Tekst - Vlaams Parlement

Stuk 2011 (2008-2009) – Nr. 6
30
omtrent zogenaamde politieke rechten is belast. De
noodzaak om over te gaan tot de instelling van de
Raad voor vergunningsbetwistingen, de omstandigheid
dat slechts op marginale wijze aan de federale
justitiële ordening wordt geraakt en de mogelijkheid
tot een gedifferentieerde regeling van de gewestelijke
beroepstrap tegen vergunningsbeslissingen worden
eveneens gemotiveerd.
Ook meer beleidsmatige aspecten worden in de
memorie van toelichting behandeld. Meer bepaald
wordt uiteengezet dat de nodige waarborgen op het
vlak van onafhankelijkheid en objectiviteit van de
Raad voor vergunningsbetwistingen worden geboden
en dat een gewestelijke beroepstrap wordt behouden.
Daarnaast wordt zeer nauwgezet aangegeven dat
het aspect ‘snelheid’ niet zomaar een algemene, vage
beleidsdoelstelling of een stoplap is. Er wordt op
een onderbouwde manier verantwoord waarom een
snelle beslissing binnen het specifieke vergunningencontentieux
aan heel concrete noden beantwoordt,
met name het vermijden van langere verstoringen
van de gronden- en pandenmarkt door de onzekerheden
over het juridisch statuut van een onroerend
goed en het tegengaan van daarmee samenhangende
economische en menselijke problemen. Bovendien
wordt in de memorie van toelichting de link gelegd
met het subsidiariteitsbeginsel en het Vlaams Regeerakkoord.
De memorie van toelichting verwijst daarenboven
naar een aantal precedenten van gewestelijke regelingen
waarin administratieve rechtscolleges werden
opgericht. In dat verband is volgens de minister
vooral de verwijzing naar het Milieuhandhavingscollege,
opgericht bij decreet van 21 december 2007 tot
aanvulling van het decreet van 5 april 1995 houdende
algemene bepalingen inzake milieubeleid met een
titel XVI – Toezicht, handhaving en veiligheidsmaatregelen,
van belang. De afdeling wetgeving van de
Raad van State heeft voorafgaand aan dit decreet, in
quasi identieke bewoordingen als in het advies over
het voorliggende ontwerp van decreet, gesteld dat
de oprichting van een administratief rechtscollege
bij gewestdecreet weliswaar tot de mogelijkheden
behoort, maar dat de in de toelichting opgegeven
redenen een te algemene draagwijdte hadden en
aldus op een generieke wijze zouden kunnen worden
ingeroepen. De Raad van State verzette zich met
andere woorden tegen ‘passe-partoutmotieven’ die
onvoldoende concreet verantwoorden waarom een
rechtscollege nodig is in dat specifieke geval, zonder
evenwel de mogelijkheid tot de decretale instelling
van administratieve rechtbanken in twijfel te trekken.
De bevoegde milieuminister heeft in de parlementaire
voorbereiding van het Milieuhandhavingsdecreet
evenwel uitgebreid en gedetailleerd zeer diverse en
concrete elementen uit de memorie van toelichting
belicht (Parl. St. Vl. Parl. 2006-07, nr. 1249/5). Die
hebben volgens minister Van Mechelen bijgedragen
tot de conclusie – overgenomen door de decreetgever
– dat redelijkerwijze en met voldoende precisie kan
worden aangetoond dat de oprichting van het Milieuhandhavingscollege
nodig is voor het voeren van een
autonoom Vlaams milieuhandhavingsbeleid.
De Raad van State heeft ook kritiek gegeven op het
feit dat het aan de afdeling wetgeving voorgelegde
voorontwerp een Raad voor vergunningsbetwistingen
uittekende waarvan de contouren te zeer waren
afgestemd op de Raad van State. Inderdaad waren
de aanwervingsvoorwaarden (en het statuut) van
de raadsleden binnen de Raad voor vergunningsbetwistingen
initieel volledig afgestemd op dat van de
staatsraden. De bedoeling om van die raadsleden een
specifieke ruimtelijkeordeningsgebonden expertise
te eisen, was onvoldoende in de tekst verwerkt. Dat
wekte volgens de minister de onbedoelde indruk dat
met de Raad voor vergunningsbetwistingen een miniversie
van de Raad van State in het leven zou worden
geroepen. Die onterechte visie is in de finale ontwerpteksten
volledig weggewerkt. De aanstellingsvoorwaarden
voor de raadsleden zijn nu duidelijk
afgelijnd en afgestemd op de specifieke vereisten van
de Raad voor vergunningsbetwistingen, die onder
meer een marginale toetsing aan de goede ruimtelijke
ordening doorvoert. Een raadslid dient onder
meer een grondige kennis van en ten minste tien jaar
nuttige ervaring te hebben in het domein van het
Vlaamse ruimtelijkeordeningsrecht.
Ten slotte is de rechtspositie van de raadsleden voortaan
volledig decretaal geregeld, zonder verwijzing
naar de regelingen in de schoot van de Raad van
State. Ook de rechtspositie van de griffiers, adviseurs
en administratieve personeelsleden wordt voortaan
volledig op Vlaamse statutaire regelgeving afgestemd.
Op die manier wordt volgende de minister wel degelijk
tegemoet gekomen aan de opmerkingen van de
afdeling wetgeving van de Raad van State in dat verband.