Tekst - Vlaams Parlement

More documents

Recommendations

Info

Vlaams Parlement – Vragen en Antwoorden – Nr. 8 – 16 februari 2001 -1044- bestrijdingsmiddelen is echter ook gewestelijke bevoegdheid, gezien de gevolgen voor milieu en gezondheid. In feite is er nood aan afstandsbepalingen om te beletten dat in de buurt van woningen en tuinen wordt gespoten met giftige producten. Maar momenteel is enkel de opslag van grotere hoeveelheden bestrijdingsmiddelen vergunning- of meldingsplichtig. En in de praktijk blijkt dat ook met deze reglementering een loopje wordt genomen, zoals deze zomer nog werd gemeld door de Dienst Landbouwvoorlichting. 1. Dient ook op Vlaams niveau niet reglementerend te worden opgetreden inzake het gebruik van bestrijdingsmiddelen in woonzones Is het niet aangewezen om een verplichte afstand ten opzichte van woonzones in te stellen Of zelfs bufferzones, als het gaat om echt schadelijke producten In welke mate kan dit nu al worden afgedwongen 2. Zal dit aspect deel uitmaken van het toekomstig reductieprogramma voor bestrijdingsmiddelen 3. Vindt er overleg plaats met de federale instanties bevoegd voor Landbouw om het gebruik van bestrijdingsmiddelen in of bij woonzones beter te controleren of af te bouwen Zo ja, via welke instrumenten of afspraken 4. Komt er een betere controle van de opslag van voornamelijk gevaarlijke insecticiden Is er intussen al zicht op het aantal landbouwers, tuinders of handelaars die grotere hoeveelheden stockeren zonder vergunning, en hoe daartegen zal worden opgetreden Antwoord 1. De Vlarem-reglementering, waarnaar de Vlaamse volksvertegenwoordiger verwijst, regelt de voorkoming van en de bescherming tegen hinder en risico's inherent aan al of nietingedeelde inrichtingen. Het gebruik van bestrijdingsmiddelen in de landbouw in het algemeen en in de fruitteelt in het bijzonder valt derhalve inderdaad volledig buiten het toepassingsgebied van deze Vlarem-reglementering. Het gebruik van bestijdingsmiddelen zowel voor landbouwkundig als voor niet-landbouwkundig gebruik, is geregeld door het koninklijk besluit van 5 juni 1975 betreffende het bewaren, het verkopen en het gebruiken van bestrijdingsmiddelen en fytofarmaceutische producten. Terecht wordt gewezen op de problematiek inzake het gebruik van bestrijdingsmiddelen in (de nabijheid van) woonzones, het instellen van een verplichte afstand of het invoeren van bufferzones ten opzichte van woonzones waar het gebruik van bepaalde producten nader wordt gereglementeerd. Momenteel bestaat er voor deze aangelegenheid op Vlaams niveau geen wetgeving die toelaat om het instellen van bufferzones langs woonzones afdwingbaar te maken. Wel worden er op Vlaams niveau acties ondernomen om het gebruik van bestrijdingsmiddelen nader te sturen. – In de code van goede landbouwpraktijken wordt onder meer de aandacht gevestigd op perceelsranden en driftarme spuitdoppen : "bij onoordeelkundig gebruik kunnen in de buurt van woonzones gevaarlijke situaties ontstaan". Er wordt tevens aangegeven hoe schade aan naburige percelen kan worden vermeden. De code is niet afdwingbaar. – Met beheersovereenkomsten kan vrijwillig voor het extensief beheer van perceelsranden of bufferstroken worden gekozen. Op deze wijze wordt gewerkt aan de verbetering van de milieukwaliteit. Voor bufferstroken langs woonzones is echter niets bepaald. 2. Het reductieprogramma voor het gebruik van bestrijdingsmiddelen in Vlaanderen is nog in ontwikkeling. Daarbij krijgt het aspect van de bufferzones zeker de nodige aandacht en wordt er overwogen om in het maatregelenpakket, onder andere door verplichtingen en stimulansen via subsidie, het instellen van bufferzones of schermen in te bouwen. De effectiviteit van dergelijke maatregelen wordt hoog ingeschat. 3. In het koninklijk besluit van 28 februari 1994 vinden we het volgende terug (art. 59) : "Bij het gebruik van een bestrijdingsmiddel voor landbouwkundig gebruik neemt de gebruiker de nodige maatregelen om te vermijden dat nadeel berokkend wordt aan de gezondheid van de mens en van nuttige dieren en dat schade wordt toegebracht aan naburige teelten en in het algemeen aan het milieu." Het federale Ministerie van Landbouw wist te melden dat bij ingediende klachten van bewoners een inspecteur de situatie ter plekke gaat evalueren en bespreken met beide partijen. Dit
