Tekst - Vlaams Parlement

-1075- Vlaams Parlement – Vragen en Antwoorden – Nr. 8 – 16 februari 2001
komsten en publiciteit de benamingen moeten
worden gebruikt zoals die voorkomen in de plannen
van aanleg of ruimtelijke uitvoeringsplannen.
In het decreet betreffende de ruimtelijke ordening,
gecoördineerd op 22 oktober 1996, is nergens vastgelegd
dat de verkoop van een goed slechts mogelijk
is als er een stedenbouwkundig attest voorhanden
is. Een stedenbouwkundig attest is dus niet
verplicht, maar het biedt de instrumenterende
ambtenaar zekerheid van bestemming van de
grond. Het stedenbouwkundig attest is dus geenszins
verplicht, de notaris kan in de publiciteit omtrent
de verkoop en in de akte ook bijvoorbeeld de
bestemming van het gewestplan vermelden als hij
die kent en weet dat er geen andere aanlegplannen
gelden.
Anderzijds geeft een stedenbouwkundig attest (nr.
2) aan potentiële bouwen een uitspraak omtrent de
kans op het verkrijgen van een stedenbouwkundige
vergunning, en dit op basis van een summier
ontwerp en een vraag die veel minder dan de eigenlijke
aanvraag om een stedenbouwkundige vergunning
moet worden gedocumenteerd. Vooraleer
definitieve bouwplannen op te maken, kan men
dus reeds de haalbaarheid van een project laten
beoordelen.
Uiteraard vergt de beoordeling van een project
enige tijd en een specifieke procedure.
Stedenbouwkundige attesten nr. 1 en 2 moeten
voor advies worden voorgelegd aan de gemachtigde
ambtenaar. Volgens artikel 4 van het koninklijk
besluit van 22 oktober 1971 tot uitvoering van het
genoemde artikel 63, wordt het stedenbouwkundig
attest nr. 1 binnen veertig dagen na de aanvraag afgegeven,
het stedenbouwkundig attest nr. 2 volgens
artikel 5 van dat koninklijk besluit binnen vijfenzeventig
dagen.
Het stedenbouwkundig attest kan worden aangevraagd
door de eigenaar van een grond, door de instrumenterende
ambtenaar, maar ook door een
derde, bijvoorbeeld een potentiële koper.
Anderzijds is het zo dat een potentiële koper niet
moet wachten tot hij de eigenaar is om de effectieve
aanvraag van een stedenbouwkundige vergunning
in te dienen. Hij mag dit ook reeds doen als
hij van de eigenaar een bouwrecht heeft gekregen,
met andere woorden de bij akte vastgelegde overeenkomst
dat hij de werken mag uitvoeren, ook al
zou op dat moment de grond nog niet zijn overgedragen
of niet worden overgedragen. Uiteraard
kan het wachten op de afgifte van het eventueel
voorwaardelijke stedenbouwkundig attest onaangename
verrassingen voorkomen. Het is immers
eenvoudiger een voorontwerp te wijzigen dan een
definitieve aanvraag in te trekken en na aanpassing
opnieuw in te dienen en mogelijke procedures,
zoals openbaar onderzoek, opnieuw te laten verlopen.
Wat de concrete vragen van de Vlaamse volksvertegenwoordiger
betreft.
1. Er is inderdaad bij de buitenafdelingen ROHM
van de administratie Arohm een serieuze achterstand
bij de behandeling van de stedenbouwkundige
attesten, dit vooral ten gevolge van het
bekende personeelstekort.
In sommige provinciale afdelingen is die achterstand
vrijwel nihil, terwijl hij in andere meerdere
maanden beloopt, vooral dan in de provincies
Antwerpen en Oost-Vlaanderen en in mindere
mate in West-Vlaanderen.
2. Zoals hierboven aangetoond, gelden onderscheiden
behandelingstermijnen voor stedenbouwkundige
attesten nr. 1 (40 dagen) en stedenbouwkundige
attesten nr. 2 (75 dagen).
Het gaat hier echter om termijnen van orde, wat
inderdaad inhoudt dat er geen sanctie bestaat
bij het overschrijden van die termijnen en de
aanvrager evenmin over enige verhaalmogelijkheid
(zoals een georganiseerd administratief beroep)
beschikt.
3. De vertraging in de behandeling van stedenbouwkundige
aanvragen (en derhalve niet alleen
stedenbouwkundige attesten) is genoegzaam
bekend.
Ik kan ook begrip opbrengen voor het ongenoegen
van gemeenten en aanvragers wanneer de
voor de afhandeling bepaalde termijn in aanzienlijke
mate wordt overschreden. Door de betrokken
afdelingen worden echter onmiskenbaar
grote inspanningen geleverd om aan de
achterstand het hoofd te bieden, doch het kan
niet worden ontkend dat de beschikbare middelen
hiertoe momenteel ontoereikend zijn.
Tevens kan niet worden ontkend dat het aantal
ingediende aanvragen uitzonderlijk hoog is, dit
wellicht ten gevolge van het gevoerde handhavingsbeleid
en de hiermee verbonden bewustwordingsreflex
vanwege de bevolking.
Bovendien kan niet worden ontkend dat de administratie
ROHM heden onder zware druk
staat ten gevolge van de supplementaire taken
die haar werden toebedeeld in uitvoering van