Tekst - Vlaams Parlement

Stuk 2011 (2008-2009) – Nr. 6
44
HOOFDSTUK XII
Afschaffing afzonderlijke ruil- en
herverkavelingsplannen
Artikel 29
(vernummerd artikel 31)
Dit artikel wordt zonder opmerkingen aangenomen
met 10 stemmen bij 3 onthoudingen.
HOOFDSTUK XIII
Diverse regelingen inzake planschade
Artikelen 30 en 31
(vernummerde artikelen 32 en 33)
Deze artikelen worden zonder opmerkingen aangenomen
met 10 stemmen bij 3 onthoudingen.
Artikel 88 DRO
HOOFDSTUK XIV
Operationalisering planbatenheffing
Artikel 32
(vernummerd artikel 34)
Amendement nr. 41 van mevrouw Tinne Rombouts
en de heren Patrick De Klerck, Patrick Lachaert en
Bart Martens en mevrouw Michèle Hostekint strekt
ertoe in de artikel 32 voorgestelde tekst van artikel 88
van het DRO, 1° te vervangen en een nieuw 4°/1 in te
voegen.
De heer Patrick Lachaert licht het amendement toe.
Het nieuw voorgestelde artikel 87 DRO bepaalt voor
welke bestemmingswijzigingen een planbatenheffing
is verschuldigd. Artikel 88 bepaalt een aantal uitzonderingen,
zoals de uitzondering van bestemmingswijzigingen
die een perceel met daarop een zonevreemde
woning of een zonevreemd bedrijf zone-eigen
maken.
Conform het eerste onderdeel van de opsomming
van artikel 88 is geen heffing verschuldigd “wanneer
de bestemmingswijziging niet voor gevolg heeft dat
voortaan een verkavelingsvergunning of een stedenbouwkundige
vergunning om woningen, bedrijfsgebouwen
of recreatieve inrichtingen te bouwen
verkregen kan worden, waar dat voor de inwerkingtreding
van het ruimtelijk uitvoeringsplan of het
bijzonder plan van aanleg niet mogelijk was”. Deze
uitzondering vermijdt, aldus de memorie van toelichting,
dat bijvoorbeeld een heffing moet worden
betaald bij het zone-eigen maken van percelen begrepen
in een zonevreemde verkaveling.
Door de formulering (die identiek is aan de huidige
bepaling van artikel 88, §1, DRO) heeft de uitzondering
echter ook onbedoelde gevolgen. De heer
Lachaert geeft als voorbeeld:
– de bestemmingswijzigingen vermeld in artikel
87, 3°, betreffen wijzigingen van “recreatie” naar
woongebied, maar de realisatie van die bestemming
veronderstelt in het geval van gebieden voor
verblijfsrecreatie bijvoorbeeld een functiewijziging
en niet (noodzakelijk) een vergunning om
een woning, een bedrijfsgebouw of een recreatieve
inrichting te bouwen. Op grond van de uitzonderingsbepaling
zou dus voor dergelijke bestemmingswijzigingen
nagenoeg nooit een heffing
moeten worden betaald, wat niet de bedoeling is;
– in artikel 87, 5°, wordt de bestemmingswijziging
van bedrijventerrein naar woongebied vermeld.
Nu is het zo dat in beide bestemmingen vergunningen
kunnen worden afgegeven (in het ene
gebied voor bedrijfsgebouwen, in het andere voor
woningen), waardoor in een bepaalde lezing van
de huidige formulering van artikel 88, 1°, geen
planbatenheffing zou zijn verschuldigd, wat niet
de bedoeling is.
Om die reden wordt in het amendement een aangepaste
formulering van artikel 88, 1°, voorgesteld, die
duidelijk maakt dat alleen een heffing is verschuldigd
als de nieuwe bestemming toelaat stedenbouwkundige
of verkavelingsvergunningen af te geven die
voor de planwijziging niet konden worden afgegeven.
Bij een bestemmingswijziging van bedrijventerrein
naar woongebied is dat bijvoorbeeld wel degelijk het
geval: er kunnen vergunningen voor woningen worden
afgegeven, wat niet kon op het ogenblik dat de
gronden een bedrijfsbestemming hadden (behalve
dan voor geïntegreerde bedrijfswoningen in een aantal
gevallen).