-1045- Vlaams Parlement – Vragen en Antwoorden – Nr. 8 – 16 februari 2001 komt slechts enkele malen per jaar voor. Overleg tussen het Vlaams Gewest en de federale instanties omtrent deze problematiek heeft voorlopig niet plaats. Dit aspect zal ook in de opmaak van het reductieprogramma worden opgenomen. 4. De opslag van gevaarlijke insecticiden kan naargelang het geval ingedeeld zijn in de rubrieken 5.3 of 17 (17.3.2) van de Vlarem-indelingslijst. Naargelang de grootte van de opslagcapaciteit kan deze opslag ofwel niet zijn ingedeeld, ofwel ingedeeld zijn in de derde, tweede of eerste klasse. In de geplande acties van de afdeling Milieu-inspectie voor het jaar 2001 is een actie opgenomen omtrent de opslag van biociden. Het doel van deze actie is een inzicht te verwerven omtrent het gebruik van biociden in Vlaanderen. De actie richt zich zowel naar de inventarisatie, als naar de naleving van de wetgeving. Na evaluatie van deze actie kunnen er evenwel maatregelen worden genomen om het wettelijk kader te herzien. Er is momenteel geen statistiek voorhanden van dergelijke opslagplaatsen bij landbouwers, tuinders of handelaars. Vraag nr. 38 van 1 december 2000 van de heer PAUL WILLE Afvalconcessie Tienen – OVAM-interventie In de eerste helft van het jaar 2000 sloot de stad Tienen door middel van een concessieovereenkomst een samenwerking af met Leysen Containerdienst. Het doel was een nieuwe aanpak van het afvalbeheer. De polemieken die er zijn geweest tussen de intercommunale Interleuven en de stad Tienen deden deze laatste besluiten met een privaat bedrijf in zee te gaan. In een brief gericht aan het college van burgemeester en schepenen aangaande deze situatie spreekt de Openbare Afvalstoffenmaatschappij voor het Vlaams Gewest (OVAM) zich zeer fel uit ten gunste van de intercommunale. Men kan zich niet van de indruk ontdoen dat het schrijven is ingegeven door een aspiratie voor een volledige overheidsinmenging in de Vlaamse afvalsector. 1. Kan het dat een VOI (Vlaamse openbare instelling) een intercommunale promoot tegen een rechtsgeldige overeenkomst tussen een gemeente en een privé-partner in Zo neen, welke maatregelen neemt de minister om dergelijke voorvallen te vermijden 2. Kan men in bovenstaand geval wel gewag maken van vrije mededinging 3. Heeft de minister weet van dergelijke gebruiken bij OVAM in het verleden Antwoord 1. De OVAM was op uitnodiging van de stad Tienen aanwezig op de voorstelling van de concessieovereenkomst tussen de stad Tienen en Leysen Containerdienst van 23 juni 2000. Tijdens deze academische zitting is de OVAM niet tussenbeide gekomen in het conflict tussen de stad Tienen enerzijds en de intercommunale Interleuven anderzijds. De OVAM heeft alle ter beschikking gestelde documenten en informatie eerste grondig geanalyseerd en heeft aan de stad Tienen op 14 juli 2000 inderdaad een brief gestuurd waarin ze een aantal opmerkingen formuleerde en vragen stelde aan het stadsbestuur met betrekking tot de voor Vlaanderen nieuwe samenwerkingsvorm (concessie) tussen een lokaal bestuur en een privé-firma. Deze vragen en opmerkingen hebben te maken met de bestemming van bepaalde afvalstoffen van de stad Tienen, die steeds volgens de principes en de afvalbehandelingshiërarchie van het Vlaams afvalstoffenbeleid moeten worden beheerd en verwerkt. Onder andere het grofvuil en PMD-residu kwamen ter sprake (PMD : plastiek, metaal en drankkartons – red.).Totnogtoe heeft de stad Tienen nog steeds niet meegedeeld aan de OVAM waar de afvalstoffen worden verwerkt. Ook werden er opmerkingen geformuleerd om de voorgestelde cijfers betreffende de ingezamelde hoeveelheden huishoudelijke afvalstoffen van de stad Tienen in een juiste context te plaatsen, bijvoorbeeld in relatie tot het al dan niet inzamelen van bedrijfsafval. Daarnaast betreurde de OVAM de conflicten tussen de stad Tienen en de intercommunale Interleuven. De OVAM wees erop dat de inwoners van de stad inzake dienstverlening en inzake kostprijs slechts gebaat zijn bij een optimale
Page 1 and 2:
Nr. 8 VLAAMS PARLEMENT Zitting 2000
Page 3 and 4:
-985- Vlaams Parlement - Vragen en
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12: -993- Vlaams Parlement - Vragen en
Page 61: -1043- Vlaams Parlement - Vragen en
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123:
show all

Tekst - Vlaams Parlement

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?