Uitgave 1 / 2013 Editor: dr. M.D. Njoo - Huidarts.com

14 Kompakt
Dermatologie - Uitgave 1 / 2013
Inflammatoire reacties bij molluscum contagiosum
Nieuwe klinische betekenissen onthuld
Dit onderzoek was gericht op de frequentie,
epidemiologie, klinische kenmerken
en de prognostische betekenis van ontstoken
molluscum contagiosum (MC)
laesies, molluscum dermatitis, reactieve
papulaire erupties die lijken op het Gianotti-Crosti
syndrome, en atopische dermatitis
bij patiënten met MC. Het betrof
hier een retrospectieve review van medische
dossiers afkomstig van een universiteitspraktijk
voor pediatrische dermatologie.
In totaal werden gegevens van 696
patiënten met molluscum met een gemiddelde
leeftijd van 5,5 jaar bij het onderzoek
betrokken. De belangrijkste uitkomstmaten
waren de frequenties,
karakteristieken en geassocieerde kenmerken
van ontstekingsreacties op MC bij
patiënten met en zonder atopische dermatitis.
Molluscum dermatitis, ontstoken MC
laesies en op het Gianotti-Crosti syndroom
lijkende reacties (GCLRs) kwamen
voor bij 270 (38,8%), 155 (22,3%) respectievelijk
34 (4,9%) van de patiënten. In
totaal hadden 259 patiënten (37,2%) een
geschiedenis van atopische dermatitis.
Personen met atopische dermatitis hadden
meer MC laesies (P&lt 0,001) en een toegenomen
kans op molluscum dermatitis
(50,6% vs. 31,8%; P&lt 0,001). Bij patiënten
met molluscum dermatitis, namen
de aantallen MC laesies gedurende 3
maanden toe bij 23,4% van de patiënten
behandeld met een topisch corticosteroïd
en 33,3% van de patiënten die daar niet
mee werden behandeld, vergeleken met
16,8% van de patiënten zonder dermatitis.
Patiënten met ontstoken MC laesies
hadden minder kans op een verhoogd aantal
MC laesies gedurende de volgende 3
maanden dan patiënten zonder ontstoken
MC laesies of dermatitis (5,2% vs. 18,4%;
P&lt 0,03). De GCLRs werden geassocieerd
met ontstoken MC laesies (P< 0,001),
vooral op ellebogen en knieën; zij waren
pruritisch, en kondigden vaak de resolutie
van MC aan. Twee patiënten ontwikkelden
unilaterale, laterothoracale op exantheem
lijkende erupties.
De conclusie is dat inflammatoire reacties
op molluscum contagiosum, inclusief de
eerder niet voldoende herkende GCLR
vaak voorkomen. De behandeling van
molluscum dermatitis kan de spreiding
van MC reduceren die via auto-inoculatie
door krabben optreedt, terwijl ontstoken
MC laesies en GCLRs celgemedieerde immuunreacties
weerspiegelen die kunnen
leiden tot virale klaring.
Auteur: Berger EM et al.
Studie: Experience With Molluscum Contagiosum
and Associated Inflammatory Reactions
in a Pediatric Dermatology Practice:
The Bump That Rashes
Bron: Arch Dermatol.2012 Aug 20:1-8. doi:
10.1001/archdermatol.2012.2414
Website: archderm.jamanetwork.com
Het Köbner fenomeen bij vitiligo
Goede maat voor klinisch profiel en ziekteactiviteit
De klinische significantie van het Köbner
fenomeen (KP) bij vitiligo voor wat betreft
activiteit en verloop van de aandoening, is
nog steeds onderwerp van debat. Kortgeleden
is een nieuwe classificatie geïntroduceerd
voor het vaststellen van KP. Het
doel van dit onderzoek was een evaluatie
van deze nieuwe methode in de klinische
praktijk alsmede het bepalen van de klinische
significantie, zowel wat betreft het
klinisch profiel als het verloop van vitiligo
en respons op de behandeling. In totaal
werden 700 patiënten met algemene vitiligo
bij deze observationele cohortstudie
betrokken. KP werd volgens het nieuwe
classificatiesysteem geclassificeerd in
verschillende subtypes; KP1, op historische
gronden; KP2A en KP2B, op basis
van klinisch onderzoek (A, laesies op
plaatsen met wrijving; B, lineair, kunstmatige
laesies). KP1 was positief bij 34,1%
van de patiënten, 66,3% waren KP2A-positief
en 15,1% toonde KP2B. Het
lichaamsoppervlak was significant
(P