af. Hij heeft het in zijn broek gedaan en houdt zijn 

handen voor zijn billen terwijl hij afrent. Professor Prikspuit en ridder Roderik 

staan tegenover elkaar. Prikspuit houdt zijn spuit in de aanslag. 

Ridder Roderik: Zo, Prikspuit! Blijkbaar is er maar één die jou kan 

tegenhouden. Ridder Roderik! Misschien leg ik het loodje 

tijdens mijn poging. Maar een ridder gaat het gevaar niet uit 

de weg! 

Dokter Zaaggraag en X gaan dichtbij elkaar staan. 

Dokter Zaaggraag: Dit wordt knokken. Zeker weten! 

X: Denkt u wat ik denk? 

Zaaggraag & X: Wegwezen!!! 

Dokter Zaaggraag en X rennen af. 

Prof. Prikspuit: Zo, vervelend klein riddertje. Wil je stoer doen? Wat kan zo’n 

jong ventje nou uitrichten tegen een machtige schurk als ik? 

Ridder Roderik: Jong ventje? Waar zie je me voor aan? Een jochie van 12? 

Prof. Prikspuit: (Uitdagend) Ja! 

Ridder Roderik: Cool!! Ik ben pas elf! 

Knol komt met Diederik oplopen. 

Ridder Roderik: Ah, Knol. Precies op tijd. We gaan duelleren met die gare 

Prikspuit. 

Ridder Roderik gaat achter Knol staan. 

Ridder Roderik: Klaar? 

Knol: Wat ben je van plan? 

Ridder Roderik: Ik wil op je rug springen. 

Knol: Hoho! Jij hebt de vorige keer al bovenop gezeten. Nu is het 

mijn beurt. 

Ridder Roderik: Alle jodelende jonkvrouwen! Wat een moment om moeilijk te 

doen. Goed dan, jij mag bij mij op de rug. 

Ridder Roderik gaat voor Knol staan. Knol springt bij ridder Roderik op de rug. 


Ridder Roderik: Snel! Geef me de sporen! 

Knol geeft ridder Roderik een klap op z’n zij. 

Knol: Aanvallùùùùùh!!! 

Ridder Roderik en Knol stormen op professor Prikspuit af. Professor Prikspuit 

stapt echter op het laatste moment aan de kant. 

Knol: Remmùùùùùh!!! 

Roderik kan niet meer stoppen en rent met Knol nog op zijn rug aan de 

linkerkant de coulissen in. Er klinkt het geluid van een crash (cd-track 16). 

Diederik: Verdraaid! Nu is het mijn beurt om in te grijpen. Ik… ik… ik 

ben zóóóóó kapot… 

Diederik valt in slaap. 

Scène 17: De demonstratie 

Dokter Zaaggraag en X komen hard aangerend. Ze zijn duidelijk over hun toeren. 

X: Professor Prikspuit! Professor Prikspuit! 

Prof. Prikspuit: Ssssst! Roep mijn naam niet zo hard! 

X: (Zachtjes) Sorry, professor. 

Prof. Prikspuit: Kun je dan ook helemaal niks, X? Je bent een waardeloze 

assistent. Jij mist duidelijk de X-factor. 

Dokter Zaaggraag: Professor, er is een demonstratie op komst. Voorstanders van 

uw prik zijn met spandoeken op weg hiernaartoe! 

Prof. Prikspuit: Wat is het probleem? 

X: De tegenstanders van uw prik zijn ook op weg hiernaartoe. 

Ze willen dat u stopt met de prik. 

Prof. Prikspuit: Deksels! Als de voor- en tegenstanders elkaar hier tegen het 

lijf lopen, dan komt er heibel van. 

Dokter Zaaggraag: Dan komt er nog meer pers op af. Die Esmee en die Sjekkie 

zijn al irritant genoeg. Stel je voor dat ze iets ontdekken. 


Prof. Prikspuit: Ik zal de boel proberen te sussen. Snel, mijn jas! 

X helpt professor Prikspuit met het uitdoen van zijn zwarte jas. De professor doet 

snel zijn andere bril op terwijl X de jas weer binnenstebuiten doet. X helpt de 

professor met het aantrekken van de inmiddels witte jas. Professor Prikspuit 

verandert hierdoor weer in professor Proefjes. Er klinkt rumoer in de coulissen. 

X: Daar zul je ze hebben. Als dit allemaal maar goed gaat! 

Van beide kanten komen de demonstranten oplopen. Vanaf de linkerkant 

komen de voorstanders (Kimberly, Pearl, Felicity, Turbo Thea, Ria Race-eend, 

Koko en Lolo) en van de rechterkant de tegenstanders (Dagmar, Tess, Esmee, 

Sjekkie, Hendrik-Jan en Benny). 

[NB. Beide kampen hebben spandoeken en borden bij zich met leuzen erop als 

‘Wij zijn toe aan nooit meer moe!’ en ‘Zonder slaap word je een aap’ en ‘Ook een 

Knol moet onder de wol’ en ‘Altijd slapen is om van te gapen’ en ‘Alleen een 

stakker is altijd wakker’ enzovoort, enzovoort. 

