Tekst - Vlaams Parlement

-1041- Vlaams Parlement – Vragen en Antwoorden – Nr. 8 – 16 februari 2001
De verplichting voor een damprecuperatiesysteem
bij benzinestations werd door de
Vlaamse regering principieel goedgekeurd.
Sinds 1 januari 1999 zijn er verstrengde emissiegrenswaarden
voor SO 2 en NO x van
kracht geworden voor de meeste bestaande
industriële procesemissies. Voor de keramische
sector geldt tot eind 2002 een overgangsregeling.
In de Raad van Leefmilieuministers van de
Europese Unie werd in juni 2000 een politiek
akkoord bereikt over het voorstel tot
wijziging van de bestaande richtlijn inzake
de beperking van de luchtverontreiniging
door grote stookinstallaties. Deze richtlijn
omvat strengere emissiegrenswaarden voor
nieuwe grote stookinstallaties.
– Maatregelen gelinkt met het mobiliteitsvraagstuk
vallen onder de exclusieve bevoegdheid
van de Vlaamse minister van Mobiliteit,
Openbare Werken en Energie. De
milieu-impact van het ontwerp van Vlaams
Mobiliteitsplan wordt bewaakt door de uitwerking
van een strategisch milieueffectraport
van het ontwerpplan. De bevordering
van het gebruik van milieuvriendelijke voertuigen
en brandstoffen wordt momenteel bestudeerd
door de VITO (Vlaamse Instelling
voor Technologisch Onderzoek – red.).Op
basis van de resultaten zal in de loop van
volgend jaar een concreet actieprogramma
worden verwerkt.
3. Concrete aanvullende maatregelen om te
komen tot een bijkomende CO 2 -reductie zullen
worden beschreven in het derde Vlaams Milieubeleidsplan
(2002-2006), dat momenteel in volle
voorbereiding is.
Deze maatregelen zullen afgestemd zijn op het
Nationaal Klimaatsplan opgesteld door de federale
staatssecretaris voor Duurzame Ontwikkeling
en Energie.
4. Het engagement aangegaan door België in het
kader van het Protocol van Kyoto is ambitieus.
Voortgaande op de vastgestelde trend van stijgende
CO 2 -emissies, zal het behalen van de
vooropgestelde doelstelling voor België een
moeilijke opdracht zijn.
Vraag nr. 35
van 24 november 2000
van de heer JAN LAURYS
Riviervisserij – Controles
1. Hoeveel controles op de naleving van de wet op
de riviervisserij in Vlaanderen werd uitgevoerd
in 1999 Hoeveel controles waren er per provincie
2. Hoeveel overtredingen werden vastgesteld
(Vlaanderen – provincie)
3. Wat was de aard van de overtredingen (Vlaanderen
– provincie)
4. In hoeveel gevallen werd verbaliserend opgetreden
(Vlaanderen – provincie)
Antwoord
Het antwoord op de vragen 1, 2 en 4 is te vinden in
tabel 1. Voor het antwoord op vraag 3 verwijs ik
naar tabel 2. Uit tabel 2 valt af te leiden dat de aard
van de overtredingen tot een vijftal soorten is beperkt.
De meeste overtredingen betreffen het vissen
zonder visverlof en het vissen buiten de toegestane
tijden.
Over deze controles kan ik nog het volgende opmerken.
Ingevolge artikel 10 van de wet op de riviervisserij
van 1954 is de afdeling Bos en Groen belast met de
politie, de bewaking en het behoud van de visserij.
Dezelfde wet bepaalt in artikel 23 dat, behalve
door de boswachters, eveneens overtredingen kunnen
worden vastgesteld door andere politieambtenaren
en andere officieren van gerechtelijke politie,
alsook door de ingenieurs en conducteurs van
bruggen en wegen, de scheepvaartinspecteurs, de
wachters van de bevaarbare waterwegen, de sluismeesters,
de wegopzieners en de beambten van de
Directe Belastingen en van de Douane en Accijnzen.
De in tabel opgenomen gegevens slaan enkel op de
controles door de boswachters van de afdeling Bos
en Groen, die traditioneel als de belangrijkste
groep controleurs van de hengelaars wordt beschouwd.
Dat neemt niet weg dat op bepaalde waters
frequent wordt gecontroleerd door de rijkswacht.