Dagmar: Wij zijn het zat! De prik is levensgevaarlijk! Weg met de prik! 

Er klinkt boegeroep vanuit het kamp van de voorstanders. 

Ria Race-eend: Autorijden zonder de prik, dat is pas levensgevaarlijk! 

Turbo Thea: Ja! Ze blijft nu tenminste wakker! 

Dan klinkt er boegeroep van de tegenstanders. Professor Proefjes staat tussen de 

twee kampen in. Dan komt de Directrice samen met zuster Jasmijn en broeder 

Leo vanaf rechts oplopen. De Directrice en Jasmijn gaan bij professor Proefjes 

staan. Broeder Leo blijft aan de rechterkant van het podium staan. 

Directrice: Mag ik stilte? (Roept) Mag ik stilte?! 

Het wordt met moeite stil. 

Directrice: Laten we luisteren naar wat de professor te zeggen heeft. 

Prof. Proefjes: Ik kan jullie verzekeren dat de prik volkomen veilig is! 

Zuster Roos, Roderik, Knol, Harry, Barry en de President komen oplopen. 

Zuster Roos: Dat is niet waar! Ik ben zojuist in uw kantoor geweest en heb 

allemaal bewijzen gevonden dat de prik iedereen binnen een 

week knettergek maakt. 

Iedereen: (Ontsteld) Wat?! 


President: Dat klopt! En hij heeft mij tegen mijn wil proberen te prikken. 

Zuster Roos: De professor wilde iedereen gek maken om daarna zelf de 

medicijnen te gaan verkopen die iedereen weer beter maken. 

President: Zo wilde hij snel rijk worden. Alleen al van mij had hij 

miljoenen kunnen eisen. It’s terrible! 

Iedereen is geschokt. 

Sjekkie & Esmee: Dat moet in de krant! Dat moet op tv! 

Prof. Proefjes: Jullie hebben me door. Maar dat wil nog niet zeggen dat jullie 

me ook te pakken hebben! 

Professor Proefjes rent naar de rechterkant van het podium. Daarbij passeert hij 

broeder Leo. Deze vraagt niks, maar haalt uit. Professor Proefjes gaat knock-out. 

Broeder Leo: Mocht ik? 

Iedereen: (Enthousiast) Ja!!! 

Harry houdt professor Proefjes stevig vast. 

Het vervolg van deze scene is weggehaald uit deze inzage-versie van 

het script 


Scène 18: De keuze van Roos 

Ridder Roderik en zuster Roos lopen naar elkaar toe. 

Ridder Roderik: Wat stoer dat je de professor hebt weten te stoppen. 

Zuster Roos: Wat stoer dat jij het probeerde. 

Ridder Roderik: Eindelijk heb ik je gevonden! Toen ik je naam hoorde wist ik 

het meteen. 

Zuster Roos: Mijn naam? Wat bedoel je? 

Ridder Roderik: Rozemarijn van Doorn. Mijn eigen Roosje. Mijn Doornroosje! 

Zuster Roos: Oh Roderik, ik snap wat je bedoelt. Met jou is het leven net 

een sprookje! 

Dan ziet Zuster Roos Hendrik-Jan staan met zijn bos rozen. 

Zuster Roos: Hendrik-Jan, ik hoop dat je kunt begrijpen dat Roderik de 

ware voor mij is. 

Hendrik-Jan: (Sip) Tuurlijk… 

Hendrik-Jan laat zijn bos rozen zakken. Zuster Roos pakt de hand van ridder 

Roderik en ze lopen langzaam richting de coulissen. 

Ridder Roderik: Maar je zou eigenlijk moeten slapen. Zo gaat het sprookje 

toch? Dat jij slaapt en dat ik je dan moet wakker maken met 

een… nou ja, met een... 

Zuster Roos: Met een wat? 

Ridder Roderik: Nou ja… je slaapt niet, dus hoef je ook helemaal niet 

gered te worden, of wel? 

Zuster Roos en ridder Roderik blijven staan. 

Zuster Roos: Gered? Nee, gekkie. We zitten inmiddels in de 21e eeuw. 

Vrouwen redden zichzelf wel. Of vind je dat soms lastig? 

Ridder Roderik: Lastig? Nee, hoor. Alleen, hoe zit het dan met... ik bedoel, 

hoe zit het dan met het kusje? 

Zuster Roos en ridder Roderik lopen langzaam verder richting de coulissen. 


Zuster Roos: Oh, dat komt wel goed. 

Zuster Roos en ridder Roderik lopen af. 

Scène 19: Ben je boos… 

Hendrik-Jan laat zijn bos rozen op de grond vallen en stampt erop. Daarna gaat 

hij op de bank zitten. Hij zet zijn ellebogen op zijn knieën en verbergt z’n gezicht. 

Benny Bladblazer: Arme Hendrik-Jan. Ben je verdrietig? 

Knol, zuster Jasmijn, broeder Leo en Benny gaan om Hendrik-Jan heen staan. 

Hendrik-Jan: Nee, ik ben niet verdrietig. 

Knol: Je bent vast teleurgesteld. 

Hendrik-Jan: Ook niet. 

Benny Bladblazer: Ben je boos? 

Hendrik-Jan richt zichzelf op en kijkt naar het publiek. Hij kijkt verschrikkelijk 

kwaad. Er valt een lange(!) stilte. Iedereen kijkt naar Hendrik-Jan en houdt zijn 

adem in, in afwachting hoe hij zal gaan reageren. Dan doet broeder Leo heel 

voorzichtig een klein stapje naar voren en zegt met zijn zware stem: 

Broeder Leo: (Zachtjes) Ben je boos… pluk een roos. 

Er valt nu een korte stilte, waarin iedereen zijn lachen probeert in te houden. 

Daarna klinkt er gegniffel. Daarna barst iedereen in lachen uit. Ook Hendrik-Jan 

moet stiekem een beetje lachen. Hij staat op. 

Hendrik-Jan: (Gemaakt boos) Hou op! Dit is niet grappig! 

Nou, ja… (Lachend) Eigenlijk is het wel heel grappig! 

Benny Bladblazer loopt naar Hendrik-Jan toe en slaat zijn arm om hem heen. 

Benny Bladblazer: Hendrik-Jan, ergens op deze wereld is er ook iemand voor 

jou. Alleen heet ze misschien geen Roos. 

Knol: Precies! Misschien heet ze wel Margriet. 

Benny Bladblazer: Of Dahlia. 

Zuster Jasmijn: (Zachtjes) Of Jasmijn. 


Broeder Leo: Of Bonte Ficus! 

Benny Bladblazer: (Fluistert geïrriteerd) Leo! 

Broeder Leo: (Fluistert) Dat kan toch? 

Hendrik-Jan: Jasmijn? Dat is toch zo’n witte bloem? Die zouden hier best 

mooi staan in de tuin. 

Zuster Jasmijn: Dat denk ik ook. 

Hendrik-Jan: (Tegen Jasmijn) Wil jij helpen de tuin opnieuw in te richten? 

Zuster Jasmijn: Heel graag! 

Hendrik-Jan: We gaan meteen aan de slag! 

Hendrik-Jan pakt de hand van zuster Jasmijn en ze lopen gehaast af. 

Hendrik-Jan: (Roept) Ik geloof dat ik verliefd ben! 

Benny Bladblazer: (Zucht) Daar gaan we weer! 

Knol: (Tegen het publiek) Tja, een beetje vreemd zijn we allemaal, 

nietwaar? (Hinnikt vrolijk) Hííííííííí! 


♪ ♫ Lied: Herrie en kabaal (cd-track 17) 

Koor: Nu alles weer voorbij is 

Lol, plezier en gekkigheid 

Kijken wij samen terug 

Met veel tevredenheid 

Nu dit verhaaltje uit is 

En het doek valt voor groep 8 

Volgt nu de ontlading 

Dus zingen wij heel zacht: 

Maak herrie en kabaal 

Laat het knallen door de zaal 

Laat je horen iedereen 

Dan kan niemand eromheen 

Met muziek en veel bombarie 

Vieren wij ons afscheidsfeest 

Het is nu wel mooi geweest! 


Nu het einde daar is 

En de eindstreep is gehaald 

Zijn wij allen helden 

Nee, niemand heeft gefaald 

Een klas zo goed als wij 

Dat is buitengewoon 

Toch zingen wij bescheiden 

Op onze fluistertoon: 






















BONUSSCÈNE: De geheime opdracht van Benny Bladblazer 

Deze scene is weggeblazen uit deze 

inzage-versie van het script 


♪ ♫ Lied: Medley (cd-track 18) 

Koor: Midden in de bossen 

Daar ligt ons hospitaal 

Alles gaat hier anders 

Nee, niets gaat hier normaal 

Wij nemen alle dingen 

Wat minder serieus 

Doe maar lekker gek! 

Ja, dat is onze leus 






Ze doen poeslief tegen iedereen 



Je ziet het misschien niet meteen 

Maar ze hebben alle drie één ding gemeen 

Gemeen! Ze zijn gemeen!! 

Knap, talentvol, geniaal 

Doortrapt, boosaardig, asociaal 




Want wij zijn 






Gemeen! 





Zuster Jasmijn: Ze is verliefd, maar kan niet kiezen 

Ze is verliefd op allebei 

De één is stoer, de ander grappig 

Dat zijn ze eigenlijk allebei 


Koor: Ze is verliefd, maar wat onzeker 

Want de keuze komt dichtbij 

Straks krijgt zij het voor haar kiezen 

De één wordt boos, de ander blij 

’t Is om je rie-ra-rot te schamen 

Hij laat er altijd eentje gaan 

Hij tracht de zaak nog te verbloemen 


























Het is nu wel mooi geweest 

-einde-

Spotlight Musical Productions

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?